Categorie: Chaos

Kerststress? Dit jaar even niet

Kerststress? Dit jaar even niet

Geplaatst op door Danitsja

Het is de periode van het jaar waarin half Nederland overspannen over straat gaat om de laatste cadeaus/boodschappen/tafelversiering/zingende kerstbomen in huis te halen. Het hoofd loopt over van alle wensen en eisen waaraan de feestdagen dienen te voldoen om het predicaat ‘gezellig’ te mogen dragen. Nou heb ik al die heisa nooit zo begrepen, maar dit jaar sla ik het zeker even over. Ik ben gek op de feestdagen met alle over the top versiering, muziek, eten en gezelligheid, maar wel bij voorkeur zonder al te veel gestres.

Makkelijk praten

Nou heb ik dit jaar makkelijk praten. Ik zit momenteel thuis, mijn moeder is altijd ‘opperhoofd feestdagen’ en ik heb geen overprikkelde kinderen die in de juiste outfit naar een sint- of kerstfeest moeten worden gestuurd. Daarnaast ben ik halverwege mijn zwangerschap dus mag ik van iedereen vooral niet teveel doen (lees: niks). Het meedenken over de menu’s, boodschappen en aanvangstijden mag gelukkig wel. Mijn lieve man en ik kregen zowaar ook de ruimte om vast wat boodschappen voor eerste kerstdag in huis te halen omdat mijn moeder daar echt geen tijd meer voor zal hebben. Maar ja, ik denk dat het de truc is om te delegeren en de voorbereidingen samen te doen. Dat scheelt een hoop stress vooraf en tijdens het feest!

Hoogtepunt van het jaar

Bij ons in de familie is het van half november tot en met half januari feest. Als Sint en de kerstman niet jarig zijn, dan zijn het wel de zwager, neven, opa of ik zelf. Dat zorgt ervoor dat alle boodschappen en andere voorbereidingen goed gepland moeten worden, want er is echt elk weekend wel wat. Er is geen tijd om iets volgende week te doen, want dan moeten er cadeautjes worden gekocht, cadeaus worden ingepakt of is er een verjaardagsfeest wat je met goed fatsoen niet kan overslaan (ik zou niet eens willen!). Toch is kerst het hoogtepunt van het jaar in onze familie. Met cadeaus, mooie outfits, een prachtig versierd huis en heerlijk eten genieten we vooral van het samenzijn. De familie is steeds groter geworden met aanhang en kinderen erbij, dus de momenten dat je met z’n allen echt de tijd samen hebt zijn spaarzaam. We genieten met volle teugen, al is met weinig stress de kerst ingaan wel een lastig dingetje.

Hulptroepen

Opperhoofd kerstviering (mama/oma) is meestal wel redelijk gestrest. Zijn alle cadeaus op tijd binnen en ingepakt, is er genoeg te eten (altijd veel te veel), is het kerstdiner helemaal niet ieders wens en heeft iedereen het naar zijn of haar zin? Toch is het ieder jaar weer een heerlijk feest. We proberen zoveel als mogelijk te helpen met denken, boodschappen doen en koken om de druk van de ketel wat te verlichten. Ik help liever mee zodat we er allemaal van kunnen genieten dan dat er één iemand volledig overloopt in een ontplofte keuken. Ondanks mijn ADHD-hoofd vol met zwangerschapshormonen denk ik dat het dit jaar ook weer helemaal goed gaat komen. Samen de schouders eronder en genieten van de tijd samen, dan kijken we straks weer terug op een heerlijke kerst.

Hele fijne feestdagen!

Help, vakantie!

Help, vakantie!

Geplaatst op door Danitsja
Foto: Carlijn van den Broek

De vakantie komt eraan en ik stress me te pletter. Tussen de stapels was, tijdschriften en to-do lijstjes raak ik regelmatig in paniek. Gelukkig heb ik ook zo mijn momenten van inzicht. Dat perfect ook maar een woord is, bijvoorbeeld.

Structuurloze periode

Ik loop achter de feiten aan. Al maanden. Het deed me niet goed, die structuurloze periode: pasen, pinksteren, hemelvaart, mijn verjaardag… Normaal bedwing ik de chaos op woensdag, mijn vrije dag. Maar die vrije dag moest er regelmatig bij inschieten, want ook op mijn werk liep ik achter. Gevolg? Een dikke stapel strijkwas, ongeopende enveloppen die me aanstaren, een hele vieze auto die echt door de wasstraat moet en vier tijdschriften nog in plastic. Oh ja, en een ritalin-verklaring die nog opgestuurd moet worden. Ik wil immers niet in de cel belanden op weg naar mijn tropische bestemming.

