Categorie: Slaapproblemen

ADHD en slapen

Geplaatst op door Danitsja

Een veel gehoorde klacht bij mensen met ADHD is moeite met slapen. Inslapen gaat moeilijk, doorslapen lukt niet en elke ochtend staan we weer gebroken op. Sommigen zijn voor dag en dauw hun bed uit en anderen kruipen niet voor drie uur ’s nachts onder de wol. Vaak zijn de slaapproblemen al jarenlang aan de gang en is er van alles geprobeerd, maar lekker slapen is nog niet gelukt. Wat moet je ermee?

Slaapproblemen en ADHD, hoe zit het?

Bij 80% van de mensen met ADHD is er sprake van problemen met slapen (zie pagina 10 van deze presentatie van psychiater Sandra Kooij over bioritme en ADHD). De aanmaak van melatonine zorgt ervoor dat je slaperig wordt, mensen met ADHD maken melatonine zo’n anderhalf uur later aan dan mensen zonder ADHD. Dat kan voor behoorlijke problemen zorgen en de symptomen van ADHD verergeren. Eerder schreef Peter Paul Both een artikel voor deze site over slaapproblemen en hoe daar mee om te gaan. Hoe de precieze samenhang tussen slaapproblemen en ADHD is, dat is nog niet helemaal duidelijk. Wel wordt er steeds meer onderzoek naar gedaan om deze relatie bloot te leggen (zie bijvoorbeeld dit artikel van ADHD Fund). De zucht naar prikkels (ook in de avonduren), niet op tijd gaan slapen en de verlate aanmaak van melatonine lijken in veel gevallen een rol te spelen.

Hoe slaap je beter met ADHD?

Als je op internet rondspeurt kom je talloze tips tegen om beter te gaan slapen. De ene tip zal helpen, de ander helemaal niet. Enkele tips die door wetenschappelijk onderzoek worden ondersteunt zijn onder andere:

Geen telefoon/tablet/computer gebruiken een uur voor je gaat slapen

Het blauwe licht van je telefoon of tablet geeft je hersenen het signaal wakker te blijven (zie de alinea over ADHD en slaap in dit artikel). Dat is precies wat je niet wil vlak voordat je naar bed gaat. Zet je internet uit en doe je telefoon in de oplader, in plaats van scrollen op je tijdlijn kan je beter een boek gaan lezen of een warme douche nemen.

Houd jezelf warm

Zoals in de presentatie van Sandra Kooij voorbij komt is het belangrijk om jezelf warm te houden om zo inslapen en doorslapen te bevorderen. Wanneer je het koud hebt is het lastig om te slapen, dus een warme douche en goede nachtkleding kunnen helpen bij het slapen.

Gebruik melatonine op doktersvoorschrift

Soms kan je alle trucs uit de kast trekken en toch een matig resultaat behalen, dan is het misschien tijd om met je huisarts of psychiater te gaan praten. Melatonine is een geneesmiddel, dus denk er niet te licht over om het te gebruiken en lees je goed in (lees bijvoorbeeld dit artikel over melatonine). Maar voor veel mensen met ernstige slaapproblemen kan het een deel van de oplossing zijn. Ik slaap met melatonine de meeste nachten redelijk, zonder is het een drama dus ik gebruik dit zeker als hulpmiddel om beter te kunnen slapen.

Geen oppeppende middelen

We weten allemaal dat oppeppende middelen als cafeïne niet handig zijn om vlak voor het slapen gaan te gebruiken, maar houd er rekening mee dat het wel een paar uur kan duren voordat de cafeïne helemaal uit je lijf is. Sommige mensen ervaring meer slaapproblemen als ze later op de dag ADHD-medicatie hebben gebruikt, terwijl anderen juist baat hebben bij een latere dosering om zo de gedachtenstroom in het hoofd wat te temmen. Bekijk hoe dit voor jou werkt en overleg met je arts als je hierin een aanpassing wil gaan doen.

Eigen tip: ga vroeger naar bed

Dit is natuurlijk een enorme dooddoener, maar het heeft mij wel enorm geholpen. Ik ben altijd een nachtbraker geweest en ga het liefst midden in de nacht pas naar bed, maar overdag ben ik gebroken. Op aanraden van mijn coach ben ik gaan kijken of het me helpt als ik juist eerder naar bed ga. Tot mijn grote verbazing slaap ik het beste als ik rond 21:30 uur in bed lig zodat ik ruim te tijd heb om rustig in slaap te vallen én lang genoeg te slapen. Het is zeker de moeite waard om uit te testen wat jouw natuurlijke ritme is, het kan je verbazen.

Lange adem

Geplaatst op door Danitsja

dear-stress
Vorige week belde mijn apotheek, of ik even €300.- wil afrekenen voor mijn medicatie. Ik ben blij dat ze bellen voordat de medicijnen worden besteld, want dat bedrag kan ik echt niet ophoesten voor anderhalve maand dexamfetamine. Dus nu zit ik zonder, net als duizenden anderen, en ik loop gigantisch tegen mezelf aan. Noodgedwongen heb ik weer een lange adem, maar ik ben het nu al zat.

Even zonder

Na het bericht van de apotheek heb ik mijn huisarts om raad gevraagd. Zij heeft namelijk, als het goed is, de begeleiding van mijn medicatie overgenomen. Naast dat ze terecht aangeeft dat het voorschrijven van medicatie en een medische verklaring specialistisch is, komt ze er ook achter dat het overdragen van mijn dossier niet is gedaan. Blijkbaar val ik nog onder de psychiater en ik hoop dat dit een goed teken is. Vlak na dit gesprek ga ik een lang weekend weg met mijn man, dus ik neem me voor de psychiater te mailen. Ik heb voor het eerst van mijn leven een medicijnpaspoort mee zodat ik in het weekendje weg mijn medicatie kan gebruiken. Maar omdat ik nog geen oplossing heb voor mijn vlot slinkende voorraad dexamfetamine ben ik voorzichtig. Te voorzichtig, en die psychiater heb ik nog steeds niet gemaild. Dat even zonder medicatie, het is voor mij geen optie. Nu in elk geval niet, want ik ben uitgeput door burn-out en een nog te diagnosticeren fysieke oorzaak. Ik kan dit er echt even niet bij hebben.

