Categorie: Verveling

Wat te doen met zoveel tijd?

Geplaatst op door Danitsja

to do listVoor het eerst sinds mensenheugenis, of in elk geval voor het eerst in heeeel lange tijd, heb ik vrij. Echt vrij. Ik heb niet alleen wat vrije dagen van het werk opgenomen, alle freelance klussen en mijn werkzaamheden als vrijwilliger heb ik overgedragen zodat ik drie weken he-le-maal vrij ben. Ook mijn eigen sites en pagina’s laat ik even voor wat het is. Echt even vrij! Dat klinkt heerlijk, maar het is al zo lang geleden dat ik niks moest dat ik me een beetje afvraag wat ik met al die tijd aan moet. Ik ben altijd aan het werk, al dan niet betaald. Dit doe ik al minstens 13 jaar zo, wat moet ik nu gaan doen met al die vrije tijd? Kan ik wel echt vrij zijn?

Workaholic neemt vrij…

Het afgelopen jaar ben ik druk bezig geweest met het voorbereiden van mijn huwelijk. Hierbij liep ik op bepaalde momenten aan tegen tijdgebrek en zelfs een flink energiegebrek. Als je fulltime werkt, meerdere websites beheerd, verschillende freelance klussen doet (al dan niet tegelijk) en bij meerdere organisaties als vrijwilliger aan de slag bent gooit een huwelijk regelen de agenda flink overhoop. Maanden geleden heb ik bij alle opdrachtgevers en organisaties aangegeven dat ik twee tot drie weken niet beschikbaar ben. Dat betekend naast de laatste zaken regelen voor het huwelijk ook een hoop overdragen, mensen inwerken, blogposts klaarzetten en ver vooruit artikelen schrijven. Stiekem ben ik best druk geweest met ervoor zorgen dat ik vrij kan nemen. Dit terwijl ik me dondersgoed realiseer dat alleen vrij nemen voor een paar weken niet genoeg is, ik kan dit zo niet blijven volhouden. Er moeten vroeger of later klussen gaan sneuvelen om mezelf wat ademruimte te geven. Maar ja, wat moet ik met die ademruimte aan?

Keuzes maken is niet mijn sterkste kant

Eerlijk gezegd kijk ik enorm uit naar iets meer rust in de agenda en in mijn hoofd! Iets minder moeten, minder continue bezig zijn met allerlei dingen die misschien helemaal niet zo belangrijk zijn. Het klinkt heerlijk, maar ik zie de bui al hangen. Ik heb die ruimte meer nodig wat betekent dat ik minder naast mijn werk moet gaan werken. Ik zal dus keuzes moeten gaan maken in organisaties en opdrachten waar ik mee verder wil. Nou is keuzes maken niet echt mijn sterkste punt én ik wil mensen niet teleurstellen, dus hoe ik dat moet gaan aanpakken is me een raadsel. Na deze weken vrij zal ik wel degelijk hiermee aan de slag moeten om mijn eigen schema haalbaar te houden. Nu stel ik het lekker nog even uit, dat komt na de vakantie wel weer!

Verveling ligt op de loer

Een paar weken niks moeten klinkt heerlijk, maar een paar weken niks doen is voor mij een enkeltje depressie. Een dag een beetje aanlummelen kan ik misschien nog wel, maar op dag twee begint de onrust bezit van me te nemen en moet ik me nuttig maken. Hoe ga ik dat in vredesnaam doen? Tegen de tijd dat deze blog wordt gepost is mijn bruiloft achter de rug en zit ik op nog onbekende bestemming te genieten van onze honeymoon. De fantastisch lieve mensen die deze reis voor ons hebben geboekt kennen ons door en door, dus ik ga er vanuit dat we na een dagje bijkomen en relaxen er weer lekker op uit gaan om de omgeving te verkennen. Als ik mezelf bezig kan houden en denk aan m’n rust nemen zou deze break het structurele gebrek aan energie een heel eind moeten kunnen verhelpen. Ik kijk er enorm naar uit en neem uit voorzorg voldoende boeken, papier en potloden mee om mezelf te dwingen bezig te blijven op een ontspannende manier.

Terug naar de realiteit

Het onvermijdelijke na zo’n break is natuurlijk dat je moet terugkeren naar de realiteit van het dagelijkse leven. Ik hoop van harte dat ik niet een te grote post-vakantiedip krijg en snel aan de slag kan met het herstructureren van de overvolle agenda. Mijn liefje mag wel wat meer aandacht krijgen op structurele basis, ik heb wat meer rust en tijd voor mezelf nodig, mensen die het dichtste bij me staan wil ik kunnen steunen zonder daarvoor een afspraak in te hoeven plannen en als we over enkele jaren naar gezinsuitbreiding gaan kijken wil ik daar echt van kunnen genieten zonder enorme cultuurshock te creëren omdat mijn agenda volledig om moet. Tijd om volwassen te worden! Het studentenschema wat ik bijna zes jaar na mijn afstuderen nog niet helemaal heb losgelaten mag nu plaats gaan maken voor iets meer rust en ruimte voor spontaniteit. Ergens kijk ik er ook wel naar uit om mezelf te bevrijden van de duizenden dingen die ik zou moeten doen. Natuurlijk is het belangrijk om je te blijven ontwikkelen en als vrijwilliger in te zetten, maar dat kan ook met mate. Ook ik kan dat met mate!

Naiad

Burgerlijk zijn gaat me verrassend goed af

Geplaatst op door Danitsja

Screenshot_2014-07-15-15-59-47Niet doorvertellen hoor, ik heb deze week amper iets in de agenda staan! Ik heb ineens tijd om thuis aan te rommelen, een tijdschrift te lezen (de Cosmo van februari om precies te zijn), naar de stad te gaan met mijn zus zonder weken van te voren een afspraak in te plannen en naar het strand te gaan wanneer het lekker weer is. Als je kijkt naar mijn agenda van afgelopen maanden (voorbeeldje bijgevoegd van mijn eigen agenda), snap je mijn vreugde. Er kwam even niks op mijn pad, ik zocht het niet op en voila, een week tijd!

