Categorie: Vergeetachtigheid

Lange adem

Geplaatst op door Danitsja

dear-stress
Vorige week belde mijn apotheek, of ik even €300.- wil afrekenen voor mijn medicatie. Ik ben blij dat ze bellen voordat de medicijnen worden besteld, want dat bedrag kan ik echt niet ophoesten voor anderhalve maand dexamfetamine. Dus nu zit ik zonder, net als duizenden anderen, en ik loop gigantisch tegen mezelf aan. Noodgedwongen heb ik weer een lange adem, maar ik ben het nu al zat.

Even zonder

Na het bericht van de apotheek heb ik mijn huisarts om raad gevraagd. Zij heeft namelijk, als het goed is, de begeleiding van mijn medicatie overgenomen. Naast dat ze terecht aangeeft dat het voorschrijven van medicatie en een medische verklaring specialistisch is, komt ze er ook achter dat het overdragen van mijn dossier niet is gedaan. Blijkbaar val ik nog onder de psychiater en ik hoop dat dit een goed teken is. Vlak na dit gesprek ga ik een lang weekend weg met mijn man, dus ik neem me voor de psychiater te mailen. Ik heb voor het eerst van mijn leven een medicijnpaspoort mee zodat ik in het weekendje weg mijn medicatie kan gebruiken. Maar omdat ik nog geen oplossing heb voor mijn vlot slinkende voorraad dexamfetamine ben ik voorzichtig. Te voorzichtig, en die psychiater heb ik nog steeds niet gemaild. Dat even zonder medicatie, het is voor mij geen optie. Nu in elk geval niet, want ik ben uitgeput door burn-out en een nog te diagnosticeren fysieke oorzaak. Ik kan dit er echt even niet bij hebben.

Zo moe, niks lukt

Het weekendje weg was heerlijk en zo ontzettend nodig. Ik ben blij dat we de financiële mogelijkheid hebben om even de zon op te zoeken. Het heeft me goed gedaan, maar ik heb er wel een relapse van. Ik heb teveel gedaan, want op vakantie druk ik de neiging om even rustig aan te doen weg. Ik wil wat zien en wat doen, wat op dat moment ook prima lijkt te gaan. Maar eenmaal terug merk ik de vermoeidheid. Niks lukt en ik ben veel te snel overprikkeld. Vanmiddag gaat het mis, ik ben bij mijn ouders langs en de prikkels worden me teveel. Weer sta ik bij mijn moeder te huilen, vooral omdat ik zo klaar ben om mijn eigen ‘gezeik’ aan te horen. Wanneer ga ik nou eens vooruit en stopt de eindeloze strijd? Ik ben gewoon zo moe!

Diepe zucht en weer door

Helaas is mams, zoals meestal, degene die de tranen moet drogen. Maar het moest er blijkbaar even uit. Ik ga nu, na ik dit blogje heb geschreven, gelijk de psychiater mailen om te kijken wat hij voor mij kan betekenen. Nu nieuwe medicatie gaan uitproberen lijkt me heel onverstandig, net als stoppen. Maar met de huidige richtlijnen kom ik niet zomaar meer aan ‘normale’ dexamfetamine. Ik hoop op een medische verklaring waarom ik dat wel nodig heb zodat ik in elk geval één werkend hulpmiddel heb om de komende maanden door te komen. Wat ik hoop op korte termijn eindelijk wat meer te weten over waarom ik zo ziek blijf en beter te gaan worden. Misschien dat ik na die tijd de luxe heb om zonder medicatie aan de gang te gaan. Maar nu kost de strijd voor mijn gezondheid, tegen de stemmingen, voor enigszins deelnemen aan de samenleving en tegen de niet werkende medische protocollen me zoveel energie, dat heb ik niet. Dus een diepe zucht en weer door, eerst maar eens de psych mailen voor hulp.

Meer informatie

Heb jij de petitie van Dure Dex, Niet Zo Flex al getekend? Zij strijden voor betaalbare ADHD-medicatie, te beginnen bij dexamfetamine. De ambitie is om de eigen bijdrage voor alle medicatie de deur uit te doen. Ook voor bijvoorbeeld MS waarvoor nu een hele hoge eigen bijdrage wordt gevraagd. Teken de petitie en zet de patiënt weer centraal in de gezondheidszorg.

ADHDvrouw maakt zich hard voor meer informatie en kennis over ADHD bij vrouwen, iets wat nog steeds (!!) over het hoofd wordt gezien. Daarnaast zijn bijwerkingen van medicatie in de regel alleen getest op mannen en lopen vrouwen binnen de (geestelijke) gezondheidszorg veel aan tegen aannames en gebrek aan kennis waardoor we de juiste zorg niet of laat krijgen. Met blogs, een boek, congressen en lotgenotencontact proberen we de vrouw met ADHD zelf de juiste informatie en middelen aan te reiken om wel de weg naar de juiste hulp te kunnen vinden.

Danitsja

De checklist van de checklist

Geplaatst op door Danitsja

BridezillaDe oplettende lezer weet dat ik ga trouwen en heeft misschien zelfs opgevangen dat de trouwdatum met rasse schreden nadert. Het plannen van een bruiloft met ADHD laat goed zien welke trucjes ik gebruik om mijn hoofd koel te houden. Schema’s, checklists, alles opschrijven. Het regelen van onze bruiloft heeft wat dat betreft veel weg van hoe ik omga met het organiseren van bijna alles. Dus bij deze wordt onze bruiloft een soort van case study. Welke trucjes kan je als ADHD’er toepassen om het hoofd te bieden aan het moeten organiseren van vanalles zonder de helft te vergeten?

Organiseren met ADHD

Dat organisatietalent niet de ‘middle name’ van redelijk wat ADHD’ers kan best kloppen. Niet iedereen is een organisatietalent, ADHD of niet. Maar zit het organiseren wel in je bloed en heb je ADHD, dan zal je toch wat slimme trucjes moeten gaan bedenken. Begin met het maken van een realistische opzet en tijdsplanning waarbij je focus ligt op de grote lijnen. Probeer zoveel als mogelijk de details te vermijden en zet eventuele wilde plannen die nog geen plek hebben in de opzet in een apart documentje. Dan kan je daar later op teruggrijpen wanneer de details wel belangrijk worden. Ik heb voor mezelf een document aangemaakt met de naam ‘Inspiratie bruiloft’. Vanaf het begin heb ik daar allerlei wilde ideeen voor de bruiloft in opgeslagen, om er vervolgens achter te komen dat maar tien procent haalbaar is. Maar dat is oké! Het ene idee leidt weer tot het volgende. Door eerst de grote lijnen op te zetten heb ik ruim een jaar lang profijt gehad van mijn documentatie, ik heb geen moment gekend waarop het boven mijn hoofd groeide.