Zo moe, niks lukt

Het weekendje weg was heerlijk en zo ontzettend nodig. Ik ben blij dat we de financiële mogelijkheid hebben om even de zon op te zoeken. Het heeft me goed gedaan, maar ik heb er wel een relapse van. Ik heb teveel gedaan, want op vakantie druk ik de neiging om even rustig aan te doen weg. Ik wil wat zien en wat doen, wat op dat moment ook prima lijkt te gaan. Maar eenmaal terug merk ik de vermoeidheid. Niks lukt en ik ben veel te snel overprikkeld. Vanmiddag gaat het mis, ik ben bij mijn ouders langs en de prikkels worden me teveel. Weer sta ik bij mijn moeder te huilen, vooral omdat ik zo klaar ben om mijn eigen ‘gezeik’ aan te horen. Wanneer ga ik nou eens vooruit en stopt de eindeloze strijd? Ik ben gewoon zo moe!

Diepe zucht en weer door

Helaas is mams, zoals meestal, degene die de tranen moet drogen. Maar het moest er blijkbaar even uit. Ik ga nu, na ik dit blogje heb geschreven, gelijk de psychiater mailen om te kijken wat hij voor mij kan betekenen. Nu nieuwe medicatie gaan uitproberen lijkt me heel onverstandig, net als stoppen. Maar met de huidige richtlijnen kom ik niet zomaar meer aan ‘normale’ dexamfetamine. Ik hoop op een medische verklaring waarom ik dat wel nodig heb zodat ik in elk geval één werkend hulpmiddel heb om de komende maanden door te komen. Wat ik hoop op korte termijn eindelijk wat meer te weten over waarom ik zo ziek blijf en beter te gaan worden. Misschien dat ik na die tijd de luxe heb om zonder medicatie aan de gang te gaan. Maar nu kost de strijd voor mijn gezondheid, tegen de stemmingen, voor enigszins deelnemen aan de samenleving en tegen de niet werkende medische protocollen me zoveel energie, dat heb ik niet. Dus een diepe zucht en weer door, eerst maar eens de psych mailen voor hulp.

Meer informatie

Heb jij de petitie van Dure Dex, Niet Zo Flex al getekend? Zij strijden voor betaalbare ADHD-medicatie, te beginnen bij dexamfetamine. De ambitie is om de eigen bijdrage voor alle medicatie de deur uit te doen. Ook voor bijvoorbeeld MS waarvoor nu een hele hoge eigen bijdrage wordt gevraagd. Teken de petitie en zet de patiënt weer centraal in de gezondheidszorg.

ADHDvrouw maakt zich hard voor meer informatie en kennis over ADHD bij vrouwen, iets wat nog steeds (!!) over het hoofd wordt gezien. Daarnaast zijn bijwerkingen van medicatie in de regel alleen getest op mannen en lopen vrouwen binnen de (geestelijke) gezondheidszorg veel aan tegen aannames en gebrek aan kennis waardoor we de juiste zorg niet of laat krijgen. Met blogs, een boek, congressen en lotgenotencontact proberen we de vrouw met ADHD zelf de juiste informatie en middelen aan te reiken om wel de weg naar de juiste hulp te kunnen vinden.

Danitsja

Te moe om na te denken

Geplaatst op door Danitsja

moe_werk
Structureel over mijn grenzen gaan, mijn reserves volledig opgebruiken en dan een ongeluk krijgen. Misschien geluk bij een ongeluk, want ik kwam er fysiek gelukkig goed vanaf. Mentaal kreeg ik een flinke klap, want ik heb geen reserves meer. Mezelf voor de gek houden dat ik richting burn-out ga heeft geen zin meer, ik zit er middenin en weet niet wat me overkomt. Dit is een heel nieuwe categorie moe zijn waar ik me tot nu niks bij kon voorstellen. Dit is echt heftig. Ondanks mijn eindeloze verzet moet ik er nu echt aan geloven, ik ben ziek.

De onvermijdelijke burn-out

Ik ben een doorzetter, ambitieus, optimistisch en bijna overal wel voor in. Ik ben hulpvaardig, sociaal en erg invoelend. Helaas ben ik ook iemand die mijn eigen grenzen niet belangrijk genoeg vind, overmatig rekening houd met de gevoelens van anderen en moeite heeft met het goed verwerken van mijn eigen emoties. Tsja, dan lijkt een burn-out natuurlijk onvermijdelijk. Nu heb ik vaker op het randje gebalanceerd, maar er overheen donderen is toch even heel wat anders. Onvermijdelijk misschien, flink ellendig ook. Het overspoelt me en ik ben zo verschrikkelijk moe. De hoofdpijn is niet te harden en alle filters en muurtjes zijn weggevallen. Emoties ervaar ik minstens tien keer heftiger dan normaal en elke dag is het een gevecht. Wat een dikke, vette ellende.

Wat nu?

Rock bottom heb ik gezien. Hoofdpijn, vermoeidheid, verdriet, woede en onmacht. Alles komt in een wervelstorm voorbij. Gelukkig heb ik dat overleefd, maar ik ben er duidelijk nog lang niet. De hoofdpijn is wat gezakt, maar steekt met regelmaat de kop op. Ik ben minder overweldigend moe, maar mijn energieniveau is misschien een kwart van wat het is geweest. Accepteren dat ik nu structureel dingen moet veranderen en een ander beeld van mezelf moet schetsen is een flinke klus. Ik wil helemaal niet ziek zijn en dat ben ik wel. Op sommige dagen wil ik in pyjama op de bank liggen en me verschrikkelijk zielig voelen, terwijl als ik dat doe eigenlijk heel graag wil dat ik veel meer dan dat kan. Werken, afspreken met vrienden, lekker naar buiten. Soms is het even verschrikkelijk stom. Op andere dagen gaat het beter, maar dan doe ik veel te makkelijk weer teveel. De vermoeidheid steekt dan weer de kop op en het enthousiaste gevoel moet plaats maken voor verplichte ontspanning en bijkomen. Gek word ik ervan.

