Help, vakantie!

De vakantie komt eraan en ik stress me te pletter. Tussen de stapels was, tijdschriften en to-do lijstjes raak ik regelmatig in paniek. Gelukkig heb ik ook zo mijn momenten van inzicht. Dat perfect ook maar een woord is, bijvoorbeeld.

Structuurloze periode

Ik loop achter de feiten aan. Al maanden. Het deed me niet goed, die structuurloze periode: pasen, pinksteren, hemelvaart, mijn verjaardag… Normaal bedwing ik de chaos op woensdag, mijn vrije dag. Maar die vrije dag moest er regelmatig bij inschieten, want ook op mijn werk liep ik achter. Gevolg? Een dikke stapel strijkwas, ongeopende enveloppen die me aanstaren, een hele vieze auto die echt door de wasstraat moet en vier tijdschriften nog in plastic. Oh ja, en een ritalin-verklaring die nog opgestuurd moet worden. Ik wil immers niet in de cel belanden op weg naar mijn tropische bestemming.

Want na alle stress heb ik eindelijk vakantie. Leuk hoor! Maar ook reden voor nóg meer stress. Dinsdag stappen we op het vliegtuig. Daarvóór wil ik nog even relaxen. En dus wil ik zaterdag écht mijn koffer gepakt hebben. Maar hoe gaat me dat ooit lukken? Paniek!!

Iets met een kikker

Vastberaden begon ik dus aan mijn plan: ik moest en zou de chaos bedwingen. Hoe zat het ook alweer? Prioriteren, lijstjes, en oh ja, iets met een kikker. Want ‘Eat that frog’, zo had ik gehoord, moet dé methode zijn om uitstelgedrag te stoppen. Die wilde ik dus op mijn e-reader. Maar dan had ik wel een abonnement nodig. Voorzichtig vroeg ik aan mijn ADHD-partner-in-crime of hij dan nu écht het abonnement wilde regelen, zodat ik dit boek legaal kon gaan lezen. Dat wilde hij wel! Al gauw zat ik enthousiast te scrollen. Want zo kon ik meteen op zoek naar andere boeken om mee te nemen richting de zon…

Om na een uur op te schrikken. Help, wat was ik nou weer aan het doen? Ik had inmiddels zoveel boeken op mijn leeslijst, dat ik wel een jaar op vakantie zou kunnen zonder me te vervelen. Oeps, dit was niet helemaal zoals ik het bedacht had!

Doorstrepen

Een split second wilde ik mezelf voor m’n kop slaan. Gelukkig had ik ineens een helder moment. Want die stapel met strijkwas? Die kleren waren tóch te warm voor komende dagen. Bovendien kan ik de e-reader al van mijn to-do lijst strepen, dus dat scheelt weer tijd. En maandag gaat het regenen, dus genoeg tijd om dan de was te strijken. En oh ja, ik kan mijn bon inzetten! De bon die ik met mijn verjaardag van m’n vriend kreeg en die recht geeft op het uitbesteden aan hem van één hele strijkbeurt. Wat had hij een vooruitziende blik.

Waar maakte ik me druk over?

Dat was gisteren. Vandaag zette ik de overige taken op papier en hing ik er een datum en tijdstip aan: vanavond de ritalin-verklaring, daarna administratie en woensdag de rest. Eindelijk heb ik overzicht. Waar maakte ik me toch zo druk over? Ok, poetsen met dertig graden is geen leuk vooruitzicht. Maar ach, het hoeft niet perfect. Want ik weet nu al dat mijn moeder tijdens onze vakantie weer als een razende storm door het huis zal gaan. Niet omdat ik het vraag, maar omdat ze dat doet.

‘Ga maar lekker luieren’

Hoe anders was dat vroeger, toen ze steeds maar mopperde over mijn gebrek aan structuur. Nu mijn moeder weet hoe het komt, weet ze ook hoe ze me kan helpen. De vorige vakantie nog appte ze me een paar dagen voor vertrek: ‘Ga maar lekker luieren, ik poets volgende week wel. Kom anders bij ons eten morgen, dat scheelt weer tijd. Of zal ik iets brengen? Bloemkool met gehaktballen?’ Vroeger was ze mijn vijand, als ze weer eens begon over de chaos die ik veroorzaakte. Vandaag is ze mijn held.

Perfect is ook maar een woord

En dan het allerbelangrijkste: mijn allereerste blog is af! In februari al meldde ik me aan, en sindsdien heb ik zó gepiekerd: zou het wel lukken? Kan ik dit eigenlijk wel? Helemaal tevreden ben ik niet, maar ach, dat zal ik waarschijnlijk nooit zijn. Want er komen altijd weer nieuwe hersenspinsels in me op die ik vergeten ben te verwerken. Misschien zal ik nooit de blogs kunnen schrijven zoals mijn voorbeeld-bloggers.* Maar op dit moment ben ik tevreden en ben ik heel even mijn eigen grote voorbeeld. Perfect is ook maar een woord. Toch?

Hoe gaat het bij jullie? Zo net voor de vakantie?

*Noot van de redactie: Carlijn hoeft zich nergens zorgen over te maken. We zijn erg blij met onze nieuwe blogster!