Grote lijnen uitzetten

Het belangrijkste in de beginfase is vormgeven wat het grote plan is. Wat wil je doen, wie heb je nodig, wat zijn de benodigde middelen en binnen welke tijd moet het af? Of je nou huiswerk wil inplannen of een feest in de Ahoy gaat organiseren, de basis is redelijk hetzelfde. Zorg dat de grote lijnen staan en dat je tijdsplanning realistisch is. Mocht je een budget op moeten stellen is het nu de tijd om daarmee een begin te maken. Mijn vriend hierin? Google! Sowieso Google Drive en dergelijke apps (OneNote, Dropbox, Evernote enz) zijn heel fijn om je documenten voor een project op te slaan. Je kan er altijd bij en de meest recente versie is online te vinden, voor jezelf en je projectgroep. Zo ben je nooit belangrijke documenten kwijt! Daarnaast kan je op Google voorbeelden en overzichten van allerlei projecten vinden. Doe er je voordeel mee, het is zonde om je tijd te besteden aan het uitvinden van iets wat al lang bestaat. Daarnaast is het belangrijk om je krachten en zwaktes zinnig in te zetten. Als je een kei bent in financiële zaken kan je prima zelf het budget opstellen, heb je er totaal geen kaas van gegeten is het zinnig om hulp in te roepen. Met jouw enthousiasme en bijzondere plannen moet hulptroepen vinden geen probleem zijn!

Checklist is vriend!

Echt, een goede checklist is je vriend! Net als je opzet van het projectplan, een Exceloverzicht voor je budget en een goede tijdsplanning hoef je de checklist niet helemaal zelf te verzinnen. Google je een slag in de rondte naar voorbeelden van checklists die voor jou relevant zijn. Voor de bruiloft heb ik zes checklists samengevoegd en ben met wat aanvullingen van mezelf een heel eind op weg. Alleen al op basis van de checklist kan je een groot deel van de tijdsplanning en het budget invullen en je projectplan aanvullen waar nodig. Je checklist is het document ‘in progress’. Hier hou je bij wat al is gedaan en vul je gaandeweg details aan die geregeld moeten worden. Schrijf alles op zodat je niks kan vergeten! Het is handig om je checklist, planning, projectplan en budget regelmatig met iemand door te nemen die wat feedback kan geven. Daarnaast worden je hersenen dan weer even uitgedaagd, een succesrecept voor gave ideëen! Mijn checklist ging van budget maken en locaties bezoeken naar vaasjes brengen bij de bloemist. Het voelt heerlijk om stap voor stap dingen af te strepen. Daarnaast geeft het houvast, zeker als je deadlines verbind aan de taken op je checklist. Het geeft overzicht in hapklare brokken, helemaal ADHD-proof!

Van plan naar uitvoering met ADHD

Plannen hebben we genoeg. De creatieve en associatieve out of the box-hersenen van een ADHD’er leveren meer dan voldoende spannende ideëen op. Maar om zo’n plan tot uitvoering te brengen is toch iets meer nodig dan een gaaf idee. Wat ik heb geleerd bij het organiseren van mijn bruiloft (die natuurlijk helemaal gaat zoals wij hopen) is dat vroeg beginnen en een goede basis neerleggen echt het halve werk is. Een projectplan, budget en planning die zinnig en realistisch zijn heb je absoluut nodig om later in het proces nog wat overzicht te hebben. De checklist is handig om de details in te verwerken en te zorgen dat je niks vergeet. Stap voor stap zaken afvinken, mensen vragen kritisch te kijken naar je plan en planning, zorgen dat je altijd bij je documenten kan om spontane inspiratie niet verloren te laten gaan en open communiceren over je tijdelijke obsessie met je vrienden/relatie/familie kan je een goede steun in de rug geven. Overzicht, alles noteren, feedback vragen en begrip kweken door open te zijn hebben mij geholpen de boel op de rit te houden. Een paar kick ass ceremoniemeesters helpt natuurlijk helemaal! Door mijn uitgebreide documentatie kan ik niks vergeten én kan niemand me verkeerd begrijpen. Alles staat op de Drive bij elkaar en iedereen die inzicht moet hebben weet waar we in het proces zijn. Als je dan in je enthousiasme/haast/ben-er-niet-helemaal-bij-bui een half verhaal naar iemand zijn/haar hoofd slingert kan die aan de hand van de documentatie precies zien wat je bedoelt. Geen misverstanden of onduidelijkheden meer want de afspraken en planning staan duidelijk gedocumenteerd!

Trucjes gebruik je altijd

Het organiseren van zo iets groots als mijn eigen bruiloft heeft me doen inzien dat ik erg handig ben geworden in het gebruiken van trucjes. Ik ben een structurele laatkomer dus ga voor belangrijke afspraken altijd veel te vroeg de deur uit en heb een standaard ritme om elke dag op tijd op m’n werk te zijn (locatiebezoeken en afspraak gemeente was ik ruim op tijd!). Ik kan minder leuke zaken heel goed uitstellen, dus ik begin daar vaak als eerste mee zodat ik nog puf en enthousiasme heb om me er doorheen te slepen (budget en planning maken voordat ik ging Googlen naar versiering en jurken). Ik kan nogal vergeetachtig zijn en me enorm druk maken dat ik iets kan vergeten dus schrijf alles op (de checklist en het inspiratiedocument heb ik overal en continue bijgewerkt om niks te kunnnen vergeten). Ook als ik iets heb opgeschreven kan ik het vergeten, dus ik zet een alarm of agendapunt in m’n telefoon (de checklist plan ik op datum en zet de taken in de agenda). Ik kan zeer enthousiast worden over details waardoor de grote lijn wat wegvaagt en het overzicht verdwijnt, dus ik maak altijd een duidelijke planning en opzet om dat te vermijden (eerst planning en plan maken voordat de inspiratielijst wordt ingevuld of we gaan shoppen voor ballonnen). Deze trucjes kan je voor grote projecten net zo goed gebruiken als voor kleine klusjes. Zolang jij je maar bewust bent van je kwaliteiten en de vlakken waarop je hulp kan gebruiken. Want als je dat doet, kan je eigenlijk alles!