Want na alle stress heb ik eindelijk vakantie. Leuk hoor! Maar ook reden voor nóg meer stress. Dinsdag stappen we op het vliegtuig. Daarvóór wil ik nog even relaxen. En dus wil ik zaterdag écht mijn koffer gepakt hebben. Maar hoe gaat me dat ooit lukken? Paniek!!

Iets met een kikker

Vastberaden begon ik dus aan mijn plan: ik moest en zou de chaos bedwingen. Hoe zat het ook alweer? Prioriteren, lijstjes, en oh ja, iets met een kikker. Want ‘Eat that frog’, zo had ik gehoord, moet dé methode zijn om uitstelgedrag te stoppen. Die wilde ik dus op mijn e-reader. Maar dan had ik wel een abonnement nodig. Voorzichtig vroeg ik aan mijn ADHD-partner-in-crime of hij dan nu écht het abonnement wilde regelen, zodat ik dit boek legaal kon gaan lezen. Dat wilde hij wel! Al gauw zat ik enthousiast te scrollen. Want zo kon ik meteen op zoek naar andere boeken om mee te nemen richting de zon…

Om na een uur op te schrikken. Help, wat was ik nou weer aan het doen? Ik had inmiddels zoveel boeken op mijn leeslijst, dat ik wel een jaar op vakantie zou kunnen zonder me te vervelen. Oeps, dit was niet helemaal zoals ik het bedacht had!

Doorstrepen

Een split second wilde ik mezelf voor m’n kop slaan. Gelukkig had ik ineens een helder moment. Want die stapel met strijkwas? Die kleren waren tóch te warm voor komende dagen. Bovendien kan ik de e-reader al van mijn to-do lijst strepen, dus dat scheelt weer tijd. En maandag gaat het regenen, dus genoeg tijd om dan de was te strijken. En oh ja, ik kan mijn bon inzetten! De bon die ik met mijn verjaardag van m’n vriend kreeg en die recht geeft op het uitbesteden aan hem van één hele strijkbeurt. Wat had hij een vooruitziende blik.

Waar maakte ik me druk over?

Dat was gisteren. Vandaag zette ik de overige taken op papier en hing ik er een datum en tijdstip aan: vanavond de ritalin-verklaring, daarna administratie en woensdag de rest. Eindelijk heb ik overzicht. Waar maakte ik me toch zo druk over? Ok, poetsen met dertig graden is geen leuk vooruitzicht. Maar ach, het hoeft niet perfect. Want ik weet nu al dat mijn moeder tijdens onze vakantie weer als een razende storm door het huis zal gaan. Niet omdat ik het vraag, maar omdat ze dat doet.

‘Ga maar lekker luieren’

Hoe anders was dat vroeger, toen ze steeds maar mopperde over mijn gebrek aan structuur. Nu mijn moeder weet hoe het komt, weet ze ook hoe ze me kan helpen. De vorige vakantie nog appte ze me een paar dagen voor vertrek: ‘Ga maar lekker luieren, ik poets volgende week wel. Kom anders bij ons eten morgen, dat scheelt weer tijd. Of zal ik iets brengen? Bloemkool met gehaktballen?’ Vroeger was ze mijn vijand, als ze weer eens begon over de chaos die ik veroorzaakte. Vandaag is ze mijn held.

Perfect is ook maar een woord

En dan het allerbelangrijkste: mijn allereerste blog is af! In februari al meldde ik me aan, en sindsdien heb ik zó gepiekerd: zou het wel lukken? Kan ik dit eigenlijk wel? Helemaal tevreden ben ik niet, maar ach, dat zal ik waarschijnlijk nooit zijn. Want er komen altijd weer nieuwe hersenspinsels in me op die ik vergeten ben te verwerken. Misschien zal ik nooit de blogs kunnen schrijven zoals mijn voorbeeld-bloggers.* Maar op dit moment ben ik tevreden en ben ik heel even mijn eigen grote voorbeeld. Perfect is ook maar een woord. Toch?

Hoe gaat het bij jullie? Zo net voor de vakantie?

 

*Noot van de redactie: Carlijn hoeft zich nergens zorgen over te maken. We zijn erg blij met onze nieuwe blogster!

 

 

 

 

 

 

Zeven woorden die de lading beter dekken dan ‘lui’

Geplaatst op door Danitsja

Ken je haar? Die slavendrijver in je hoofd, die jou de hele dag door het slijk haalt? Haar favoriete verwijt: je bent lui!