Thuis is fijn

Uiteraard is thuis fijn, daar is het een thuis voor. Maar als je mijn agenda voor de grap op een willekeurig moment inkijkt lijkt het net alsof ik mijn huis ontvlucht. Terwijl ik juist probeer regelmatig thuis te zijn om tijd te spenderen met mijn lief, te ontspannen en wat klusjes te doen die toch echt in dat huis wat ik thuis noem moeten gebeuren. Nu ik geen verplichtingen heb die ik mezelf heb opgelegd, al dan niet weken van te voren, kan ik hier echt van genieten. Het kost me minder moeite om even de keuken op te ruimen, de vaatwasser aan te zetten of de wasmachine vol te gooien. Ik wil graag lekker aan kant zitten om te genieten en heb voor m’n gevoel meer tijd voor de kleine klusjes. Ik voel met niet opgejaagd om het te doen waardoor het zoveel makkelijker gaat. Ik geniet er nu echt van om thuis te zijn.

Altijd wat te doen

Uiteraard heb ik altijd wat te doen en staat mijn kop nooit stil. Ook thuis heb ik nog veel te veel liggen waar ik mee aan de slag moet/wil. Dat ik de Cosmo van februari lees zegt wel wat, sindsdien heb ik geen tijd gehad om een tijdschrift te lezen. Ik was ofwel op pad, ofwel te uitgeput om maar iets te doen wanneer ik wel heel even de tijd had om op de bank te zitten. Deze week heb ik ook een lijstje voor mezelf gemaakt, maar de enige die wat over dat lijstje te zeggen heeft ben ik zelf. Geen afspraken of externe factoren, gewoon een lijstje met dingen die ik graag wil afronden en op m’n gemak wil kunnen doen. Dus ja, ik zit nog steeds niet stil. Maar ik zit wel meer in het moment.

Burgerlijkheid bevalt best

Burgerlijk zijn is sinds mijn puberteit iets geweest om je enorm tegen af te zetten. Dat je in de puberteit je afzet snap ik, maar om de een of andere reden is die negatieve connotatie bij velen blijven hangen. Bij mij niet bewust, maar blijkbaar onbewust in combinatie met ADHD is er wel een verband te vinden. Al enkele jaren bedenk ik me dat mijn leven wel heel drastisch moet gaan veranderen wanneer we een gezinnetje willen gaan stichten. Vrijwillig betrokken zijn bij zeven verschillende organisaties naast een fulltime baan, freelance opdrachten, een huishouden, relatie en druk sociaal leven zijn naast een gezin een beetje te veel van het goede. Deze week blijkt een leuke test. Natuurlijk ben ik pas net begonnen met deze relaxweek, maar alleen het idee al dat ik deze week niks moet geeft me enorm veel rust. Tijd dus om mijn werkzaamheden extern iets in te perken en me vaker met een kop thee en dekentje op de bank te nestelen. Gezellig naast poes en man, veel burgerlijker wordt het nog even niet.

Naiad

Kinderen worden groot, soms zelfs bejaard

Geplaatst op door Danitsja

Interview Trudy Dehue

De heisa rondom Ritalin is uiterst vermoeiend als je het mij vraagt. Natuurlijk is medicatie nemen altijd iets waar je serieus over na moet denken, maar er zijn echt heel weinig mensen die ‘voor de gezelligheid’ medicatie innemen of voor het gemak hun kinderen voorschotelen. Het is een hulpmiddel waar je serieus mee om moet gaan. De meeste mensen doen dat, dus veroordeel ze niet van een afstand of ongehinderd door enige kennis en ervaring. Kom dan met een constructieve oplossing! Iets wat me helemaal stoort aan deze discussie is dat zijdelings het ‘idiote idee’ dat ADHD bij volwassenen voorkomt ook even onderuit wordt geschoffeld. Zijn we echt weer 10 jaar terug in de tijd?

Zoveel onbegrip bij ADHD bij volwassenen

ADHD komt voor bij mensen van alle leeftijden want het is niet te genezen. Zo simpel is het. Waarschijnlijk is de indeling of definitie van wat we nu ADHD noemen over een aantal jaar wat aangepast, maar dat is het nog steeds niet te genezen en groei je er ook niet overheen. Dus ja, ADHD gaat niet weg na je 18e verjaardag, wanneer je in de peno- of menopauze komt of als je in een verzorgingstehuis zit. De symptomen zullen in de ogen van de buitenwereld vervagen of zelfs verdwijnen, maar dat is voor de ADHD’er zelf echt niet zo. De storm in je hoofd gaat niet weg, je leert er alleen beter mee omgaan. Over de zinsnede “hoogbejaarden met ADHD!” van journalist Wybo Algra kan ik me ontzettend opwinden. Ja, hoogbejaarden die als kind ADHD hadden, hebben dat nog steeds! De bejaarden van nu wisten dat toen niet, maar dan kunnen ze het nog wel hebben. Er zijn vermoedens dat Leonardo da Vinci en Einstein ADHD hadden, dus oma van 78 komt dan net zo goed in aanmerking voor het labeltje (als ze dat zou willen).

Ik ben volwassen en heb ADHD

Ik heb ADHD en functioneer prima. Mensen die mij leren kennen zullen bij mij niet zo snel aan ADD denken, laat staan ADHD! Het is toch echt zo. De mensen die mij wat beter kennen waren namelijk niet verbaasd over mijn diagnose eind 2010. Die kennen mijn idioot drukke agenda, hak-op-de-tak-gesprekken en drie zinnen die tot een worden samengevoegd, mijn aandachtsspanne voor saaie klusjes en hobby’s die ik twee maanden volhoud. Ik heb een goede opleiding afgerond, mijn enige schuld is een hypotheek, ik heb geen verslaving die mijn functioneren beïnvloed en ik heb een kantoorbaan. Yes, een kantoorbaan! Gelukkig geeft mijn manager me de ruimte om zoveel als mogelijk taken te doen op de momenten dat ik daar m’n kop bij kan houden en steunt me in het vinden van nieuwe uitdagingen binnen mijn functie. Ondanks dat ik regelmatig tegen de grenzen van kantoortijden, mijn werk en mijn gebrek aan concentratie aanloop kan ik redelijk mijn ei kwijt binnen het bedrijf. Daar ben ik mee gezegend! Mijn manager durft te vertrouwen op mijn verantwoordelijkheidsgevoel en hoge werktempo, alleen dat al maakt een wereld van verschil. Maar dat neemt niet weg dat ik wel degelijk tegen moeilijkheden aanloop die te maken hebben met ADHD. Ik kan er aardig mee omgaan en symptomen verbergen in situaties waarin dat nodig is, maar mijn ADHD is zeker niet genezen!