Naiad

Zoveel plannen en zo weinig tijd

Geplaatst op door Danitsja

volle agenda adhdEen tijd geleden, zo lang geleden dat ik me er een beetje schuldig over voel, zijn er wat hele leuke en zinnige onderwerpen voor blogs aangedragen via de Facebookpagina. Voortvarend ben ik met wat van die suggesties aan de slag gegaan en heb ik wat leuke blogs geschreven en laten schrijven. Super! Maar toen viel het een beetje stil. Ergens in mijn achterhoofd piept een stemmetje wat me er continue aan blijft herinneren dat ik nog wat openstaande suggesties heb. Toch blijft het liggen, waarschijnlijk omdat deze blogs wat gedegen onderzoek of een interview nodig hebben om zinnig te zijn. Tijd om aan de slag te gaan!

ADHD en je omgeving

Een belangrijk punt in het goed kunnen omgaan met ADHD is begrip en steun uit je omgeving. Een sterk sociaal vangnet maakt het leven sowieso een stuk makkelijker, zeker als je tegen zaken aanloopt die met ADHD te maken kunnen hebben. De onderwerpen die als suggestie zijn gegeven zijn onder andere het verschil tussen mannen en vrouwen met ADHD, hoe om te gaan met je omgeving wanneer deze ADHD niet accepteert en hoe om te gaan als ouder of partner met een ADHD’er. Hele zinnige onderwerpen, maar om daar echt wat moois van te maken moet ik minimaal vijf interviews gaan inplannen. Dat gaat dus op de to do lijst.

Denken als een ADHD’er

Dat ADHD’ers informatie anders verwerken en op een andere manier over zaken denken is ondertussen redelijk bekend. Hoe zich dat precies voordoet is weer wat minder duidelijk. Er is in de afgelopen decennia heel wat te doen geweest over de intelligentie bij ADHD’ers en andere personen met een ‘stoornis’. Absoluut een goed onderwerp voor een blog! Net zoals beelddenken wat bij veel ADHD’ers lijkt voor te komen. Maar om hier wat knaps over te schrijven moet ik echt even wat gedegen online onderzoek doen. Ik kan natuurlijk niet allerlei beweringen uit de duim gaan zuigen. Dit gaat ook op de to do lijst.

ADHD en andere aandoeningen

Dat ADHD vaak voorkomt in combinatie met andere aandoeningen is steeds bekender aan het worden. Zo komen dyslexie, dyscalculie, eetstoornissen en andere zaken in meer of mindere mate voor in combinatie met ADHD. Ook Oppositional Defiant Disorder (ODD) en PDD-NOS komen in combinatie met ADHD voor. Absoluut de moeite waard om eens in te duiken, maar wel onderwerpen waar wat gedegen onderzoek aan vooraf moet gaan. Ook het gebruik van Ritalin tijdens en voor de zwangerschap werd als onderwerp genoemd. Als dat net als Ritalin in combinatie met genotsmiddelen een redelijk onontgonnen gebied is, zal ik daar toch wel wat tijd in moeten steken. Dus nog een klusje op de to do lijst.

Ik ben jullie niet vergeten!

Dus ja, de to do lijst wordt alleen maar langer. Maar ik ben jullie niet vergeten! Ik focus me heel even op mijn bruiloft en ga daarna voortvarend aan de slag met interviews inplannen en onderzoek doen. Dit zijn onderwerpen waar zeker aandacht voor moet komen. Bij deze, het komt eraan. Heb alleen heel even geduld met me. Het huishouden en werk staan ook nog op diezelfde to do lijst…

Naiad

Aftellen naar het huwelijk van twee ADHD'ers

Geplaatst op door Danitsja

BridezillaTrouwe lezers weten het al, deze ADHD’er gaat trouwen met een ADD’er! De trouwdatum komt gestaag in zicht en de vraag of ik al zenuwachtig ben komt steeds regelmatiger voorbij. Nee, ik ben nog niet zenuwachtig. Ik wil ook nog helemaal niet zenuwachtig zijn, dat komt de dag voor de bruiloft wel. Als een wervelstorm ben ik de eerste maanden na onze verloving aan de slag gegaan met checklists, planningen en offertes. Op een paar kleine dingetjes na kunnen we bij wijze van spreken morgen gaan trouwen. Ik maak me (nu nog) nergens druk om! Alles is onder controle, toch?

Checklists en planningen

Ik heb mijn studerende en werkende leven op de rit kunnen houden door structuur, checklists en planningen. Uiteraard doe ik dat met de voorbereidingen van de bruiloft niet anders. Een ADHD’er een bruiloft laten plannen zonder zinnige hulpmiddelen loopt zeer waarschijnlijk uit op een heel gedetailleerd en uitgedacht geheel voor het diner, waarbij er even is vergeten dat een trouwambtenaar vooraf moet worden geregeld en je niet een week van te voren een trouwlocatie kan uitkiezen. Ik kies dus voor mijn vertrouwde hulpmiddelen en zit minimaal dagelijks in Google Drive mijn checklist door te nemen en de planning uit te pluizen om zeker te zijn dat ik niks vergeet.

Vergeetachtigheid bij ADHD, niet handig

Net als veel ADHD’ers heb ik last van vergeetachtigheid. Dat verklaart waarschijnlijk mijn lijstjes-fetish, ik ben altijd bang dat ik iets belangrijks vergeet omdat het me vaak genoeg gebeurd dat ik iets belangrijks vergeet. Om dit voor te zijn heb ik alle mogelijke Nederlandse checklists voor het regelen van een bruiloft van het internet geplukt (niet de Amerikaanse, daar heb ik de helft al niet van nodig). Daarnaast heb ik talloze planningen van het net gepikt en dit samengevoegd tot een eigen checklist en planning. Het kan bijna niet dat ik iets ben vergeten, maar voor de zekerheid plan ik nog even een meeting in met de ceremoniemeesters om helemaal zeker te zijn dat we alles onder controle hebben. Want geen controle hebben over zo’n project gaat er bij mij niet in!

Even pauze rondom de drukte

Onder lichte dwang van mijn directe en iets minder directe omgeving (goh, wat ben ik toch een open boek) heb ik besloten om rondom de bruiloft me niet druk te willen maken om andere zaken. Ik ben betrokken bij verschillende vrijwilligersorganisaties waar ik al heb gemeld de eerste drie weken van september in elk geval niet beschikbaar te zijn. Gelukkig zijn er wat lieve collega’s die het werk van mij kunnen en willen overnemen in die periode. Dat stelt me enorm gerust! Helaas betekent het dat deze website begin september ook even stil zal liggen. Aangezien de site en Facebookpagina alleen door mij worden beheerd zit er niks anders op. Als ik even een momentje heb zal ik wel degelijk bereikbaar zijn voor Facebookreacties, maar daar houdt het waarschijnlijk wel mee op. Het is goed, maar het voelt toch een beetje alsof ik mijn kindje onbeheerd achterlaat.