Ik ken haar maar al te goed. Want al zit ik soms hele dagen achter mijn laptop te stressen of tuinier ik me af en toe in het zweet, regelmatig doe ik ook helemaal niks. En daar vindt ze wat van, dat strenge mens in mijn hoofd.

Oordeel

‘Lui’. Wat betekent dat eigenlijk? Volgens mij is het niks meer dan een oordeel. Als je lui bent, ben je een slecht mens. Want je bent inactief in een wereld die om productiviteit draait. Er is een grove karakterfout in je systeem geslopen en dat is je eigen, domme schuld. Nou ja, dat alles zegt mevrouw Slavendrijver. Maar heeft ze gelijk? Bestaan slechte mensen wel? Diep van binnen geloof ik van niet. En heb ik dus maar besloten het woord ‘lui’ uit mijn vocabulaire te schrappen.

Niemand is lui.

Jij dus ook niet. Maar misschien ben je wel:

1. Ongemotiveerd.

Dit bedoelen mensen vaak met: ‘je bent lui’. Maar net zo goed kun je zeggen: de taak is gewoon niet boeiend!

Oplossing: de taak leuker maken. Zet muziek op, doe het dansend, eet er een ijsje bij, doe het met een vriendin. Beloon jezelf als je klaar bent. Of doe het gewoon niet. Want zeg nou eerlijk: waarom zou je in hemelsnaam je kleren strijken of elke week de auto wassen?

2. Ongestructureerd.

Je hebt (nog) geen overzichtelijke planning gemaakt. Gevolg: alle honderden opties dwarrelen als stofdeeltjes rond in je hoofd. Je probeert ze te vangen, maar dat lukt niet. En dus zit je verlamd op de bank.

Oplossing: pak een vel papier. Schrijf alle opties op een rij. Verdeel grote klussen in kleine subtaken. Ga vervolgens na welke opties het belangrijkste zijn en zet daar een B bij. Bedenk welke taken prioriteit hebben en schrijf daar een P naast. Ga aan de slag met de taken waar BP bij staat. Zijn het er teveel en weet je al dat het niet op tijd gaat lukken? Dan heb je teveel op je bordje. Regel uitstel van deadlines of delegeer taken.

3. Moe.

Je hebt gewoon geen energie! Je hoofd is moe, of je spieren. Omdat je gisteren de hele dag heel hard naar je computerscherm hebt gestaard, of de auto hebt gewassen. Omdat je een ziekte of beperking hebt die jou continu uitput. Of omdat je al maanden op je tandvlees loopt en geen rust durft te nemen uit angst ‘lui’ te zijn.

Oplossing: gewoon lekker uitrusten! Health comes first. Want zonder je gezondheid kun je niks.

4. Bang.

Je hebt last van angst. Je bent bang om te falen bij de taak die je zou moeten doen. Of dat je dakloos zult raken, dat de hemel op je neer zal storten of dat je binnenkort over een bananenschil uitglijdt en nooit meer zal kunnen lopen.

Oplossing: geef jezelf niet op je kop, maar ga aan de slag met je angst. Spreek jezelf vriendelijk toe, schrijf op wat je dwars zit, ga na hoe realistisch je horrorscenario’s zijn of bel iemand op die je geruststelt. Ben je vaak bang, ga dan in therapie.

5. Somber.

De wereld is één groot zwart gat en alles is jouw schuld. Dat is niet waar, maar zo voelt het wel. Geen wonder dat er niks uit je handen komt! Het heeft toch allemaal geen zin.

Oplossing: lieverd, het heeft wél zin! En je bent helemaal goed zoals je bent. Je bent alleen in een zwart gat gevallen en daar moet je nu uit zien te klauteren. Ga iets leuks doen. Vind je nu niks leuk, doe dan wat je vroeger leuk vond. Ga na of er misschien verdriet, angst of boosheid achter je somberheid zit, en geef die emoties de ruimte. Ben je lange tijd somber, dan heb je misschien een depressie. Zoek hulp van een psycholoog!

6. Creatief.

Mensen met veel ideeën voelen zich vaak lui. Waarom? Omdat ze van hun honderden ideeën maar drie of vier kunnen uitvoeren.

Oplossing: realiseer je dat je minstens twintig levens nodig hebt om ál jouw ideeën te realiseren. Logisch dus dat de meeste ping-geluidjes in je hoofd nooit uitgroeien tot een plan van vlees en bloed. Probeer eens om je ideeën bij te houden in een schriftje of je telefoon. Pik er elke maand één of twee uit en ga daarmee aan de slag. Voel je niet schuldig over de rest.