Ontspannen, praten en grenzen aangeven

Rationeel weet ik heel prima wat anders en beter moet. Ik moet mijn grenzen respecteren, meer en effectiever gaan ontspannen, mijn emoties verwerken en niet door blijven denderen. Naar mijn grenzen ben ik, zeker nu, heel erg op zoek. Wat ik vandaag kan, lukt morgen misschien niet. Ontspannen vind ik een uitdaging. Schilderen en wandelen vind ik fijn, maar ik moet mezelf echt motiveren om dat te gaan doen. Het wordt dan weer een taakje op de lijst, niet echt de bedoeling. Langzaamaan ben ik wel bezig met mijn emoties verwerken en dat kost verschrikkelijk veel energie. Na een emotioneel gesprek vloeien de tranen gemakkelijk en kamp ik daarna met fikse hoofdpijn en ik voel me leeg. Zeker aangezien ik de emoties nu tien keer uitvergroot door m’n hele lijf voel en met een paar fikse teleurstellingen moet omgaan door onbegrip in mijn directe omgeving. Jeetje, wat kost dat enorm veel energie en wat is het moeilijk om weer uit dat gevoel van teleurstelling te stappen. Ook daarin heb ik een les te leren.

Is dit nu prioriteit?

Volgens de huisarts en de psycholoog moet ik me nu richten op zaken waar ik energie van krijg en waar ik mijn ontspanning in vind. Niet meer en niet minder. Stress moet ik zoveel als mogelijk vermijden en ik moet kritisch zijn in waar ik mijn energie aan ga besteden. Mensen die er voor me kunnen zijn en me enigszins begrijpen, heb ik momenteel erg veel aan. Mensen die niet zo goed begrijpen waar ik doorheen ga kosten me momenteel alleen maar energie. Dat doet pijn, maar het is even niet anders. Als ik niet nu het gesprek aan moet, dan is het beter om het even te laten. Toch stap ik te vaak in mijn eigen valkuilen. De controle loslaten en niet zelf continue het initiatief nemen vind ik lastig, en ik baal ervan als dingen toch weer terug komen op mijn bordje wanneer ik om hulp heb gevraagd. Want om hulp vragen kost me al zoveel energie. Ik ben nu gedwongen mijn prioriteiten helder te krijgen en de rest te laten. Hoe moeilijk ook, nu ga ik even voor. Als het dan toch zo moet, dan doe ik het liever goed en leer nu de lessen waar ik de rest van mijn leven profijt van zal hebben. Dat ik daarvoor alles on hold moet zetten, daar blijf ik moeite mee hebben. Misschien dat ik mezelf nu eindelijk wel die tijd ga gunnen want ik moet toch echt beter gaan worden. Weer een stap terug voordat ik een stap vooruit kan, het blijft lastig.

Naiad

Kinderen worden groot, soms zelfs bejaard

Geplaatst op door Danitsja

Interview Trudy Dehue

De heisa rondom Ritalin is uiterst vermoeiend als je het mij vraagt. Natuurlijk is medicatie nemen altijd iets waar je serieus over na moet denken, maar er zijn echt heel weinig mensen die ‘voor de gezelligheid’ medicatie innemen of voor het gemak hun kinderen voorschotelen. Het is een hulpmiddel waar je serieus mee om moet gaan. De meeste mensen doen dat, dus veroordeel ze niet van een afstand of ongehinderd door enige kennis en ervaring. Kom dan met een constructieve oplossing! Iets wat me helemaal stoort aan deze discussie is dat zijdelings het ‘idiote idee’ dat ADHD bij volwassenen voorkomt ook even onderuit wordt geschoffeld. Zijn we echt weer 10 jaar terug in de tijd?

Zoveel onbegrip bij ADHD bij volwassenen

ADHD komt voor bij mensen van alle leeftijden want het is niet te genezen. Zo simpel is het. Waarschijnlijk is de indeling of definitie van wat we nu ADHD noemen over een aantal jaar wat aangepast, maar dat is het nog steeds niet te genezen en groei je er ook niet overheen. Dus ja, ADHD gaat niet weg na je 18e verjaardag, wanneer je in de peno- of menopauze komt of als je in een verzorgingstehuis zit. De symptomen zullen in de ogen van de buitenwereld vervagen of zelfs verdwijnen, maar dat is voor de ADHD’er zelf echt niet zo. De storm in je hoofd gaat niet weg, je leert er alleen beter mee omgaan. Over de zinsnede “hoogbejaarden met ADHD!” van journalist Wybo Algra kan ik me ontzettend opwinden. Ja, hoogbejaarden die als kind ADHD hadden, hebben dat nog steeds! De bejaarden van nu wisten dat toen niet, maar dan kunnen ze het nog wel hebben. Er zijn vermoedens dat Leonardo da Vinci en Einstein ADHD hadden, dus oma van 78 komt dan net zo goed in aanmerking voor het labeltje (als ze dat zou willen).

Ik ben volwassen en heb ADHD

Ik heb ADHD en functioneer prima. Mensen die mij leren kennen zullen bij mij niet zo snel aan ADD denken, laat staan ADHD! Het is toch echt zo. De mensen die mij wat beter kennen waren namelijk niet verbaasd over mijn diagnose eind 2010. Die kennen mijn idioot drukke agenda, hak-op-de-tak-gesprekken en drie zinnen die tot een worden samengevoegd, mijn aandachtsspanne voor saaie klusjes en hobby’s die ik twee maanden volhoud. Ik heb een goede opleiding afgerond, mijn enige schuld is een hypotheek, ik heb geen verslaving die mijn functioneren beïnvloed en ik heb een kantoorbaan. Yes, een kantoorbaan! Gelukkig geeft mijn manager me de ruimte om zoveel als mogelijk taken te doen op de momenten dat ik daar m’n kop bij kan houden en steunt me in het vinden van nieuwe uitdagingen binnen mijn functie. Ondanks dat ik regelmatig tegen de grenzen van kantoortijden, mijn werk en mijn gebrek aan concentratie aanloop kan ik redelijk mijn ei kwijt binnen het bedrijf. Daar ben ik mee gezegend! Mijn manager durft te vertrouwen op mijn verantwoordelijkheidsgevoel en hoge werktempo, alleen dat al maakt een wereld van verschil. Maar dat neemt niet weg dat ik wel degelijk tegen moeilijkheden aanloop die te maken hebben met ADHD. Ik kan er aardig mee omgaan en symptomen verbergen in situaties waarin dat nodig is, maar mijn ADHD is zeker niet genezen!