Een focus, dat is nieuw voor een ADHD’er!

Dit betekent dat ik rondom de bruiloft me maar met een ding ga bezighouden en dat is de bruiloft. Als je bedenkt dat ik naast mijn 40-urige werkweek, freelance werk, vijf vrijwilligersbaantjes, huis, relatie, familie, bruiloft regelen, sociaal leven en hobby’s erop nahoud zal dat wel even wennen zijn! Maar misschien bevalt het wel heel goed om wat meer orde en overzicht te hebben. Ik kan niet bij al deze organisaties betrokken blijven, sterker nog ik zal op korte termijn van minimaal een vrijwilligersfunctie afscheid moeten nemen. Totdat ik dat besluit moet nemen zorg ik voor een klein beetje meer rust in de tent. Nu kan ik het excuus ‘bruiloft plannen’ nog gebruiken, dus daar ga ik van genieten ook!

Naiad

Burgerlijk zijn gaat me verrassend goed af

Geplaatst op door Danitsja

Screenshot_2014-07-15-15-59-47Niet doorvertellen hoor, ik heb deze week amper iets in de agenda staan! Ik heb ineens tijd om thuis aan te rommelen, een tijdschrift te lezen (de Cosmo van februari om precies te zijn), naar de stad te gaan met mijn zus zonder weken van te voren een afspraak in te plannen en naar het strand te gaan wanneer het lekker weer is. Als je kijkt naar mijn agenda van afgelopen maanden (voorbeeldje bijgevoegd van mijn eigen agenda), snap je mijn vreugde. Er kwam even niks op mijn pad, ik zocht het niet op en voila, een week tijd!

Thuis is fijn

Uiteraard is thuis fijn, daar is het een thuis voor. Maar als je mijn agenda voor de grap op een willekeurig moment inkijkt lijkt het net alsof ik mijn huis ontvlucht. Terwijl ik juist probeer regelmatig thuis te zijn om tijd te spenderen met mijn lief, te ontspannen en wat klusjes te doen die toch echt in dat huis wat ik thuis noem moeten gebeuren. Nu ik geen verplichtingen heb die ik mezelf heb opgelegd, al dan niet weken van te voren, kan ik hier echt van genieten. Het kost me minder moeite om even de keuken op te ruimen, de vaatwasser aan te zetten of de wasmachine vol te gooien. Ik wil graag lekker aan kant zitten om te genieten en heb voor m’n gevoel meer tijd voor de kleine klusjes. Ik voel met niet opgejaagd om het te doen waardoor het zoveel makkelijker gaat. Ik geniet er nu echt van om thuis te zijn.

Altijd wat te doen

Uiteraard heb ik altijd wat te doen en staat mijn kop nooit stil. Ook thuis heb ik nog veel te veel liggen waar ik mee aan de slag moet/wil. Dat ik de Cosmo van februari lees zegt wel wat, sindsdien heb ik geen tijd gehad om een tijdschrift te lezen. Ik was ofwel op pad, ofwel te uitgeput om maar iets te doen wanneer ik wel heel even de tijd had om op de bank te zitten. Deze week heb ik ook een lijstje voor mezelf gemaakt, maar de enige die wat over dat lijstje te zeggen heeft ben ik zelf. Geen afspraken of externe factoren, gewoon een lijstje met dingen die ik graag wil afronden en op m’n gemak wil kunnen doen. Dus ja, ik zit nog steeds niet stil. Maar ik zit wel meer in het moment.

Burgerlijkheid bevalt best

Burgerlijk zijn is sinds mijn puberteit iets geweest om je enorm tegen af te zetten. Dat je in de puberteit je afzet snap ik, maar om de een of andere reden is die negatieve connotatie bij velen blijven hangen. Bij mij niet bewust, maar blijkbaar onbewust in combinatie met ADHD is er wel een verband te vinden. Al enkele jaren bedenk ik me dat mijn leven wel heel drastisch moet gaan veranderen wanneer we een gezinnetje willen gaan stichten. Vrijwillig betrokken zijn bij zeven verschillende organisaties naast een fulltime baan, freelance opdrachten, een huishouden, relatie en druk sociaal leven zijn naast een gezin een beetje te veel van het goede. Deze week blijkt een leuke test. Natuurlijk ben ik pas net begonnen met deze relaxweek, maar alleen het idee al dat ik deze week niks moet geeft me enorm veel rust. Tijd dus om mijn werkzaamheden extern iets in te perken en me vaker met een kop thee en dekentje op de bank te nestelen. Gezellig naast poes en man, veel burgerlijker wordt het nog even niet.

Naiad

Kinderen worden groot, soms zelfs bejaard

Geplaatst op door Danitsja

Interview Trudy Dehue

De heisa rondom Ritalin is uiterst vermoeiend als je het mij vraagt. Natuurlijk is medicatie nemen altijd iets waar je serieus over na moet denken, maar er zijn echt heel weinig mensen die ‘voor de gezelligheid’ medicatie innemen of voor het gemak hun kinderen voorschotelen. Het is een hulpmiddel waar je serieus mee om moet gaan. De meeste mensen doen dat, dus veroordeel ze niet van een afstand of ongehinderd door enige kennis en ervaring. Kom dan met een constructieve oplossing! Iets wat me helemaal stoort aan deze discussie is dat zijdelings het ‘idiote idee’ dat ADHD bij volwassenen voorkomt ook even onderuit wordt geschoffeld. Zijn we echt weer 10 jaar terug in de tijd?