We voeren de strijd niet alleen

Sinds ik deze website ben begonnen (eind 2010) is er een hoop gebeurd. Veel initiatieven voor volwassenen met ADHD zijn opgestart en dat steunt me in het doel wat ik met deze site heb: een genuanceerd en positief beeld schetsen van ADHD bij volwassenen. Veel van deze initiatieven komen van mensen die zelf ADHD hebben of in hun directe omgeving ADHD’ers hebben rondlopen. Dat is fijn en ik ben enorm trots om daar onderdeel van uit te maken. Maar meer nog steunt het me dat we deze strijd niet alleen hoeven te voeren. Steeds meer professionals spreken zich uit voor zinnige hulp en coaching, inclusief medicatie waar nodig, voor volwassenen met ADHD. Wanneer ik dit artikel in de Gelderlander lees groei ik een paar centimeter. Oke, het gaat niet over volwassenen met ADHD. Maar wel over het schetsen van een genuanceerd beeld bij het gebruiken van Ritalin. Het is voor veel ouders een laatste strohalm of enige middel wat werkt om het leven van hun kind en diens omgeving op de rit te krijgen. Niet om het makkelijker te maken, er zelf minder werk aan te hebben of om de kids lekker rustig te houden. Om het leven op de rit te krijgen. Vaak is de beslissing om medicatie te gebruiken een zware, zeker als je dat besluit voor je kind moet nemen. Wat een fijn idee om te lezen dat niet alle media meelopen in de hetze tegen Ritalin, maar dat er ook nog journalisten zijn die op zoek gaan naar het verhaal achter de heisa. ADHD’ers zijn niet allemaal ontspoord, verslaafd of gedoemd te mislukken. Maar wat zinnige hulpmiddelen helpen wel degelijk om dat te voorkomen. Want eigenlijk zijn we hele leuke, flexibele, creatieve, energieke en fijne mensen. We hebben alleen een steuntje in de rug nodig. En ja, dat steuntje hebben we echt nodig!

Naiad

Pas op voor een bore-out!

Geplaatst op door Danitsja

moe_werkVerveling op het werk kan voor ernstige klachten zorgen. Vermoeidheid, depressiviteit en een algeheel gevoel van nutteloosheid zijn klachten waar veel mensen met een bore-out mee rondlopen. Verveling, gebrek aan uitdaging, een laag zelfbeeld en schaamte om over de problemen te praten (want iedereen heeft het druk en jij zit je te vervelen) kunnen op de lange termijn het plezier in het werk ernstig verstoren. Aangezien mensen met ADHD over het algemeen tien stappen vooruit denken en zeker afwisseling nodig hebben om werk uitdagend te houden, ligt een bore-out op de loer. Pas op, herken je klachten en probeer er wat aan te doen voordat je van ellende thuis komt te zitten.

Bore-out, bestaat dat echt?

Ja en nee. Om een bore-out als beroepsziekte te erkennen is er (nog steeds) te weinig onderzoek gedaan naar hoeveel mensen met een bore-out kampen en hoe dat invloed heeft op hun functioneren. Het voornaamste bezwaar is dat er te weinig veldonderzoek is gedaan en het teveel steunt op theorie om bore-out als een klinische diagnose aan te merken. Grappig genoeg is de uitleg op Wikipedia heel duidelijk over wat een bore-out is en waarom het nog geen klinische diagnose is. Aan de andere kant zijn er wel weer verschillende onderzoeken gedaan over tijdsverspilling op het werk en verveling onder werknemers. Ook zijn er voldoende mensen die met ernstige klachten kampen naar aanleiding van jarenlange verveling of werken onder hun niveau. Ondanks dat het nog niet de officiële erkenning heeft van een burn out, is de bore-out niet uit de lucht gegrepen.

20% van de werknemers is niet geïnteresseerd in hun baan

De infographic waar dit cijfer vandaan komt is gebaseerd op een onderzoek in Engeland, maar het is wel een teken aan de wand. Werknemers verspillen tijd op het werk, niet alleen om even een pauze te nemen zodat ze zich beter kunnen concentreren of om een band met een collega op te bouwen. Bijna een kwart van de Engelse werknemers verspilt tijd omdat ze onvoldoende geïnteresseerd zijn in hun huidige baan. De situatie in Nederland zal hopelijk niet zo dramatisch zijn, toch is het belangrijk om verveling, desinteresse en afstomping op de werkvloer te voorkomen en aan te pakken. Zowel werkgevers als werknemers kunnen daar een rol in spelen. Werkgevers kunnen bijvoorbeeld meer werk delegeren, werkdruk bespreekbaar maken en samen met de werknemer kijken naar doorgroeimogelijkheden. De werknemer kan zich inzetten om projecten aan te pakken, werkzaamheden proberen meer te verdelen onder verschillende collega’s en open te zijn over de problematiek rondom de werkdruk. Soms is de enige oplossing uit te kijken naar een baan die beter bij je past. Dit zal in de huidige tijd niet makkelijk zijn, maar een beter passende functie zou je ook intern kunnen zoeken.

Bore-out bij ADHD

ADHD’ers zijn over het algemeen snelle denkers, hebben moeite met zich concentreren op taken waar ze niet heel erg warm voor lopen, kunnen impulsief en beweeglijk zijn en kunnen een hoger werktempo hebben dan hun collega’s zonder ADHD. Deze informatie is af te leiden uit allerlei overzichten over symptomen bij ADHD en kunnen problematisch zijn wanneer een baan onvoldoende uitdaging geeft. De risico’s van een bore-out zijn niet mis. ADHD’ers die het idee hebben dat ze onvoldoende worden uitgedaagd op het werk of zich zelfs structureel vervelen zullen actie moeten ondernemen. Praat met je manager of vertrouwenspersoon, probeer je werk interessanter te maken en kijk naar doorgroeimogelijkheden intern. Mocht dat niks uithalen kan een jobcoach of recruitmentbureau helpen om extern te kijken naar werk wat beter bij je past. Je hebt teveel kwaliteiten om weg te kwijnen in een baan die niet bij je past!

