Danitsja
Ken je dat gevoel dat je nooit genoeg doet, hoe zeer je ook je best doet? Ik kan mijzelf daar enorm mee in de weg zitten. Altijd het idee dat ik veel meer zou moeten doen, om gek van te worden!
Nooit genoeg gedaan
Of ik nou de hele dag in touw ben geweest of op mijn kont heb gezeten, het is nooit genoeg. Of ik nou thuis ben of op het werk, ik denk dat ik ongelooflijk veel moet kunnen doen op een dag. Zowel thuis als op het werk begin ik mijn grenzen tegen te komen. Niet heel relaxed, want ik hou stiekem vast aan de onrealistische verwachting die ik van mezelf had. Teleurstelling ligt op de loer. Toevallig iets waar ik niet heel graag mee omga. Wat te doen?
Wat doe ik op een dag?
Op het werk zijn talloze dingen te doen die ik met veel enthousiasme oppak. Dit resulteert in strakke werkplanningen voor mijzelf die ik niet altijd haal. Daar baal ik van. Ook al is het heel begrijpelijk dat ik niet 15 uur werk in 8 uur kan proppen, ik baal er wel van. Vorige week was ik een dag vrij en zette dit thema zich lekker voort. Ik had het idee dat er veel te weinig uit mijn handen was gekomen. Ik had niet de rust om stil te zitten, maar was ook niet tevreden met wat ik had gedaan. Zitten, opstaan, zitten en weer terug. Ik leek wel een vastgelopen filmpje. Ontevredenheid vierde de boventoon. Help!
Kwestie van perceptie
Aan het einde van de dag kwam mijn man thuis en vroeg wat ik had uitgespookt. Uiteindelijk was het nog best een lijst aan klusjes die ik heb afgewerkt. Terwijl ik opnoemde wat ik had gedaan, begon er een rust over me te komen. Ik hoefde niet ontevreden te zijn: het was meer dan genoeg voor die dag. Ik was moe, maar niet voldaan. Totdat ik het vanuit het perspectief van een ander kon bekijken. Laat het los!
Ademruimte
Het idee dat ik Superwoman ben met 48 uur in een dag is lastig te parkeren. Toch zal ik het een beetje los moeten laten en mezelf geen doelen moeten opleggen die niet haalbaar zijn. Door mijn planning voor de dag iets ruimer te nemen en tijd voor pauzes in te ruimen, heb ik wat ademruimte. Dat scheelt een hoop gedoe, ik slaap weer wat beter en kijk met meer tevredenheid terug op mijn dag. Het lukt me niet elke dag, maar bewust ruimte nemen voor pauzes en uitloop scheelt al heel wat.
Acceptatie
Accepteren dat ik niet de energie van een hele klas uitgelaten kinderen heb, zal ook zeker helpen. Gek genoeg is juist de acceptatie de sleutel naar meer kunnen doen. Want minder stress betekent meer slaap en daarmee meer concentratievermogen en efficiëntie. Op papier is het allemaal zo simpel, nu de dagelijkse praktijk nog. Ik ga het vandaag weer proberen!
Klinkt herkenbaar. Wij zijn zo hard voor onszelf met al dat moeten en willen. Geluk ligt niet aan het eind van de horizon van ‘als ik dit, dan dat… en dan kan ik zitten en tevreden zijn’. De kunst is uiteraard, en you know it, om ook gelukkig en tevreden te zijn met het moment van nu. ARGH, dat klinkt geitenwollensokken. Ach. De Hollandse zomer neigt me ook te verlangen naar geitenwollensokken, want warm.
Vriendelijk voor jezelf zijn en je zo af en toe de vraag stellen: zou ik dit tempo/klusje/eisenpakket ook stellen aan mijn beste vriendin? Nee? Waarom dan wel zo hard voor jezelf? Liever kwaliteit dan kwantiteit, ook zo’n mantra/dooddoener. Dooddoener totdat je het leert. 😉
Rustig aan, inderdaad. Slaap en rust zijn superbelangrijk en bevorderlijk voor de creativiteit en ruime blik om die taken beter af te wikkelen. Ik heb de wijsheid niet in pacht, ik ga dagelijks de mist in met altijd wel iets, maar ik ben aan het leren om mezelf met net zoveel egards trachten te behandelen als mijn beste vriendin.