Zoveel onbegrip bij ADHD bij volwassenen

ADHD komt voor bij mensen van alle leeftijden want het is niet te genezen. Zo simpel is het. Waarschijnlijk is de indeling of definitie van wat we nu ADHD noemen over een aantal jaar wat aangepast, maar dat is het nog steeds niet te genezen en groei je er ook niet overheen. Dus ja, ADHD gaat niet weg na je 18e verjaardag, wanneer je in de peno- of menopauze komt of als je in een verzorgingstehuis zit. De symptomen zullen in de ogen van de buitenwereld vervagen of zelfs verdwijnen, maar dat is voor de ADHD’er zelf echt niet zo. De storm in je hoofd gaat niet weg, je leert er alleen beter mee omgaan. Over de zinsnede “hoogbejaarden met ADHD!” van journalist Wybo Algra kan ik me ontzettend opwinden. Ja, hoogbejaarden die als kind ADHD hadden, hebben dat nog steeds! De bejaarden van nu wisten dat toen niet, maar dan kunnen ze het nog wel hebben. Er zijn vermoedens dat Leonardo da Vinci en Einstein ADHD hadden, dus oma van 78 komt dan net zo goed in aanmerking voor het labeltje (als ze dat zou willen).

Ik ben volwassen en heb ADHD

Ik heb ADHD en functioneer prima. Mensen die mij leren kennen zullen bij mij niet zo snel aan ADD denken, laat staan ADHD! Het is toch echt zo. De mensen die mij wat beter kennen waren namelijk niet verbaasd over mijn diagnose eind 2010. Die kennen mijn idioot drukke agenda, hak-op-de-tak-gesprekken en drie zinnen die tot een worden samengevoegd, mijn aandachtsspanne voor saaie klusjes en hobby’s die ik twee maanden volhoud. Ik heb een goede opleiding afgerond, mijn enige schuld is een hypotheek, ik heb geen verslaving die mijn functioneren beïnvloed en ik heb een kantoorbaan. Yes, een kantoorbaan! Gelukkig geeft mijn manager me de ruimte om zoveel als mogelijk taken te doen op de momenten dat ik daar m’n kop bij kan houden en steunt me in het vinden van nieuwe uitdagingen binnen mijn functie. Ondanks dat ik regelmatig tegen de grenzen van kantoortijden, mijn werk en mijn gebrek aan concentratie aanloop kan ik redelijk mijn ei kwijt binnen het bedrijf. Daar ben ik mee gezegend! Mijn manager durft te vertrouwen op mijn verantwoordelijkheidsgevoel en hoge werktempo, alleen dat al maakt een wereld van verschil. Maar dat neemt niet weg dat ik wel degelijk tegen moeilijkheden aanloop die te maken hebben met ADHD. Ik kan er aardig mee omgaan en symptomen verbergen in situaties waarin dat nodig is, maar mijn ADHD is zeker niet genezen!

We voeren de strijd niet alleen

Sinds ik deze website ben begonnen (eind 2010) is er een hoop gebeurd. Veel initiatieven voor volwassenen met ADHD zijn opgestart en dat steunt me in het doel wat ik met deze site heb: een genuanceerd en positief beeld schetsen van ADHD bij volwassenen. Veel van deze initiatieven komen van mensen die zelf ADHD hebben of in hun directe omgeving ADHD’ers hebben rondlopen. Dat is fijn en ik ben enorm trots om daar onderdeel van uit te maken. Maar meer nog steunt het me dat we deze strijd niet alleen hoeven te voeren. Steeds meer professionals spreken zich uit voor zinnige hulp en coaching, inclusief medicatie waar nodig, voor volwassenen met ADHD. Wanneer ik dit artikel in de Gelderlander lees groei ik een paar centimeter. Oke, het gaat niet over volwassenen met ADHD. Maar wel over het schetsen van een genuanceerd beeld bij het gebruiken van Ritalin. Het is voor veel ouders een laatste strohalm of enige middel wat werkt om het leven van hun kind en diens omgeving op de rit te krijgen. Niet om het makkelijker te maken, er zelf minder werk aan te hebben of om de kids lekker rustig te houden. Om het leven op de rit te krijgen. Vaak is de beslissing om medicatie te gebruiken een zware, zeker als je dat besluit voor je kind moet nemen. Wat een fijn idee om te lezen dat niet alle media meelopen in de hetze tegen Ritalin, maar dat er ook nog journalisten zijn die op zoek gaan naar het verhaal achter de heisa. ADHD’ers zijn niet allemaal ontspoord, verslaafd of gedoemd te mislukken. Maar wat zinnige hulpmiddelen helpen wel degelijk om dat te voorkomen. Want eigenlijk zijn we hele leuke, flexibele, creatieve, energieke en fijne mensen. We hebben alleen een steuntje in de rug nodig. En ja, dat steuntje hebben we echt nodig!

Naiad

ADHD'er gaat op vakantie en neemt mee

Geplaatst op door Danitsja

bomen klimmen adhd volwassenenADHD’ers gaan ook weleens op vakantie. Het gaat alleen meestal wat minder gezellig en vlekkeloos dan bij de meeste andere mensen. Chaos, vergeetachtigheid, impulsiviteit en creatief met prioriteiten zijn kwaliteiten die nog weleens roet in het eten kunnen gooien. Zie hier een typisch voorbeeld van een ADHD’er die op vakantie gaat. Wat neem je, per ongeluk, allemaal niet mee?

Stap 1: De vakantie uitzoeken

Impulsief, breed geïnteresseerd en avontuurlijk. Komt dat je bekend voor? Dan heb je vast ook de neiging om overal naartoe een vakantie te willen boeken om te eindigen in je eigen achtertuin. Ik heb altijd een miljoen reisplannen een een vakantie-wish-list die met de minuut langer wordt. Daarnaast schijnt mijn aanstaande man ook nog wat te willen zeggen over onze vakantiebestemmingen wat resulteert in uren online zoeken naar bestemmingen zonder een besluit te nemen. Of besluiten een exotisch oord te willen bezoeken zonder me te realiseren dat het budget bij lange na niet toereikend is.

Tip: besluit voordat je gaat zoeken en impulsief allerlei reisgidsen besteld hoe en waarom je tot een besluit gaat komen. Bepaal je budget, wens en reisafstand, dan vindt er vanzelf al een selectie plaats. Is dat onvoldoende? Neem dan een grote wereldkaart en een dartpijl, met de typische ADHD-motoriek moet daar een spannende locatie uit kunnen komen!

Stap 2: Vrije dagen plannen

Stel, je bent na de discussie met jezelf, je reispartner en je financiën tot de conclusie gekomen dat één reisbestemming er bovenuit steekt. Je hebt erover nagedacht, het besluit is genomen en de vakantie is zo goed als geboekt. Dan zal voor werkend Nederland het handig zijn om vooraf de grote baas te informeren wanneer je weg wil gaan. Wacht niet te lang met je vrije dagen opnemen en plan dit in elk geval een aantal weken vooruit. Dan is de kans wat groter dat je de dagen kan opnemen. Daarnaast is het handig om voor jezelf even uit te rekenen hoeveel dagen je nog kan opnemen en daar je huidige vakantie op af te stemmen. Het is niet voor iedereen weggelegd om in maart vier weken weg te gaan en de rest van het jaar te teren op de weekenden.