Danitsja Koster

Bronnen:

Wikipedia: Bore-out
Infographic: Verspil jij ook zoveel tijd op het werk?
Bore-out: Feit of verzinsel?
Trimbos: Symptomen ADHD
Vervelingsziekte bore-out door werken onder je niveau

FacebookTwitterWebsite

Dromen over de toekomst

Geplaatst op door Danitsja

druk_kind2Een van de dingen waar ik met regelmaat tegenaan loop is dat ik in de toekomst leef. In het hier en nu zijn, genieten van het moment, dat blijft lastig voor mij. Er zijn momenten waarop ik mezelf kan dwingen of de situatie ernaar is dat ik echt even kan ‘zijn’ zonder dat ik met mijn hoofd met hele andere dingen bezig ben. Die momenten koester ik. Al is het ook niet alleen maar slecht om vooruit te kijken. Dromen mag altijd!

Dromen over later

Met een goede vriend kan ik heerlijk zeuren over het leven en plannen smeden om de wereld over te nemen. Wanneer wij samen op een terrasje zitten is het een soort Pinky & The Brain verhaal, waarbij we uiteraard zelf Brain zijn als het gaat om de plannen voor ons eigen leven. We dromen over een gave baan waarbij we niet meer met zeurende klanten te maken krijgen, collega’s die met vervelende vragen komen niet bestaan en we ons eigen werk creëren. In dit scenario zijn we allebei eigen baas en werpen we ons op uiteenlopende en uitdagende opdrachten. Dat ik een beetje moeite heb met mezelf motiveren als er geen strakke deadline is en het voor mij de komende jaren waarschijnlijk volledig onhaalbaar is om als zelfstandige te gaan werken vergeten we even. Als ik kritisch naar mijn werk kijk heb ik veel meer uitdaging en afwisseling nodig om enthousiast te blijven. Mijn kwaliteiten worden te weinig benut, ik zie nu al voor me hoe ik dat later helemaal anders wil gaan doen.

Tijd voor rust en ontspanning

Wanneer ik kijk naar mijn toekomst hoop ik van harte dat ik wat meer ruimte kan inbouwen voor rust, ontspanning en spontane acties. Vorige week blogde ik al over mijn overvolle agenda, dat is echt een puntje van irritatie voor mezelf en mijn omgeving. Ik ben altijd druk. Druk met werk, projecten, eigen sites, familie, vrienden, vage kennissen uit de brand helpen. Door mijn grote netwerk en enorme enthousiasme weet ik mezelf bijna structureel vol te plannen. Ik hoop dat ik de komende paar jaar (of dagen, nog beter) iets meer ruimte voor mezelf en de mensen heel dicht om me heen kan inbouwen. Dan kan ik eindelijk eens die stapel boeken gaan lezen die eerder groeit dan krimpt, echt aan de slag met mijn schilderhobby die niet van de grond komt en mijn voornemen om gitaar te leren spelen op te pakken. Als dat op de rit is wil ik me ook verder gaan ontwikkelen in het schrijven van allerlei teksten en programmeren van websites. Dus die vrije tijd heb ik nu alweer volgepland…

Het grotemensenleven

Uiteraard heb ik allerlei wilde ambities als het om mijn carrière gaat, maar ik probeer wel een beetje realistisch te blijven. Hopelijk gaat het me lukken om richting de webredactie, social media of project management een baan te vinden waarin ik mijn kwaliteiten volop kan inzetten en me echt nuttig kan maken. Ondertussen moet ik niet vergeten dat ik een workaholic ben die haar familie en toekomstige gezin ook heel hoog op de agenda heeft staan. Mijn vriend en ik gaan over een paar maanden trouwen en kindjes staan ook nog wel ergens in de planning. Ik kan nu leuk bedenken dat ik een spannende carrière move wil gaan doen, maar ik wil toch ook niet vijf dagen per week de toekomstige kids wegbrengen omdat mama alleen maar aan het werk is. Want in de toekomst zie ik echt een gezinnetje met mijn lieve wederhelft, een fijne baan waar ik mijn ei in kwijt kan, waarschijnlijk nog wel een of twee projecten waar ik me weer instort en heel misschien tijd voor die stapel boeken. Dat is een heel ander leven dan van afspraak naar afspraak rennen, plannen voor het weekend minstens drie weken van te voren weten en structureel het gevoel hebben dat ik te weinig thuis ben. Misschien moet ik daar maar wat meer over gaan dromen, dat wordt het hopelijk vanzelf werkelijkheid.

Naiad

Die vervelende, overvolle agenda

Geplaatst op door Danitsja

volle agenda adhdNa een weekje vakantie in eigen huis ben ik relaxed en voldaan. We hebben aardig wat klusjes van de to do-list kunnen afstrepen én tijd gehad om leuke dingen te doen. Ik had echt nooit kunnen verwachten dat zo’n weekje me zo goed zou bevallen. Sterker nog, ik zie nu ineens het gepensioneerde leven zitten! Maar het duurt natuurlijk niet lang voordat ik weer word geconfronteerd met een van mijn grote valkuilen. Plannen voor anderen kan ik heel goed, zelfs plannen voor mijn werk gaat me aardig af. Maar die sociale agenda van mij is een ramp. Op zondagmiddag durf ik het aan om een blik te werpen. De hele week zit weer vol…

“Moet ik dan maar mensen gaan strepen?”

De overvolle agenda en ik hebben al zo lang als ik me kan heugen een haat-liefdeverhouding. Ik hou van de gezelligheid die afspraken met vrienden me geven, de uitdaging die het werken als vrijwilliger voor een organisatie me geeft en de voldoening die het werken als freelancer mijn gewone baan laat verbleken. Ik hou er echt van. Maar aan de andere kant heb ik structureel te weinig tijd. Te weinig tijd voor het huishouden, klusjes die ik gedaan wil hebben, spontane afspraken met m’n echt goede vrienden en fijne familie, een romantisch avondje met de aanstaande en vooral een chronisch gebrek aan tijd voor mezelf. Ik heb nog boeken liggen die ik wil lezen, hobby’s waar ik niet aan toekom en zelfs ik wil wel eens met m’n luie kont op de bank zitten. Wanhopig vraag ik mezelf af “Moet ik dan maar mensen gaan strepen?”.

