Trucjes

Zo’n anderhalf jaar geleden is bij mij ADHD vastgesteld. Ineens zijn de vragen die ik had voor een groot deel beantwoord, maar ik ben ook gaan ook terugdenken. Van mijn psycholoog moest ik minimaal een jaar begeleiding volgen want medicatie is de eerste stap, maar met ADHD leren omgaan in het dagelijks leven en het een plaats kunnen geven zijn aardig belangrijke stappen.

Normaal heb ik het niet zo op zielenknijpers, maar dit was wel lachen. Vaak genoeg liep ik glunderend naar buiten want ik merkte wederom welke trucjes ik had toegepast om mijn ADHD te verdoezelen of te gebruiken. Dan merk je dat je best slim bent. Zo had ik mezelf bijvoorbeeld aangeleerd dat ik lang en aandachtig kan luisteren. Mensen vinden het fijn om me iets te kunnen vertellen want ik kan zogenaamd zo goed luisteren. Echter, na een paar minuten haak ik al af en ben ik met van alles en nog wat bezig, maar tegelijkertijd blijf ik wel geïnteresseerd kijken. Ik doe er niks voor, maar naderhand vang ik natuurlijk wel de complimentjes.

In mijn geval gaat ADHD gepaard met creativiteit en dan niet zozeer in de zin van knutselen, maar het vinden van oplossingen. Doordat ik best wel wat opvallend gedrag vertoonde op de basisschool, was ik regelmatig het mikpunt van pesterijen. Het kwam voor dat ik na school werd opgewacht. Ik kon flink hard lopen en zogauw ik de school uitstaptte, zette ik het op een sprinten. Die klasgenoten achter me aan, maar ik was bekend met de paadjes in de buurt. Een van mijn creatieve oplossingen was voor een huis gaan staan waarvan ik wist dat de bewoonster, een potig type, vaak thuis was en bij het zien van zoveel onrecht zeker voor mij zou opkomen. Ik ging tegenover haar huisdeur staan en op het moment dat de pesters eraan kwamen zette ik het op een gillen. De mevrouw kwam naar buiten en gaf wat oorvijgen weg terwijl ik lachend stond toe te kijken.

Ik heb een “ouderwetse” opvoeding genoten en zo was ik ook gekleed. Beetje “bekakt” zeg maar. Omdat ik heel slecht sliep begon ik van alles te verzinnen om toch maar een keer de slaap te vatten. Ik heb toen een discman gekocht met wat hardcore cd’s. In bed zette ik de muziek hard en door het eentonig ritme viel ik met een beetje geluk binnen een uur in slaap. Ik nam deze discman ook wel eens mee naar school met dezelfde cd’s erin en natuurlijk kreeg ik de vraag of ze even mochten luisteren. Ik vond het prachtig om de verbazing op de gezichten te zien, aangezien de brave tronie die ik had toch niet echt overeenkwam bij de Terror Temple cd die op dat moment in mijn discman zat. Maar ja, ik werd er zo lekker rustig van!

Nu ik medicatie gebruik en voor een groot deel mijn dagelijkse activiteiten onder controle heb zijn de trucjes veel minder geworden. Ik heb gemerkt dat ik veel omwegen had om de gevolgen van ADHD te maskeren. Al met al stak ik daar best veel energie in. Energie die ik beter had kunnen gebruiken, maar wat nog mooier is: energie die ik nu ook beter gebruik. Door de diagnose ADHD kunnen de meeste trucjes de prullenbak in.

Stefan