Tip: plan vooruit. Weet hoeveel vrije dagen je hebt, wanneer je deze kan opnemen en hoeveel je er voor andere zaken nog wil kunnen gebruiken.

Stap 3: Vakantie boeken

De vakantiedagen zijn goedgekeurd, je bent overtuigd van je besluit en je reispartner is nog niet gillend weggerend. Je gaat de vakantie boeken! Doe dit gelijk nadat je te horen hebt gekregen dat je dagen zijn goedgekeurd zodat de kans groot is dat de uitgekozen reis nog beschikbaar is. Zorg er ook voor dat je de gegevens van het reisgezelschap kan invoeren en check dan meteen even of je paspoort nog geldig is. Mocht je een verre reis gaan maken, lees je dan meteen in. Nu is het interessant en spannend, daarnaast heb je nog even de tijd om inentingen en visa te regelen mocht dat nodig zijn. Denk ook aan wat je thuis achterlaat (planten, dieren, post, andere zaken) die tijdens je vakantie zorg nodig hebben. Dat scheelt een hoop stress vlak voor vertrek.

Tip: lees je in wanneer je met je kop bij het boeken van de vakantie zit. Check de geldigheid van je paspoort, of je inentingen of visa nodig hebt en andere zaken die van belang kunnen zijn. Nu heb je de interesse voor de vakantie dus een kleinere kans dat je dit gaat vergeten.

Stap 4: Inpakken en achterblijvers informeren

Ik ben werkelijk een grote ramp met het inpakken van mijn koffer. Ik zou met gemak de helft kunnen vergeten en m’n portemonnee daarnaast laten liggen zodat ik ook niet even een tandenborstel of schoon paar sokken kan kopen. Om het mezelf makkelijk te maken zoek ik online, ruim van te voren, een paklijst uit die voldoet aan de eisen van mijn aanstaande vakantie. Uitprinten, elk ingepakt item afvinken en eventuele aantekeningen of oningepakte zaken staan op een briefje die ik de ochtend van vertrek nog even door kan nemen. En nee, ik streep mijn tandenborstel niet af totdat die in mijn koffer zit! De achterblijvers moeten ook worden geïnformeerd, dus zet dat op je paklijst. Laat het adres van je verblijfplaats bij een paar dierbaren achter en vergeet niet ruim op tijd iemand te vragen om de planten water te geven/de kat te voeren/op de hond te passen. Een dag voor vertrek met dat verzoek aankomen valt niet bij iedereen in goede aarde.

Tip: maak het jezelf niet moeilijker dan nodig. Alles is online te vinden, dus maak daar gebruik van. Print een paklijst, informatie over je vakantiebestemming en je reispapieren uit zodat je alles bij de hand hebt.

Stap 5: Vertrek

Vlak voor vertrek word ik altijd zenuwachtig. Ik check nog tig keer de paklijst om zeker te weten dat ik voldoende t-shirts mee heb genomen en toch niet weer mijn tandenborstel ben vergeten, ik heb al zes keer gecheckt of alle reispapieren in de juiste tas zitten en of zowel mijn reispartner als ik de paspoorten binnen handbereik hebben. Gelukkig heb ik dit van te voren klaar gelegd dus is de stress meestal op niks gebaseerd. Ik word er ook altijd bloednerveus van om daadwerkelijk te gaan vertrekken. Zullen we op tijd zijn voor ons vliegtuig/trein/bus/boot? Wanneer we met de auto gaan voelt het helemaal zo onaf om ‘ineens’ te vertrekken. Ik loop in m’n hoofd alle stappen na en ga op goed geluk de deur uit.

Tip: bereid zoveel als mogelijk voor zodat je niet echt aan jezelf kan gaan twijfelen. Vertrek ruim op tijd zodat je de tijd hebt om last minute nog dingen te zoeken/pakken/checken.

Stap 6: De vakantie

Geen structuur, eten en drinken wat je wilt, het bewegingsregime gaat overboord en je kan je mentale energie niet kwijt in je werk en projecten (workaholic, anyone?). Dat klinkt als een recept voor een ongeduldige en onrustige ADHD’er. Dit is enigszins te voorkomen. Denk voordat je op vakantie gaat goed na over wat je van de vakantie verwacht. Lekker luieren en bijkomen klinkt heerlijk, maar er zijn niet zo gek veel ADHD’ers die daar heel gelukkig van worden. Wissel een dagje luieren af met een uitstapje of activiteit zodat je voldoende te doen hebt om je energie kwijt te kunnen. Neem voor de luierdagen voldoende afleiding mee, denk aan boeken, tijdschriften, spelletjes en muziek.

Tip: zorg dat je jezelf kan vermaken, je energie kwijt kan en je dagelijkse routine niet volledig links laat liggen door uitstapjes te doen en bijvoorbeeld een goed boek mee te nemen.

Stap 7: Thuiskomst

Zo, dat was de vakantie. Je hebt als het goed is je vermaakt, gerelaxed en wat mooie dingen gezien of gedaan. Nu is het tijd om niet meteen in de dagelijkse stress en paniek terug te keren. Neem alles stap voor stap en probeer het vakantiegevoel vast te houden. Natuurlijk zal je op een gegeven moment je was moeten draaien en de eventueel uitbesteedde huisdieren moeten ophalen, maar niet alles hoeft tegelijk. Wat heel goed kan werken is, als het mogelijk is, om een extra dagje vrij aan je vakantie vast te plakken. Dan heb je nog even rustig de tijd om na te genieten en je wasje te draaien, de hond op te halen en wat boodschappen voor de aanstaande werkweek in huis te halen. Relax, het is nog steeds vakantie!

Tip: doe de hoogst noodzakelijke dingen eerst en probeer daarna nog even te genieten van het vakantiegevoel. Zeker als je nog een extra dagje vrij aan je vakantie hebt kunnen plakken!

Naiad

ADHD in en om het huis

Geplaatst op door Danitsja

broken-glassAls ADHD’er kan je weleens moeite hebben met dingen die anderen schijnbaar moeiteloos afgaan. Wat dacht je van het huishouden, de rekeningen op tijd betalen of een verbouwing leiden? Zeker wanneer je een eigen huis hebt kunnen er projecten op stapel staan waar je vol enthousiasme aan begint, maar al vrij snel de moed weer bent verloren. Zo’n ADHD’er in huis, hoe gaat dat nou precies?