We voeren de strijd niet alleen

Sinds ik deze website ben begonnen (eind 2010) is er een hoop gebeurd. Veel initiatieven voor volwassenen met ADHD zijn opgestart en dat steunt me in het doel wat ik met deze site heb: een genuanceerd en positief beeld schetsen van ADHD bij volwassenen. Veel van deze initiatieven komen van mensen die zelf ADHD hebben of in hun directe omgeving ADHD’ers hebben rondlopen. Dat is fijn en ik ben enorm trots om daar onderdeel van uit te maken. Maar meer nog steunt het me dat we deze strijd niet alleen hoeven te voeren. Steeds meer professionals spreken zich uit voor zinnige hulp en coaching, inclusief medicatie waar nodig, voor volwassenen met ADHD. Wanneer ik dit artikel in de Gelderlander lees groei ik een paar centimeter. Oke, het gaat niet over volwassenen met ADHD. Maar wel over het schetsen van een genuanceerd beeld bij het gebruiken van Ritalin. Het is voor veel ouders een laatste strohalm of enige middel wat werkt om het leven van hun kind en diens omgeving op de rit te krijgen. Niet om het makkelijker te maken, er zelf minder werk aan te hebben of om de kids lekker rustig te houden. Om het leven op de rit te krijgen. Vaak is de beslissing om medicatie te gebruiken een zware, zeker als je dat besluit voor je kind moet nemen. Wat een fijn idee om te lezen dat niet alle media meelopen in de hetze tegen Ritalin, maar dat er ook nog journalisten zijn die op zoek gaan naar het verhaal achter de heisa. ADHD’ers zijn niet allemaal ontspoord, verslaafd of gedoemd te mislukken. Maar wat zinnige hulpmiddelen helpen wel degelijk om dat te voorkomen. Want eigenlijk zijn we hele leuke, flexibele, creatieve, energieke en fijne mensen. We hebben alleen een steuntje in de rug nodig. En ja, dat steuntje hebben we echt nodig!

Naiad

Zoveel plannen! Hulp is nodig

Geplaatst op door Danitsja

druk_werkHallo druk leven wat mijn agenda heeft overgenomen! Het is allemaal leuk en gezellig hoor, maar een dagje rust zou ik zo ondertussen wel op prijs stellen. Naast werk, freelance schrijfopdrachten, social media projecten, huishouden, vriendschappen, relatie, familie, tuin bijhouden, helpen klussen, feestjes, verjaardagen en het voorbereiden van een bruiloft wil ik toch ook heel af en toe op m’n kont kunnen zitten. Gewoon even zitten. Niet eens de boeken lezen die al maanden op een stapeltje klaar liggen, de tijdschriften van maart doorlezen zodat ik ze eindelijk kan opbergen of mijn teken/schilder/muziek-hobby’s oppakken want dat heb ik voorlopig even opgegeven. Als we toch wensen uiten zou een nacht goed slapen ook welkom zijn. In plaats daarvan razen de gedachten door mijn hoofd, lig ik wakker en raak ik van vermoeidheid het overzicht kwijt.

Wat is echt nodig?

Gelukkig heb ik een paar fantastische mensen om me heen die de rem erop trekken wanneer dat nodig is. “Wat is nú echt nodig?” werd me voor de voeten gegooid. Ja, maar een paar dingen eigenlijk. Met wat hulp, een avondje verplicht relaxen en een korte to do lijst ben ik weer aardig op de rit. De realisatie dat ik niet alles alleen kan zet wel wat in werking. Niet alleen de aardig gelukte poging om mijn hoofd leeg te maken (en eindelijk weer een nacht te slapen) geeft me wat lucht, ook moet ik naar wat structurele hulptroepen gaan kijken. Thuis kan ik daar wel een weg in vinden, maar ik heb ook deze site!

Vragen om input is vragen om werk

Even terug vroeg ik op de Facebookpagina of er bepaalde onderwerpen zijn waar een blog of artikel over geschreven kan worden. Hier zijn hele leuke ideeën op terug gekomen, maar belofte maakt schuld! Natuurlijk ben ik jullie niet vergeten en heb ik al wat lijntjes uitgezet voor deze artikelen. Het enige is dat er best wat tijd in gaat zitten om er wat knaps van te maken, die tijd heb ik nog even niet gehad. Maar wees gerust! De artikelen over het accepteren van ADHD door de omgeving, hoe om te gaan met ADHD als ouder en partner, het verschil tussen mannen en vrouwen met ADHD, ADHD in combinatie met ODD, eetstoornissen, dyslexie, intelligentie, beelddenken en ADHD medicatie als Ritalin in combinatie met zwangerschap staan op een to do lijstje met mooie kleurtjes. Voor een aantal artikelen heb ik de juiste mensen gevonden om te interviewen, al zijn tips welkom, en komende week wil ik gaan beginnen met onderzoek doen voor deze artikelen. Stap voor stap komt er wel wat zinnigs uit mijn handen.

Hulptroepen gevraagd!