7. Aan het genieten.

Je zou het bijna vergeten in onze calvinistische, neoliberale maatschappij, maar genieten is goed! Leuk! Fijn! Vooruit, als het je helpt wil ik je er best even aan herinneren dat genieten heel goed is voor je gezondheid, je relatie, je concentratie, je bloeddruk enz. Maar kom op, zeg. We zijn toch niet op aarde om de hele tijd maar nuttig te zijn!

Oplossing: geen. Genieten is namelijk geen probleem 😊 Natuurlijk, als je een deadline hebt is op een terras hangen met een biertje niet altijd even handig. Maar voel je alsjeblieft niet lui telkens wanneer je geniet van het leven.

Geen slecht mens

Nu ik deze lijst heb gemaakt, voelt ‘lui’ niet meer zo naar. Want of ik nou somber, angstig, ongestructureerd of aan het genieten ben: een slecht mens ben ik niet. Natuurlijk is het vervelend als ik iets moet doen, en het niet lukt. Maar met boos worden op mezelf heb ik nog nooit iets opgelost. In tegendeel: daar word ik juist somber van, en juist dat legt me lam. De beste oplossing is altijd: praktisch denken en lief zijn voor mezelf.

Herken jij dit? Met welke andere woorden zou jij ‘lui’ willen vervangen?

 

 

 

 

 

 

Vraag het de professional: ADHD en opruimen

Geplaatst op door Danitsja

Een opgeruimd huis is iets wat bij veel vrouwen met ADHD niet vanzelf gaat. Soms krijgen we de ‘kolder in den kop’ en moet alles worden opgeruimd en uitgemest, maar structureel een opgeruimd huis behouden blijkt vaak een uitdaging. Marit Fakkeldij van Opgeruimd Advies in Hilversum geeft wat slimme tips om het huis iets minder op dat van Jan Steen te laten lijken.

Professional organizer brengt structuur

Marit is een professional organizer die sinds vijf jaar haar bedrijf Opgeruimd Advies runt. Ze doet dit naast haar baan in loondienst om zo een lekker afwisselende week te creëren. “Ik werk graag met mensen en ik hou ervan orde en structuur aan te brengen in chaos. Ik geniet van de combinatie van coachend werk en de handen uit de mouwen kunnen steken.”

Een professional organizer is niet iemand die alleen maar de troep komt opruimen of je achter de vodden aanzit. Om tot de kern van de problemen te komen is kennis van de psyche van groot belang. “In het proces komt mijn opleiding Psychologie goed van pas.” Ze komt uiteenlopende types tegen, maar toch kan er in één dag al veel worden bereikt. “Het concrete resultaat na een dag hard werken geeft een enorme voldoening. Niet alleen bij de klant, maar ook bij mij.”

Chaos beheersen met routine

Heb jij dat nou ook? Je hebt een mooi opgeruimd huis waar je na uren zwoegen even lekker van kan genieten, maar binnen een dag is je harde werk alweer teniet gedaan. Hoe kan je zorgen dat je huis structureel aan kant blijft? “De truc is om vaste routines aan te brengen zoals iedere avond voordat ik ga slapen maak ik de eettafel leeg, of ik ruim altijd de vaatwasser in tijdens het reclameblok na mijn favoriete programma. Hoe meer routines je hebt, des te minder hoef je te onthouden” stelt Marit.

Routine lijkt het toverwoord om de boel opgeruimd te houden. Maar welke routine gaat nou echt werken? “Een schema met een dag- en weekroutine kan veel houvast bieden, mits het op maat is gemaakt en aansluit bij bestaande patronen. Anders wordt het het zoveelste papier op de koelkast.” Het zoveelste papiertje met een schema, planning of to-dolijst klinkt mij eng herkenbaar in de oren. Toch wordt die lijst vaak wel gemaakt, maar strandt het bij het uitvoerende werk. “Vooral korte, ééndimensionale klussen zijn heel geschikt om op deze manier in te plannen. Daar heb je er best veel van op een dag. Iedereen in huis kan meehelpen, van jong tot oud!”

De juiste structuur vinden

ADHD en structuur, het lijkt dé oplossing voor al onze problemen als we de professionals moeten geloven. Maar regelmatig verdwijnt de structuur door vergeetachtigheid, gebrek aan motivatie of omdat de structuur beklemmend voelt. “Een structuur die beklemt is niet de juiste structuur. Een structuur zou je moeten bevrijden, omdat je meer tijd en ruimte overhoudt, in je huis én in je hoofd” aldus Marit.