Het huishouden is best een dingetje

Ik ben hier vast niet alleen in: ik vind het huishouden een ramp! In mijn hoofd blinkt ons huis aan alle kanten, wordt het wekelijks grondig gepoetst en kan je bij wijze van spreken van de grond eten. Om dit te realiseren hebben mijn partner en ik een duidelijke verdeling in de taken gemaakt. De afspraak is dat als we de taken netjes elke week uitvoeren dat de ander er niet over mag zeuren. Topidee! Alleen de uitvoering is niet altijd even vlekkeloos. Na het koken kan je inderdaad bij ons van de grond eten, want ik laat de helft van de ingrediënten onbedoeld de pan verlaten. Elke week opruimen lukt me nog wel (hekel aan troep!), maar dat schoonmaken schiet er toch echt af en toe bij in. Als er dan iemand onverwachts op de stoep staat hoop ik van harte dat het niet opvalt, want met het schaamrood op m’n kaken moet ik toegeven dat het poetsen deze week er niet van is gekomen. En die week ervoor eigenlijk ook niet.

Huisprojecten

Wij hebben een eigen huis met een tuin. Dat betekent dat er nog wel eens grotere projecten moeten worden opgepakt. Nadat we in twee weken de volledige verbouwing en verhuizing er doorheen hebben geramd hebben we alle andere projecten even laten liggen. Nu hebben we dus nog het schilderen van de kozijnen, het afmaken van de tuin, het uitpluizen van onze overvolle kasten en het maken van een barretje in de keuken op onze wish list staan. Je voelt het al aankomen, de lijst wordt steeds langer! Projecten die in een of twee weekenden kunnen worden gedaan pakken we nog wel op, maar de grotere klussen hikken we tegenaan. De enige manier om dit aan te pakken is het doodgewoon inplannen in onze agenda’s en stap voor stap de klus afmaken. Inderdaad, niet heel erg ADHD-like, dus ik doe m’n best!

Onhandig, vergeetachtig, kwijt

Zoals gesteld kan je bij ons van de vloer eten wanneer ik heb gekookt. Je kan ook van mijn kleding en de bank eten wanneer ik heb gegeten en glaswerk is niet echt veilig in mijn buurt. Af en toe denk ik dat ik de motoriek heb van een kind van 2 in het lichaam van een volwassene, levensgevaarlijk! Ik ben ook enorm vergeetachtig en kan dezelfde vraag tien keer stellen, zonder het antwoord echt op te slaan. Als ik mijn spullen niet op de standaard plek wegleg, maar even snel opruim, ben ik het voor eeuwig kwijt. Met regelmaat worden kasten, laatjes en broekzakken omgekeerd omdat ik weer eens wat kwijt ben. Het is een wonder dat ik mezelf nog nooit ernstig heb verwond, enorme problemen met instanties over mezelf heb afgeroepen door papierwerk wat kwijt is of afspraken ben vergeten die niet kunnen worden verzet. Standaard plekken voor mijn spullen, een goed bijgehouden agenda (waar ik ook echt af en toe in kijk) en oppassen met breekbare items lijken daarmee een kleine redding.

Je handen vol, maar wel gezellig

Een ADHD’er in huis kan inderdaad zorgen voor onnodig ingewikkelde situaties (dingen breken, afspraken vergeten, spullen kwijt) die anderen nooit zullen overkomen, maar voor mij dagelijkse kost zijn. Absoluut waar en een continue strijd om dit enigszins onder controle te houden. Aan de andere kant is het met een of meerdere ADHD’ers in huis altijd gezellig. Ik heb bijvoorbeeld altijd (veel te veel) leuke plannen om dingen te ondernemen en talloze interesses die met uitstapjes en evenementen kunnen worden gevoed. Ik heb altijd gezellige mensen om me heen met wie ik spontaan (als de drukke agenda het toelaat) een drankje kan doen of een filmpje kan pakken. Ik heb altijd wat te vertellen en heb de meest idiote associaties waardoor meer dan eens de slappe lach uitbreekt. Ik probeer intens en vol overgave te genieten van het leven, maar kan ook intens met mijn dierbaren meevoelen en mijn hulp bieden. Ja, ik ben chaotisch en heb moeite me aan mijn eigen structuur en agenda te houden. Ja, ik ben een veelzijdig persoon die elk feestje kan opleuken met enthousiasme, energie en typische humor. En ja, rust, reinheid en regelmaat heb ik niet altijd onder de knie. Ik ben een work in progress.

Naiad

Nog een labeltje?

Geplaatst op door Danitsja

balansVorig weekend zat ik met een vriendin te praten over hoe het met haar is. Door lichamelijke en emotionele omstandigheden worstelde ze al een tijdje met haar energie en had ze last van gedeprimeerde gevoelens. Nou kan je al even in de dertig zijn, in zo’n geval wordt je gewoon door je ouders naar de dokter gestuurd. In dit geval stuurde haar ouders haar naar een behandelaar die zich richt op het herstellen van de lichamelijke energiebanen (als ik het goed heb onthouden), in de hoop dat ze daarmee verschillende zaken kan oppakken. Daar kwamen wat onverwachte dingen uit. Zowel voor haar, als voor mijzelf.

Niet zo zweverig als het klinkt

Een behandeling om je energie weer in goede banen te leiden klinkt mij nogal zweverig in de oren. Gelukkig is mijn vriendin net zo nuchter als ik, dus zij dacht er precies hetzelfde over. Totdat ze de eerste behandeling achter de rug had. Ze zegt dat je tijdens de behandeling daadwerkelijk al merkt dat er wat gebeurd in je lichaam en de behandelaar echt resultaat lijkt te boeken. Ach, de moeite van het proberen waard! Ik hoop van harte dat ze er wat aan heeft, na de zoveelste bloedtest voor een tekort aan ijzer ben je sowieso overgeleverd aan de meer vage en zweverige behandelwijzen tegen vermoeidheid en energiegebrek. Dan maar een die lijkt te helpen.

“HSP, zegt dat je iets?”