Deze site ben ik eind 2010 gestart als soort openbaar dagboek over mijn ervaringen met ADHD. Sindsdien is het een beetje uit de hand gelopen. Met 2500+ bezoekers per maand en over de 1000 likes op Facebook heb je wel wat waar te maken! Al maanden post ik wekelijks een blog van mezelf of een van de gastbloggers, de laatste tijd merk ik dat dit me steeds moeilijker afgaat en ik heb zelfs een week overgeslagen. Dan wordt het dus tijd om hulptroepen in te schakelen. Dus bij deze mijn vraag: wie heeft er tijd en zinnige kennis om mij te helpen met de posts op de site en Facebook? Tot nu toe doe ik dit alleen, maar daarvoor is dit nu toch echt te groot geworden. Ben jij die enthousiaste kracht die mij kan helpen? Neem gerust contact op!

Bedankt! Naiad

Blanco, dus wat nu?

Geplaatst op door Danitsja

to do listDaar ging ik, met m’n goede voornemens. Via een vriendin heb ik een paar interessante artikelen doorgestuurd gekregen die ik kan gebruiken als inspiratie voor een blog. Daar word ik ontzettend blij van. Natuurlijk kijk ik er wel een beetje tegenop, drie wetenschappelijke artikelen doorworstelen van tientallen pagina’s is geen peanuts. Ik heb mijn wetenschappelijke diploma zo’n zes jaar enthousiast laten verstoffen, dus ik zal de kennis weer even op moeten lepelen. Vol vertrouwen plande ik dit artikel voor mezelf in, maar het leven ging met mijn agenda aan de haal en ik ben er nog niet aan toegekomen. Aangezien er elke week op woensdag een blogje op de site wordt gepost begint de tijd te dringen. De minuten tikken veel te snel weg en ik ben blanco.

Teveel aan m’n hoofd

Dat ik even blanco ben is niet zo heel raar. Ik heb momenteel heel veel aan m’n hoofd. Natuurlijk heb ik werk, projecten, huishouden, sociaal leven, familie, relatie, bruiloft te plannen en vrijwilligerswerk, maar dat heb ik altijd al lopen en dat gaat prima. Gooi bovenop die stapel taken nog wat langdurige emotionele stress en de rek is eruit. Ik ben een beetje op, klaar, ik wil m’n hoofd leegmaken en alleen maar met leuke dingen bezig zijn. Niet nadenken, geen verplichtingen en bij voorkeur met het zonnetje op m’n bol van een koud drankje genieten. Even helemaal niks om me druk om te maken. Maar ja, zo zit ik natuurlijk niet in elkaar.

Klussen schuiven in de agenda

Nou kan ik heel boos en teleurgesteld gaan zijn op mezelf en dat ik niet de planning heb weten te volgen die ik mezelf heb opgelegd, maar dat heeft niet zoveel zin. In plaats daarvan ram ik dit blogje eruit zonder echt op te letten waar ik heen ga met mijn verhaal. Misschien is het warrig, misschien ook niet. Ik kan in elk geval weer een vinkje op m’n lijst zetten en me voornemen om volgende week aan de slag te gaan met de eerder genoemde artikelen. Het heeft weinig nut om mezelf nu te gaan pushen terwijl de kracht en motivatie ontbreken. M’n agenda staat vol genoeg om mezelf voor te houden dat ik nuttig bezig ben, volgende week kijken we wel weer verder. Het blog over de artikelen schuift op in de agenda en misschien schuif ik wat andere afspraken ook wel door. De zon schijnt toch pas zaterdag, dus even lekker cocoonen kan geen kwaad.

ADHD-hoofd staat niet stil

Natuurlijk staat mijn hoofd nooit stil en blijf ik nadenken en piekeren. Maar ik kan mezelf wel de ruimte geven om even soort van pas op de plaats te doen. Uiteraard slaat emotionele stress op mijn toch al belabberde slaapritme, dus de vermoeidheid raast enthousiast door m’n lijf. Door te praten, grenzen te stellen en te luisteren naar mijn lichaam hoop ik dit verdoofde gevoel snel kwijt te raken. Waarschijnlijk ziet de wereld er morgen weer heel anders uit, gisteren zag de wereld er ook anders uit en reageerde ik ook heel anders op mijn emoties. Toch jammer dat ik precies vandaag die zelfbedachte deadline heb staan. Maar ach, ook dat houd me op de been!

Naiad

Seks met een ADHD'er is best een uitdaging

Geplaatst op door Danitsja

Seks ADHDEen van de meest gebruikte zoektermen om op deze site te komen is ADHD en seks. Dat leek mij een goede reden om een blogje te wijden aan seks met een ADHD’er. Of ik een prototype ben, weet ik niet, al heb ik het vermoeden dat dit verhaal redelijk herkenbaar is. In elk geval doe ik hier deels uit de doeken hoe het inplannen van seks met deze ADHD’er gaat. Steekwoorden: onregelmatig en gemakkelijk afgeleid. Wat een verrassing!

Maandag: bankhangdag

De afgelopen tijd hebben we het druk gehad. Ik ben veel aan het werk geweest omdat ik naast mijn werk nog twee projecten moest opleveren. Daarnaast zijn we druk met sociale afspraken, het plannen van een bruiloft en alle dagelijkse dingen die op ons pad komen. Ik heb me voorgenomen om vanavond niet al te veel te gaan doen zodat ik een beetje kan bijkomen voordat deze drukke week begint. Na het avondeten liggen we uitgeput op de bank met een dekentje en weinig intelligente televisieprogramma’s. Precies wat ik in gedachten had. Ineens schiet me een gedachte te binnen: we moeten de belastingaangifte nog doen! Voordat ik deze gedachte heb uitgesproken staat mijn laptop al aan. Eerst dit maar even doen, daarna verder bankhangen. Rond half elf slepen we ons naar boven. Tanden poetsen, pyjama aan en uitgeput ploffen we in bed. Vanavond even geen puf voor seks.

Dinsdag: buitenspeeldag

Op dinsdag ben ik de deur uit om met familie te eten terwijl mijn vriend met de jongens een of andere spelletjesavond op de planning heeft staan. Nadat ik met familie heb gegeten en bijgekletst is het tegen half 11 dat ik thuis kom. Mijn lief is klaar om naar bed te gaan dus we herhalen onze avondroutine net zo hersenloos als de dag ervoor. Lamp uit en slapen, we moeten nog de hele week. Seks komt later wel.