Combineren en me-time plannen

De grap aan het verhaal is dat ik heus wel weet dat ik bepaalde trucjes kan inzetten om mijn agenda wat minder enthousiast vol te laten lopen. Alleen die trucjes hou ik nooit zo lang vol. Vaak probeer ik meerdere mensen tegelijk te zien door gezamenlijk wat te gaan doen en tijd voor mezelf en mijn lief in de agenda te zetten. Maar wanneer er spontane dingen tussendoor komen of ik merk dat ik iemand toch al een tijdje niet heb gezien gaat er als eerst een dikke streep door de tijd voor mezelf. Daar moet ik toch echt een keer mee ophouden en wat meer waarde hechten aan mijn rust. Niet te ver vooruit plannen lijkt me wel aardig te helpen, al kom ik daar ook niet altijd onderuit.

Ambitie en keuzes

Het lastige is dat ik ambitieus ben en veel dingen leuk vind om mijn tijd aan te besteden. Daardoor ben ik veel aan het werk, maar ben ik ook gedwongen om mijn krachten te verdelen omdat ik zoveel interesses heb. Hierbij ligt de teleurstelling op de loer. Als je jezelf zoveel doelen stelt, kan je onmogelijk tevreden zijn want je gaat ze nooit allemaal halen. Als soort van laatste redmiddel haal ik deze week maar weer de gevreesde prioriteitenlijst uit de kast. Wie en wat zijn mijn prioriteiten op dit moment en hoe ga ik daarmee om? De rest zou dan bijzaak moeten zijn, ik ben benieuwd hoe lang ik dat ga volhouden.

Naiad

ADHD'er gaat op vakantie en neemt mee

Geplaatst op door Danitsja

bomen klimmen adhd volwassenenADHD’ers gaan ook weleens op vakantie. Het gaat alleen meestal wat minder gezellig en vlekkeloos dan bij de meeste andere mensen. Chaos, vergeetachtigheid, impulsiviteit en creatief met prioriteiten zijn kwaliteiten die nog weleens roet in het eten kunnen gooien. Zie hier een typisch voorbeeld van een ADHD’er die op vakantie gaat. Wat neem je, per ongeluk, allemaal niet mee?

Stap 1: De vakantie uitzoeken

Impulsief, breed geïnteresseerd en avontuurlijk. Komt dat je bekend voor? Dan heb je vast ook de neiging om overal naartoe een vakantie te willen boeken om te eindigen in je eigen achtertuin. Ik heb altijd een miljoen reisplannen een een vakantie-wish-list die met de minuut langer wordt. Daarnaast schijnt mijn aanstaande man ook nog wat te willen zeggen over onze vakantiebestemmingen wat resulteert in uren online zoeken naar bestemmingen zonder een besluit te nemen. Of besluiten een exotisch oord te willen bezoeken zonder me te realiseren dat het budget bij lange na niet toereikend is.

Tip: besluit voordat je gaat zoeken en impulsief allerlei reisgidsen besteld hoe en waarom je tot een besluit gaat komen. Bepaal je budget, wens en reisafstand, dan vindt er vanzelf al een selectie plaats. Is dat onvoldoende? Neem dan een grote wereldkaart en een dartpijl, met de typische ADHD-motoriek moet daar een spannende locatie uit kunnen komen!

Stap 2: Vrije dagen plannen

Stel, je bent na de discussie met jezelf, je reispartner en je financiën tot de conclusie gekomen dat één reisbestemming er bovenuit steekt. Je hebt erover nagedacht, het besluit is genomen en de vakantie is zo goed als geboekt. Dan zal voor werkend Nederland het handig zijn om vooraf de grote baas te informeren wanneer je weg wil gaan. Wacht niet te lang met je vrije dagen opnemen en plan dit in elk geval een aantal weken vooruit. Dan is de kans wat groter dat je de dagen kan opnemen. Daarnaast is het handig om voor jezelf even uit te rekenen hoeveel dagen je nog kan opnemen en daar je huidige vakantie op af te stemmen. Het is niet voor iedereen weggelegd om in maart vier weken weg te gaan en de rest van het jaar te teren op de weekenden.

Tip: plan vooruit. Weet hoeveel vrije dagen je hebt, wanneer je deze kan opnemen en hoeveel je er voor andere zaken nog wil kunnen gebruiken.

Stap 3: Vakantie boeken

De vakantiedagen zijn goedgekeurd, je bent overtuigd van je besluit en je reispartner is nog niet gillend weggerend. Je gaat de vakantie boeken! Doe dit gelijk nadat je te horen hebt gekregen dat je dagen zijn goedgekeurd zodat de kans groot is dat de uitgekozen reis nog beschikbaar is. Zorg er ook voor dat je de gegevens van het reisgezelschap kan invoeren en check dan meteen even of je paspoort nog geldig is. Mocht je een verre reis gaan maken, lees je dan meteen in. Nu is het interessant en spannend, daarnaast heb je nog even de tijd om inentingen en visa te regelen mocht dat nodig zijn. Denk ook aan wat je thuis achterlaat (planten, dieren, post, andere zaken) die tijdens je vakantie zorg nodig hebben. Dat scheelt een hoop stress vlak voor vertrek.

Tip: lees je in wanneer je met je kop bij het boeken van de vakantie zit. Check de geldigheid van je paspoort, of je inentingen of visa nodig hebt en andere zaken die van belang kunnen zijn. Nu heb je de interesse voor de vakantie dus een kleinere kans dat je dit gaat vergeten.

Stap 4: Inpakken en achterblijvers informeren

Ik ben werkelijk een grote ramp met het inpakken van mijn koffer. Ik zou met gemak de helft kunnen vergeten en m’n portemonnee daarnaast laten liggen zodat ik ook niet even een tandenborstel of schoon paar sokken kan kopen. Om het mezelf makkelijk te maken zoek ik online, ruim van te voren, een paklijst uit die voldoet aan de eisen van mijn aanstaande vakantie. Uitprinten, elk ingepakt item afvinken en eventuele aantekeningen of oningepakte zaken staan op een briefje die ik de ochtend van vertrek nog even door kan nemen. En nee, ik streep mijn tandenborstel niet af totdat die in mijn koffer zit! De achterblijvers moeten ook worden geïnformeerd, dus zet dat op je paklijst. Laat het adres van je verblijfplaats bij een paar dierbaren achter en vergeet niet ruim op tijd iemand te vragen om de planten water te geven/de kat te voeren/op de hond te passen. Een dag voor vertrek met dat verzoek aankomen valt niet bij iedereen in goede aarde.