De behandelaar waar mijn vriendin nu loopt is niet alleen met deze energiebehandeling bezig, ze is ook voedingsadviseuse en getraind om met HSP’ers om te gaan. Daar wordt het echt interessant. Zij vroeg aan mijn vriendin of ze van HSP (Hoog Sensitief Persoon of High Sensitive Person) heeft gehoord, aangezien ze nogal wat kenmerken herkende bij haar. Mijn vriendin heeft zich wat ingelezen en wist niet wat ze las. “Dat ben ik!” Naast dat het een enorme eye opener voor haarzelf was, herkende ze ook een paar mensen uit haar omgeving zeer goed in de omschrijvingen en stellingen die ze in deze zoektocht tegenkwam. Juist, daar kwam ik in beeld.

ADHD, HSP, anders nog iets?

Uiteraard ben ik na deze prangende vraag online gaan speuren naar test en checklists om te zien of ik mezelf hier ook in kon herkennen. Na wat algemene informatie te hebben gevonden kwam ik op een lijst met HSP-kenmerken uit. Ik ging er even rustig voor zitten om deze waslijst aan kenmerken op m’n gemak door te lezen. Dat was maar goed ook, ik viel bijna van mijn stoel! De herkenning van zo’n beetje elke stelling voedde mijn ongeloof en verwarring. “Dit ben ik!” Hoe kan het dat ik dit nooit heb geweten? En wat moet ik nu met deze informatie? Veel kenmerken hebben raakvlakken met ADHD, heb ik het dan beide of eerder HSP dan ADHD? Er kwamen allerlei vragen in mijn op.

Rustig nadenken over de volgende stap

Voor nu heb ik besloten om dit traject zeer rustig op te starten. Toevallig geeft de behandelaar van mijn vriendin regelmatig interactieve sessies over HSP dus daar wil ik, al is het alleen maar uit nieuwsgierigheid, wel een keer aanschuiven. Vanaf daar zien we wel weer verder, ik zal er toch mee moeten leren leven als blijkt dat ik een HSP’er ben. Net als dat ik ermee moet leren leven dat ik een ADHD’er ben. Daar zijn dan wel allerlei behandelingen voor, maar het meeste komt toch uit jezelf, zeker omdat ik altijd vergeet medicatie te nemen. We gaan het zien. Het is in elk geval voor mij wel een bevestiging dat ik inderdaad anders ben dan anderen, maar ook dat dit oké is en dat ik er niet alleen in sta.

Naiad

Een bruiloft plannen met ADHD

Geplaatst op door Danitsja

Ja ja, deze ADHD’er gaat trouwen! Niet impulsief, niet om me af te zetten tegen ouders/maatschappij/whatever en wel een beetje als een wervelwind. Want wat gebeurt er als een ADHD’er met veel ervaring als allround regelneef haar eigen bruiloft gaat plannen? Veel en in een heel hoog tempo. Laten we hopen dat de ceremoniemeesters en de aanstaande dit nog 8 maanden gaan volhouden.

De verloving

Bridezilla
Laten we even beginnen met eer wie eer toekomt. Mijn lieve verloofde heeft ruim een week met een ring rondgelopen terwijl we op vakantie waren, wachtende op het juiste moment om mij te vragen. En geloof het of niet, maar het enige moment in de vakantie dat ik helemaal relaxed en ‘in the moment’ was heeft hij me gevraagd met hem te trouwen. Wat mij betreft was er in de hele vakantie geen beter moment dan dat en ik zal dat moment voor de rest van mijn leven koesteren. Daarna heb ik nog weken met een glimlach op m’n gezicht gelopen die er niet af te rammen was. We gaan trouwen!

Plannen en planning

Toen we thuis kwamen hebben we heel bewust de tijd genomen om aan het idee te wennen en onze geliefden te informeren over de plannen voordat we echt aan de slag gingen. Dit uiteraard met het risico dat we veel te laat aan de slag zouden gaan en het een grote, frustrerende ramp zou gaan worden. Gelukkig won mijn enthousiasme het van mijn uitstelgedrag en ben ik met een noodgang aan de slag gegaan met de plannen. Een lijstje in Google Docs met wat er geregeld moet worden, een planning op basis van voorbeelden op het internet en online offerteaanvragen waren in no time gepiept. Het fijne is dat heel veel online te vinden is, dus van trouwlocatie tot bedankje voor de gasten stond snel in een lijst vol met inspiratie voor de bruiloft.

Knopen doorhakken met twee ADHD’ers

Mijn vriend heeft de diagnose ADD en heeft daar gelukkig redelijk beperkt last van, ik heb de diagnose ADHD en heb daar ook beperkt last van. Maar met het nemen van besluiten steken de diagnoses zeker de kop op. Lekker impulsief en met weinig geduld worstelen we de lijst met inspiratie door, binnen een half uurtje hebben we besloten welke kaart we willen gaan bestellen, welke trouwlocaties we gaan bezoeken en wie ons gaan bijstaan als ceremoniemeesters. Terwijl we onze fietsen uit de schuur halen om naar een vriend te gaan hebben we het over wie ons moet gaan trouwen. Een ambtenaar van de gemeente vinden we wat onpersoonlijk, maar wie is echt een gemeenschappelijke vriend en kan deze taak vervullen? Binnen 30 seconden hebben we besloten wie het gaat worden en we stappen op de fiets. De vriend in kwestie is dezelfde vriend als waar we naar op weg zijn en bij aankomst stellen we gelijk maar de grote vraag. Weer een taakje afgevinkt.

We hebben nog alle tijd voordat we gaan trouwen

Op de DJ na hebben we alle grote zaken wel geregeld. Mijn verloofde gaat binnenkort op stap voor een pak en dan zijn we een heel eind. Het geeft me een heel relaxed idee dat we nu, 8 maanden voor de bruiloft, nog ruim de tijd hebben om na te denken over versieringen, bloemen, servetten, kaarsenhouders en dat soort onzin waar ik me minder druk om wil maken dan de gemiddelde bridezilla op TLC. We willen er een mooi, gezellig en persoonlijk feest van maken waarvoor we niet een jaar krom gaan liggen of ons leven on hold zetten om de plannen uit te werken. Uiteraard zullen we nu nog dingen over het hoofd zien dus ik hoop dat ouders, vrienden en onze briljante ceremoniemeesters ons hierin bij kunnen staan. Zeker wanneer ik in de regelneefmodus schiet, sommige dingen kan ik best veilig uit handen geven. Nu eerst maar eens een goede DJ vinden en gaan shoppen voor schoenen. Online shoppen natuurlijk, op zaterdagmiddag het winkelcentrum in is nog steeds niet mijn idee van een gezellig dagje uit. Ook niet voor trouwschoenen.

Naiad