Woensdag: samen-er-op-uit-dag

Op woensdag staat er een uitje op de planning om samen iets te doen waar we veel plezier aan beleven: fotografie. Via een vriend hebben we ons voor de avond aangesloten bij een club fotografen om samen aan de slag te gaan. Dit was een enorm leuke avond en we kwamen met hoofden vol inspiratie thuis, het werd alleen wederom half 11 dat we thuis waren en direct doorwandelden naar de badkamer. Kusje, knuffel, lamp uit en slapen. Dat is meer dan genoeg intimiteit voor vandaag. Gelukkig komt het weekend alweer in zicht.

Donderdag: vriendinnendag

Vandaag heb ik met twee vriendinnen afgesproken om wat te gaan eten. Nu staat een van de twee op knappen omdat ze over twee weken is uitgerekend, dus het leek ons een mooi moment om elkaar nog even te zien voordat de baby is gearriveerd. Een avondje bijpraten met de dames was gezellig en fijn, heerlijk om ongegeneerd te praten over het gezeur waar we in het dagelijks leven mee worden geconfronteerd. Uiteraard was ik pas tegen half 11 thuis, vriendlief lag gewikkeld in een dekentje op de bank te wachten tot ik thuis kwam. Na kort de dag door te hebben genomen was de energie op en gingen we richting bed. Morgen maar tijd maken voor seks?

Vrijdag: visitedag

Eindelijk, weekend! Helaas zit het weekend bomvol, dat was niet helemaal de bedoeling. Vanavond hebben we visite en natuurlijk wordt het weer een latertje. Als we de visite de deur uit hebben is het tegen half een, aangezien mijn wekker morgen gaat (echt, waarom?) ben ik er wel klaar mee. Morgen maak ik tijd voor jou en jij voor mij. Maar nu wil ik gewoon heel graag mijn bedje in! Met deze stilzwijgende afspraak begeven we ons naar de badkamer. Tijdens het tandenpoetsen brabbelen we na over de avond en we duiken lekker ons bed in. Het is weekend!

Zaterdag: activiteitendag

De wekker gaat vandaag om half 9, wat een tijd om op te staan in het weekend! Ik sleep mezelf het bed uit om me klaar te maken en op de afgesproken tijd op het station te staan. Ik heb met zussen, moeder en een paar vriendinnen afgesproken om naar een expositie te gaan. Ik heb er heel veel zin in, ik had me alleen niet zo gerealiseerd dat al deze dames ochtendmensen zijn, ik ben dat duidelijk niet. Na een overdosis koffie red ik de trein precies en gaan we richting museum. We eten bij mijn ouders die avond. Ik kijk mijn vriend aan: ‘Gaan we nog naar dat feestje vanavond?’. We hebben niet toegezegd, maar ook niet afgezegd. Ik vind het lullig om niet op te komen dagen, maar we hebben er echt even geen puf voor. We blijven plakken bij mij ouders op de bank en duiken redelijk op tijd ons bed in. Ook morgen gaat de wekker (waarom?!?) dus het is nu even tijd voor pas op de plaats. Morgen na onze afspraak gaan we lekker samen relaxen, dat hebben we echt wel even verdiend!

Zondag: voorbereidingendag

Ondanks dat we onze zondagen zo veel als mogelijk vrij proberen te houden moeten we deze week de wekker zetten. Rond negen uur stappen we ons veel te fijne bedje uit, we gaan de trouwlocatie bezoeken. Enigszins fris en fruitig staan we op tijd bij de locatie om onze delegatie van de dag op te vangen. Na een rondje door het pand en wat vragen zijn we vrij snel door de afspraak heen. Wanneer we thuis terug zijn staat een vriend op de stoep om nog een document af te leveren, daarna hebben we rust in de tent. Hij blijft een uurtje plakken om gezellig bij te kletsen en moet daarna de deur uit. Stiekem vinden we dit niet zo erg, eindelijk even tijd samen. Ik kan tientallen dingen verzinnen die ik moet doen, de was, stofzuigen, wc boenen, administratie, een nieuw blog schrijven, maar dat komt allemaal later wel. We gaan lekker een filmpje kijken en zien waar het schip strand. Na de eerste film komt het er eindelijk van, na wat knuffelen en zoenen hebben we eindelijk even tijd voor seks. Blijkbaar heeft onze seksuele energie redelijk opgesloten gezeten want het spat er vanaf. Het feest duurt niet heel lang, maar goed verzadigd puffen we na.

Eindelijk, seks!

De week die ik heb beschreven klinkt misschien extreem, maar dit is en redelijke doorsnede van een gemiddelde drukke week voor mij. Ondanks mijn voornemens om minimaal een avond per week (liever twee) vrij te houden en de zondag liefst helemaal vrij te houden ziet mijn agenda er eng vaak uit zoals bovenstaande. De seks schiet er daarmee iets te makkelijk bij in en wanneer het er eindelijk van komt zit ik met m’n kop ergens anders. Wanneer mijn vriend pogingen doet om tijd te maken voor seks moet het voor mij niet te laat zijn want dan schopt het mijn slaapritme in de war (leuk, die slaapproblemen), moet ik niet druk met iets bezig zijn (vaak werk, ik ben echt altijd aan het werk…), heb ik het liefst dat er geen huishoudelijke taken in het zicht op me liggen te wachten want dat wekt bizar snel irritatie bij me op (verwachtingsmanagement is een dingetje) en moet ik dan alsnog mezelf dwingen om mijn hoofd leeg te maken en bij de seks te blijven.