Tip: maak het jezelf niet moeilijker dan nodig. Alles is online te vinden, dus maak daar gebruik van. Print een paklijst, informatie over je vakantiebestemming en je reispapieren uit zodat je alles bij de hand hebt.

Stap 5: Vertrek

Vlak voor vertrek word ik altijd zenuwachtig. Ik check nog tig keer de paklijst om zeker te weten dat ik voldoende t-shirts mee heb genomen en toch niet weer mijn tandenborstel ben vergeten, ik heb al zes keer gecheckt of alle reispapieren in de juiste tas zitten en of zowel mijn reispartner als ik de paspoorten binnen handbereik hebben. Gelukkig heb ik dit van te voren klaar gelegd dus is de stress meestal op niks gebaseerd. Ik word er ook altijd bloednerveus van om daadwerkelijk te gaan vertrekken. Zullen we op tijd zijn voor ons vliegtuig/trein/bus/boot? Wanneer we met de auto gaan voelt het helemaal zo onaf om ‘ineens’ te vertrekken. Ik loop in m’n hoofd alle stappen na en ga op goed geluk de deur uit.

Tip: bereid zoveel als mogelijk voor zodat je niet echt aan jezelf kan gaan twijfelen. Vertrek ruim op tijd zodat je de tijd hebt om last minute nog dingen te zoeken/pakken/checken.

Stap 6: De vakantie

Geen structuur, eten en drinken wat je wilt, het bewegingsregime gaat overboord en je kan je mentale energie niet kwijt in je werk en projecten (workaholic, anyone?). Dat klinkt als een recept voor een ongeduldige en onrustige ADHD’er. Dit is enigszins te voorkomen. Denk voordat je op vakantie gaat goed na over wat je van de vakantie verwacht. Lekker luieren en bijkomen klinkt heerlijk, maar er zijn niet zo gek veel ADHD’ers die daar heel gelukkig van worden. Wissel een dagje luieren af met een uitstapje of activiteit zodat je voldoende te doen hebt om je energie kwijt te kunnen. Neem voor de luierdagen voldoende afleiding mee, denk aan boeken, tijdschriften, spelletjes en muziek.

Tip: zorg dat je jezelf kan vermaken, je energie kwijt kan en je dagelijkse routine niet volledig links laat liggen door uitstapjes te doen en bijvoorbeeld een goed boek mee te nemen.

Stap 7: Thuiskomst

Zo, dat was de vakantie. Je hebt als het goed is je vermaakt, gerelaxed en wat mooie dingen gezien of gedaan. Nu is het tijd om niet meteen in de dagelijkse stress en paniek terug te keren. Neem alles stap voor stap en probeer het vakantiegevoel vast te houden. Natuurlijk zal je op een gegeven moment je was moeten draaien en de eventueel uitbesteedde huisdieren moeten ophalen, maar niet alles hoeft tegelijk. Wat heel goed kan werken is, als het mogelijk is, om een extra dagje vrij aan je vakantie vast te plakken. Dan heb je nog even rustig de tijd om na te genieten en je wasje te draaien, de hond op te halen en wat boodschappen voor de aanstaande werkweek in huis te halen. Relax, het is nog steeds vakantie!

Tip: doe de hoogst noodzakelijke dingen eerst en probeer daarna nog even te genieten van het vakantiegevoel. Zeker als je nog een extra dagje vrij aan je vakantie hebt kunnen plakken!

Naiad

ADHD in en om het huis

Geplaatst op door Danitsja

broken-glassAls ADHD’er kan je weleens moeite hebben met dingen die anderen schijnbaar moeiteloos afgaan. Wat dacht je van het huishouden, de rekeningen op tijd betalen of een verbouwing leiden? Zeker wanneer je een eigen huis hebt kunnen er projecten op stapel staan waar je vol enthousiasme aan begint, maar al vrij snel de moed weer bent verloren. Zo’n ADHD’er in huis, hoe gaat dat nou precies?

Het huishouden is best een dingetje

Ik ben hier vast niet alleen in: ik vind het huishouden een ramp! In mijn hoofd blinkt ons huis aan alle kanten, wordt het wekelijks grondig gepoetst en kan je bij wijze van spreken van de grond eten. Om dit te realiseren hebben mijn partner en ik een duidelijke verdeling in de taken gemaakt. De afspraak is dat als we de taken netjes elke week uitvoeren dat de ander er niet over mag zeuren. Topidee! Alleen de uitvoering is niet altijd even vlekkeloos. Na het koken kan je inderdaad bij ons van de grond eten, want ik laat de helft van de ingrediënten onbedoeld de pan verlaten. Elke week opruimen lukt me nog wel (hekel aan troep!), maar dat schoonmaken schiet er toch echt af en toe bij in. Als er dan iemand onverwachts op de stoep staat hoop ik van harte dat het niet opvalt, want met het schaamrood op m’n kaken moet ik toegeven dat het poetsen deze week er niet van is gekomen. En die week ervoor eigenlijk ook niet.

Huisprojecten

Wij hebben een eigen huis met een tuin. Dat betekent dat er nog wel eens grotere projecten moeten worden opgepakt. Nadat we in twee weken de volledige verbouwing en verhuizing er doorheen hebben geramd hebben we alle andere projecten even laten liggen. Nu hebben we dus nog het schilderen van de kozijnen, het afmaken van de tuin, het uitpluizen van onze overvolle kasten en het maken van een barretje in de keuken op onze wish list staan. Je voelt het al aankomen, de lijst wordt steeds langer! Projecten die in een of twee weekenden kunnen worden gedaan pakken we nog wel op, maar de grotere klussen hikken we tegenaan. De enige manier om dit aan te pakken is het doodgewoon inplannen in onze agenda’s en stap voor stap de klus afmaken. Inderdaad, niet heel erg ADHD-like, dus ik doe m’n best!

Onhandig, vergeetachtig, kwijt

Zoals gesteld kan je bij ons van de vloer eten wanneer ik heb gekookt. Je kan ook van mijn kleding en de bank eten wanneer ik heb gegeten en glaswerk is niet echt veilig in mijn buurt. Af en toe denk ik dat ik de motoriek heb van een kind van 2 in het lichaam van een volwassene, levensgevaarlijk! Ik ben ook enorm vergeetachtig en kan dezelfde vraag tien keer stellen, zonder het antwoord echt op te slaan. Als ik mijn spullen niet op de standaard plek wegleg, maar even snel opruim, ben ik het voor eeuwig kwijt. Met regelmaat worden kasten, laatjes en broekzakken omgekeerd omdat ik weer eens wat kwijt ben. Het is een wonder dat ik mezelf nog nooit ernstig heb verwond, enorme problemen met instanties over mezelf heb afgeroepen door papierwerk wat kwijt is of afspraken ben vergeten die niet kunnen worden verzet. Standaard plekken voor mijn spullen, een goed bijgehouden agenda (waar ik ook echt af en toe in kijk) en oppassen met breekbare items lijken daarmee een kleine redding.

Je handen vol, maar wel gezellig

Een ADHD’er in huis kan inderdaad zorgen voor onnodig ingewikkelde situaties (dingen breken, afspraken vergeten, spullen kwijt) die anderen nooit zullen overkomen, maar voor mij dagelijkse kost zijn. Absoluut waar en een continue strijd om dit enigszins onder controle te houden. Aan de andere kant is het met een of meerdere ADHD’ers in huis altijd gezellig. Ik heb bijvoorbeeld altijd (veel te veel) leuke plannen om dingen te ondernemen en talloze interesses die met uitstapjes en evenementen kunnen worden gevoed. Ik heb altijd gezellige mensen om me heen met wie ik spontaan (als de drukke agenda het toelaat) een drankje kan doen of een filmpje kan pakken. Ik heb altijd wat te vertellen en heb de meest idiote associaties waardoor meer dan eens de slappe lach uitbreekt. Ik probeer intens en vol overgave te genieten van het leven, maar kan ook intens met mijn dierbaren meevoelen en mijn hulp bieden. Ja, ik ben chaotisch en heb moeite me aan mijn eigen structuur en agenda te houden. Ja, ik ben een veelzijdig persoon die elk feestje kan opleuken met enthousiasme, energie en typische humor. En ja, rust, reinheid en regelmaat heb ik niet altijd onder de knie. Ik ben een work in progress.

Naiad

Een bruiloft plannen met ADHD

Geplaatst op door Danitsja

Ja ja, deze ADHD’er gaat trouwen! Niet impulsief, niet om me af te zetten tegen ouders/maatschappij/whatever en wel een beetje als een wervelwind. Want wat gebeurt er als een ADHD’er met veel ervaring als allround regelneef haar eigen bruiloft gaat plannen? Veel en in een heel hoog tempo. Laten we hopen dat de ceremoniemeesters en de aanstaande dit nog 8 maanden gaan volhouden.

De verloving

Bridezilla
Laten we even beginnen met eer wie eer toekomt. Mijn lieve verloofde heeft ruim een week met een ring rondgelopen terwijl we op vakantie waren, wachtende op het juiste moment om mij te vragen. En geloof het of niet, maar het enige moment in de vakantie dat ik helemaal relaxed en ‘in the moment’ was heeft hij me gevraagd met hem te trouwen. Wat mij betreft was er in de hele vakantie geen beter moment dan dat en ik zal dat moment voor de rest van mijn leven koesteren. Daarna heb ik nog weken met een glimlach op m’n gezicht gelopen die er niet af te rammen was. We gaan trouwen!

Plannen en planning

Toen we thuis kwamen hebben we heel bewust de tijd genomen om aan het idee te wennen en onze geliefden te informeren over de plannen voordat we echt aan de slag gingen. Dit uiteraard met het risico dat we veel te laat aan de slag zouden gaan en het een grote, frustrerende ramp zou gaan worden. Gelukkig won mijn enthousiasme het van mijn uitstelgedrag en ben ik met een noodgang aan de slag gegaan met de plannen. Een lijstje in Google Docs met wat er geregeld moet worden, een planning op basis van voorbeelden op het internet en online offerteaanvragen waren in no time gepiept. Het fijne is dat heel veel online te vinden is, dus van trouwlocatie tot bedankje voor de gasten stond snel in een lijst vol met inspiratie voor de bruiloft.

Knopen doorhakken met twee ADHD’ers

Mijn vriend heeft de diagnose ADD en heeft daar gelukkig redelijk beperkt last van, ik heb de diagnose ADHD en heb daar ook beperkt last van. Maar met het nemen van besluiten steken de diagnoses zeker de kop op. Lekker impulsief en met weinig geduld worstelen we de lijst met inspiratie door, binnen een half uurtje hebben we besloten welke kaart we willen gaan bestellen, welke trouwlocaties we gaan bezoeken en wie ons gaan bijstaan als ceremoniemeesters. Terwijl we onze fietsen uit de schuur halen om naar een vriend te gaan hebben we het over wie ons moet gaan trouwen. Een ambtenaar van de gemeente vinden we wat onpersoonlijk, maar wie is echt een gemeenschappelijke vriend en kan deze taak vervullen? Binnen 30 seconden hebben we besloten wie het gaat worden en we stappen op de fiets. De vriend in kwestie is dezelfde vriend als waar we naar op weg zijn en bij aankomst stellen we gelijk maar de grote vraag. Weer een taakje afgevinkt.

We hebben nog alle tijd voordat we gaan trouwen

Op de DJ na hebben we alle grote zaken wel geregeld. Mijn verloofde gaat binnenkort op stap voor een pak en dan zijn we een heel eind. Het geeft me een heel relaxed idee dat we nu, 8 maanden voor de bruiloft, nog ruim de tijd hebben om na te denken over versieringen, bloemen, servetten, kaarsenhouders en dat soort onzin waar ik me minder druk om wil maken dan de gemiddelde bridezilla op TLC. We willen er een mooi, gezellig en persoonlijk feest van maken waarvoor we niet een jaar krom gaan liggen of ons leven on hold zetten om de plannen uit te werken. Uiteraard zullen we nu nog dingen over het hoofd zien dus ik hoop dat ouders, vrienden en onze briljante ceremoniemeesters ons hierin bij kunnen staan. Zeker wanneer ik in de regelneefmodus schiet, sommige dingen kan ik best veilig uit handen geven. Nu eerst maar eens een goede DJ vinden en gaan shoppen voor schoenen. Online shoppen natuurlijk, op zaterdagmiddag het winkelcentrum in is nog steeds niet mijn idee van een gezellig dagje uit. Ook niet voor trouwschoenen.