Iets wat ik vaak doe wanneer ik met mijn hoofd bij totaal andere dingen ben tijdens de seks is denken aan seks. Seks die we eerder hebben gehad of fantasieën die ik in mijn hoofd als een soort film kan afspelen. Daarmee kan ik eindelijk de gedachten aan de volle mailbox, overvolle wasmand, wereldproblematiek en de ernstig lege koelkast even in een zijstraatje parkeren. Om in deze mood te komen kost me veel moeite, want al die gedachten schieten volautomatisch door mijn hoofd. De hele dag door, dus ook tijdens de seks. Mijn vriend is erg geduldig tijdens de seks wat in het begin heel fijn is zodat ik in de stemming kan komen. Toch gaat mijn ongeduld op een gegeven moment parten spelen. Dan duurt het me te lang en heb ik de ‘film’ in mijn hoofd niet vast kunnen houden. Dan is het op en wil ik weer verder met mijn stormachtige leven.

Mijn voornemen is nu dus ook regelmatiger seks zodat we beiden makkelijker in de mood komen. Ik hoop dat ik dan mijn geduld om seks te hebben wat kan rekken, want mijn vriend houdt er juist wel van om langer bezig te zijn. Ik wil heel graag dat we daarmee op een lijn zitten en gelukkig liggen we hiermee niet heel ver uit elkaar dus dat moet toch gaan lukken. Ik wil me eraan over kunnen geven zonder afgeleid of ongeduldig te worden. Het enige puntje waar ik dan nog aan moet werken is open communiceren over seks. Dat is en blijft een issue, maar dat heeft misschien niet eens zoveel met ADHD te maken. Dus hier gaan we, ik ga proberen mijn goede voornemen vanavond al in de praktijk te brengen. Een half uurtje eerder naar bed moet eigenlijk al genoeg zijn om tijd te maken voor seks. Ik kan dit! <3

Naiad

Nog een labeltje?

Geplaatst op door Danitsja

balansVorig weekend zat ik met een vriendin te praten over hoe het met haar is. Door lichamelijke en emotionele omstandigheden worstelde ze al een tijdje met haar energie en had ze last van gedeprimeerde gevoelens. Nou kan je al even in de dertig zijn, in zo’n geval wordt je gewoon door je ouders naar de dokter gestuurd. In dit geval stuurde haar ouders haar naar een behandelaar die zich richt op het herstellen van de lichamelijke energiebanen (als ik het goed heb onthouden), in de hoop dat ze daarmee verschillende zaken kan oppakken. Daar kwamen wat onverwachte dingen uit. Zowel voor haar, als voor mijzelf.

Niet zo zweverig als het klinkt

Een behandeling om je energie weer in goede banen te leiden klinkt mij nogal zweverig in de oren. Gelukkig is mijn vriendin net zo nuchter als ik, dus zij dacht er precies hetzelfde over. Totdat ze de eerste behandeling achter de rug had. Ze zegt dat je tijdens de behandeling daadwerkelijk al merkt dat er wat gebeurd in je lichaam en de behandelaar echt resultaat lijkt te boeken. Ach, de moeite van het proberen waard! Ik hoop van harte dat ze er wat aan heeft, na de zoveelste bloedtest voor een tekort aan ijzer ben je sowieso overgeleverd aan de meer vage en zweverige behandelwijzen tegen vermoeidheid en energiegebrek. Dan maar een die lijkt te helpen.

“HSP, zegt dat je iets?”

De behandelaar waar mijn vriendin nu loopt is niet alleen met deze energiebehandeling bezig, ze is ook voedingsadviseuse en getraind om met HSP’ers om te gaan. Daar wordt het echt interessant. Zij vroeg aan mijn vriendin of ze van HSP (Hoog Sensitief Persoon of High Sensitive Person) heeft gehoord, aangezien ze nogal wat kenmerken herkende bij haar. Mijn vriendin heeft zich wat ingelezen en wist niet wat ze las. “Dat ben ik!” Naast dat het een enorme eye opener voor haarzelf was, herkende ze ook een paar mensen uit haar omgeving zeer goed in de omschrijvingen en stellingen die ze in deze zoektocht tegenkwam. Juist, daar kwam ik in beeld.

ADHD, HSP, anders nog iets?

Uiteraard ben ik na deze prangende vraag online gaan speuren naar test en checklists om te zien of ik mezelf hier ook in kon herkennen. Na wat algemene informatie te hebben gevonden kwam ik op een lijst met HSP-kenmerken uit. Ik ging er even rustig voor zitten om deze waslijst aan kenmerken op m’n gemak door te lezen. Dat was maar goed ook, ik viel bijna van mijn stoel! De herkenning van zo’n beetje elke stelling voedde mijn ongeloof en verwarring. “Dit ben ik!” Hoe kan het dat ik dit nooit heb geweten? En wat moet ik nu met deze informatie? Veel kenmerken hebben raakvlakken met ADHD, heb ik het dan beide of eerder HSP dan ADHD? Er kwamen allerlei vragen in mijn op.

Rustig nadenken over de volgende stap

Voor nu heb ik besloten om dit traject zeer rustig op te starten. Toevallig geeft de behandelaar van mijn vriendin regelmatig interactieve sessies over HSP dus daar wil ik, al is het alleen maar uit nieuwsgierigheid, wel een keer aanschuiven. Vanaf daar zien we wel weer verder, ik zal er toch mee moeten leren leven als blijkt dat ik een HSP’er ben. Net als dat ik ermee moet leren leven dat ik een ADHD’er ben. Daar zijn dan wel allerlei behandelingen voor, maar het meeste komt toch uit jezelf, zeker omdat ik altijd vergeet medicatie te nemen. We gaan het zien. Het is in elk geval voor mij wel een bevestiging dat ik inderdaad anders ben dan anderen, maar ook dat dit oké is en dat ik er niet alleen in sta.

Naiad

Rustagenda

Geplaatst op door Danitsja

Rustagenda voorkantDe Rustagenda klinkt als een gouden greep. Yvon de Groot-Heideman ontwikkelde deze prikkelarme en overzichtelijke agenda speciaal voor mensen met NAH, ASS en ADHD. Veel mensen met bijvoorbeeld ADHD hebben moeite met plannen en zijn makkelijk afgeleid. Juist om deze mensen te helpen is er nu een agenda op de markt die een duidelijk overzicht geeft van alle afspraken, taken en belangrijke aantekeningen. Yvon heeft al heel wat enthousiaste reacties op de agenda ontvangen.