Naiad

De goede voornemens-dip

Geplaatst op door Danitsja

hardlopenDat was het weer, de feestdagen van 2013 zitten er weer op en de goede voornemens van 2014 vliegen ons om de oren. Dit jaar gaan we wel ineens alles doen wat ons de afgelopen jaren niet is gelukt, en dat allemaal tegelijk ook nog! We gaan stoppen met roken, drinken en teveel eten. We gaan eindelijk starten met sporten, een langgekoesterde hobby uitoefenen, meer tijd doorbrengen met dierbaren en die fijne baan of promotie moet toch ook eens gaan lukken. Ik heb ook elk jaar weer veel te veel wilde plannen om te gaan uitvoeren, maar al snel ligt de teleurstelling op de loer. Is het wel haalbaar?

Professionaliseren in 2014

Dit jaar heb ik mezelf voorgenomen een site te lanceren die als professioneel uithangbord voor mijn schrijfdiensten en andere talenten moet gaan dienen. Ik moet nog een naam en de siteindeling bedenken, maar ik ben er al wel over uit dat dit de juiste volgende stap is. Op deze site wil ik voornamelijk informatie bieden en opdrachtgevers binnen halen, een persoonlijke blog lijkt me dan een beetje misplaatst. Toch wil ik het bloggen doorzetten en uitbreiden, dus dan daar maar een aparte site voor? En ga ik me met deze site richten op een niche (ben niet heel goed in keuzes maken) of ga ik breder, of allebei? En zowaar had ik een plan voor drie nieuwe sites terwijl de laatste post op ADHDer.nl alweer van drie weken terug is. Klinkt als een topplan.

Goed voornemen: sporten

Vorig jaar (jeetje, wat klinkt dat al lang geleden) ben ik begonnen met hardlopen. Gewoon, uit mezelf en voor mezelf. Met een app, een paar sportschoenen en een hardloopbroek van mijn vriend ben ik in het wilde weg begonnen en dat ging best prima. Dit deed ik voor het ontbijt, maar dat is alleen haalbaar als ik met de auto naar mijn werk ga en de files te overzien zijn. Dat is de laatste periode niet echt aan de orde geweest. Nu ligt het dus alweer een tijdje stil terwijl ik door de Sint en Kerstman goed verwend ben met handige hardloopattributen. Ik moet tijd maken om te gaan lopen. Maar wanneer? Ik wil graag lopen want ik vind het heerlijk, maar wanneer ik ’s avonds thuis kom ben ik er ook wel weer even klaar mee. Het grote dilemma van tijd maken voor sporten is dus nu al begonnen.

Hobby’s uitoefenen

Een ruim jaar geleden kreeg ik met de kerst allerlei fijne spulletjes om te beginnen met schilderen. Ik heb de maanden ervoor tijd besteed aan mijn tekenskills en was klaar voor de stap naar het canvas doek. Op mijn bureau richtte ik een fijne plek in met mijn nieuwe ezel, doeken, kwasten en verf. Ik was klaar om de nieuwe Picasso te worden. Puntje bij paaltje heb ik daadwerkelijk een keer de rust gehad om echt wat op het doek te zetten, en dat terwijl ik het heerlijk en enorm ontspannend vind! Dat moet toch echt beter kunnen. Naast het schilderen wil ik graag leren programmeren in HTML en PHP om zo mijn eigen sites te kunnen bouwen. Ik heb twee mooie boeken klaar liggen en een goede vriend die programmeur is en me met liefde helpt. Toch loopt het traject naar superprogrammeur (of überhaupt in staat zijn om wat zinnige code uit m’n hoofd op te lepelen) niet van een leien dakje. Ik vind het leuk, interessant en er zit zeker meerwaarde voor mij in. Schop onder den kont en gaan?

Gezonder leven vanaf 1 januari

De meest gehoorde goede voornemens hebben volgens mij te maken met gezonder leven. Stoppen met roken, drinken, vet eten, zoveel kilo afvallen en het eerder genoemde beginnen met sporten. Ik vraag me af of het zinnig is om op 1 januari te stoppen met roken of te beginnen met sporten. Is dat niet de meest lastige dag van het jaar? Waarom doen we dit niet wanneer we het zelf zat zijn en er helemaal achter staan? Ik wil ook stoppen met roken en ben het af en toe al behoorlijk zat. Maar hét moment heb ik nog niet gehad, zeker niet middenin de nacht op een gezellig feestje tijdens Oud & Nieuw. Dat scheelt weer een voornemen om gefrustreerd over te raken!

Einde aan de goede voornemens-dip

Blijkbaar is het nieuwe jaar hét moment om het leven volledig om te gooien en een beter, gezonder en prettiger mens te worden. Mij lijkt dat niet heel realistisch, ook al word ik er wel enigszins in meegesleept. Dus wat is de truc om de nieuwjaardip tegen te gaan? Schrappen en inplannen. Ik ga alleen werken aan de goede voornemens waar ik echt wat mee wil, dat zijn er al meer dan zat. Ik ga tijd inplannen voor mezelf (schilderen) en voor mijn toekomst (programmeren en websites bouwen), daarnaast kan ik best een dagje in het weekend tijd maken om een rondje te gaan lopen. Het zet geen zoden aan de dijk, maar het neemt wel de teleurstelling weg en hopelijk motiveert het me om meer aan de slag te gaan met mijn doelen voor dit jaar. Wie weet sleep ik al doende nog wat leuke opdrachten of een mooie promotie binnen. Enthousiasme en passie lokken succes uit, of niet dan! Ik denk dat ik mijn voornemen om te stoppen met roken nog even bewaar tot volgend jaar. Dan is 2014 nog redelijk te overzien.

Maak er een topjaar van!

Naiad