De agenda heeft geen plaatjes die voor afleiding kunnen zorgen en biedt voldoende ruimte voor aantekeningen. Daarnaast is de indeling zo dat naast de herhalende kopjes werk, thuis, boodschappen en financiën er nog voldoende ruimte is voor aantekeningen. De rustige uitstraling en de herhalende indeling geven een gemakkelijk overzicht met weinig prikkels. De agenda is voor kostprijs te bestellen, Yvon heeft de agenda ontwikkeld om mensen te helpen en niet om er rijk van te worden. De agenda is in zwart-wit en kleur te bestellen, beide versies zijn op de website te bestellen Rustagenda binnenkanten via Bol.com is de zwart-witversie te verkrijgen.

Yvon heeft bewust gekozen voor een weekindeling op twee pagina’s en de herhalende indeling. Tussen 8.00 uur en 19.00 uur is er een uurs- en anderhalfuursindeling, daarnaast is er een hoop ruimte voor aantekeningen. De rubrieken werk, thuis, boodschappen en financiën keren wekelijks terug zodat afspraken en taken die in een van deze categorieën vallen duidelijk en overzichtelijk kunnen worden genoteerd. Yvon geeft zelf nog de tips om witte stickers te gebruiken in plaats van afspraken door te krassen en om doorzichtige gekleurde stickers te gebruiken om belangrijke afspraken aan te geven. Ik ben heel benieuwd naar de reacties op deze agenda, wat vinden jullie ervan?

Danitsja Koster
FacebookTwitterWebsite

Beeld over ADHD verandert in de wetenschap

Geplaatst op door Danitsja

Congres Dit is ADHDDat het beeld over ADHD de laatste jaren is verandert, dat is wel duidelijk. Behandelwijzen, symptomen en oorzaken van de aandoening zijn in de loop der jaren aangepast, anders benadert en van naam verandert. Zelfs het woord ‘aandoening’ is tegenwoordig niet meer de juiste manier om ADHD te beschrijven. Er is veel gebeurt sinds Minimal Brain Damage in 1947 haar intrede deed (vroegere benaming van gedragsproblemen vergelijkbaar met ADHD).

Congres ‘Dit is ADHD’

Op 28 oktober zal het congres ‘Dit is ADHD’ in Utrecht plaatsvinden wat zich richt op de wetenschappelijke, psychologische en medische veranderingen ten aanzien van ADHD. Het congres is gericht op wetenschappers, psychologen en andere professionals die met kinderen en jongeren met ADHD werken. De focus ligt op nieuwe ontwikkelingen en inzichten uit de medische en wetenschappelijke wereld.

Discussie over ADHD

Kijkend naar het programma lijkt het een gevarieerde en interessante dag te gaan worden waar leken en ADHD’ers zelf ook wat uit kunnen halen. De entree zal voor de meeste mensen iets te prijzig zijn om voor de gezelligheid heen te gaan dus op basis van het gepubliceerde programma wil ik wat onderdelen uitlichten. Want het lijkt erop dat een aantal fel bediscussieerde onderwerpen tijdens het congres aan bod zullen komen welke voor spannende conclusies kunnen gaan zorgen.

Neurologie en ADHD

Het programma is grofweg in te delen in een deel over de oorzaken en aanwijzers van ADHD die in de hersenen te vinden zijn en methoden om ADHD te kunnen behandelen. In het eerste deel van de dag wordt de indeling van subtypen van ADHD besproken en wordt er gekeken naar de ontwikkeling van neuro imaging technieken die de circuits in de hersenen kunnen bekijken die geassocieerd worden met ADHD. Deze techniek zou een mogelijke doorbraak kunnen betekenen in een meer persoonlijke benadering van het behandelen van ADHD en het bestaansrecht van ADHD. Want er zijn nog steeds voldoende mensen die niet geloven dat het bestaat of de ernst ervan in willen zien. Ook is er ruimte voor een update over de huidige kennis van ADHD in relatie tot onder andere DSM V (psychologisch handboek). Daarnaast is er een lezing gewijd aan executief functioneren in relatie tot de hersenen bij ADHD, wat onder andere plannen en bijsturen inhoudt. Dit kan een duidelijk beeld schetsen van de moeilijkheden waar veel ADHD’ers mee kampen en hoe dat neurologisch in elkaar steekt.

Behandelmethoden ADHD

Naast de huidige stand van de ontwikkeling van neuro imaging en de neurologische kant van ADHD ben ik ook heel benieuwd naar de verschillende presentaties over behandelmethoden bij ADHD. Methoden als neurofeedback, coaching bij plannen, cogmed training, functietraining met behulp van een computerspel en persoonlijk begeleiden komen aan bod. Nu ben ik in de veronderstelling dat elke ADHD’er andere behoeften en moeilijkheden heeft dus ook baat zal hebben bij andere behandelwijzen. Het kan zeer interessant zijn om in kaart te brengen welke methoden bij welke behoeften passen om zo de problematiek van een ADHD’er doelgericht aan te kunnen pakken door een of meerdere therapie- en coachingmethoden aan te wenden.

Beeldvorming ADHD veranderd

Kortom, dit congres kan wat verklarende beelden schetsen en spannende conclusies opleveren. Ik ben vooral heel benieuwd of de bevindingen van deze lezingen en discussies worden gepubliceerd zodat de bevindingen van wetenschappers en onderzoekers gespecialiseerd in neurologie, psychologie en ADHD voor het grote publiek beschikbaar zijn en kunnen bijdragen aan de brede en hopelijk kloppende beeldvorming. Het is alvast een prettig idee dat zowel kinderen als volwassenen met ADHD aan bod zullen komen, op deze manier komt het met de beeldvorming en het wetenschappelijk inzicht rondom ADHD uiteindelijk wel goed.

Danitsja Koster
FacebookTwitterWebsite