Als je er profijt van hebt, ga je vanzelf de structuur gebruiken en waarderen. Dat klinkt als muziek in de oren! “Ook binnen een structuur kan je flexibel zijn, maar daar is discipline voor nodig. Ik zou aanraden pas in de tweede fase gebruik te maken van deze flexibiliteit, wanneer je de meerwaarde van de structuur al hebt ervaren. Dan zul je er gebruik van kunnen maken in plaats van misbruik.”

Een begin maken met opruimen

Zo eens in het jaar krijg ik de ‘kolder in den kop’ en moet het hele huis op zijn kop. Alles uitzoeken en opruimen om weer wat lucht te creëren. Dat is natuurlijk niet voor niks, de maanden ervoor heb ik me zitten ergeren aan dingen kwijt zijn, lades die amper dicht gaan en kasten die ooit een logische indeling hadden, maar nu als stortplek dienst doen. Maar voordat het een onoverkomelijke berg aan klussen wordt kan ik al met opruimen aan de slag, hoe begin ik dan succesvol? “Het klinkt heel simpel: voorkomen dat het een onoverkomelijke berg wordt, maar hoe doe je dat? Iedere klus is op te delen in kleinere eenheden. Wanneer je alle kleine stukjes een plek geeft in de routine en alle huisgenoten hier hun steentje aan bijdragen zal het als een puzzel in elkaar gaan vallen” vertelt Marit.

Vaak is opruimen een saaie klus waardoor het onderaan de prioriteitenlijst komt te staan. Geen zin, geen tijd, geen whatever reden om eraan te beginnen. En vervolgens boos zijn op mezelf omdat ik het niet heb gedaan. Herkenbaar? “Opruimen wordt saai gevonden omdat het nooit op lijkt te houden. Ben je klaar met de ene kant, kan je weer van vooraf aan beginnen. De kunst is om het werk zo in te delen dat je er nooit heel lang mee bezig bent. Dus eigenlijk als tussendoortjes die je doet tussen de leukere dingen in” aldus Marit.

Opruimen, hoe doe je dat?

De tips klinken goed, maar het in de praktijk brengen is natuurlijk het moeilijkste onderdeel. Marit legt uit: “Opruimen gaat een stuk eenvoudiger en sneller wanneer dingen hun vaste plek hebben en er ook ruimte is op die plek. Veel van de kastruimte in huizen wordt ingenomen door spullen die in de praktijk nooit meer gebruikt worden en ook geen emotionele waarde vertegenwoordigen. Zonder deze spullen is het leven misschien wel aangenamer dan met!”

Ruimte maken, weggooien en opruimen dus. Hoe kan ik dat oefenen? “Maak iedere dag een rondje door je huis en kies 7 items uit die wat jou betreft de deur wel uit kunnen, omdat je ze niet gebruikt en je er ook niet blij van wordt. Gebruik daarbij als mantra: wat ik nu weg doe hoef ik nooooooit meer op te ruimen! Het mag zo groot of zo klein zijn als je wilt, maar hou het op maximaal 7 stuks per dag. Zo ontwikkel je  je eerste kleine routine en leer je over spullen te beslissen.  Je zult al snel ervaren hoe fijn het is om je huis te ‘ ontspullen’ en jezelf te ontdoen van deze overtollige ballast. Hoe langer je het volhoudt, des te groter de voldoening!” Zelf heb ik dit een tijd terug gedaan met hulp van mijn zus, het werkt echt om zo ruimte te maken in huis en in je hoofd.

Keuzes maken en weggooien

Een onderscheid maken in welke spullen wel en niet weg kunnen is nog best lastig. “Weet je niet waar te beginnen? Denk dan aan onderstaande criteria bij het opruimen.”

  • Kapotte spullen of spullen voor klussen of activiteiten die je al langer dan een jaar uitstelt mogen weg. De klus is blijkbaar niet leuk of belangrijk genoeg, dus je zult er echt niet meer aan beginnen.
  • Twijfel je? Geef jezelf een deadline van 2 weken om het alsnog af te ronden. Hoe fijn is het na 2 weken al die dingen van je to do list te kunnen schrappen en de spullen weg te doen, omdat je ze niet meer hoeft van jezelf!
  • Alles wat je voor een ander bewaart, daar zitten ze echt niet op te wachten
  • Alles wat je dubbel (of driedubbel) hebt.
  • Alles wat ver over de datum is. Niet omdat het niet meer goed zou zijn, maar omdat je het dus al die tijd niet hebt gebruikt/gegeten. Je hebt het dus niet nodig!
  • Dat wat je bewaart omdat je het ‘van iemand hebt gekregen’. Word je er niet blij van? Dan heeft het geen recht jouw kostbare ruimte in te nemen. Bewaar dat voor die zaken die je nodig hebt of je dierbaar zijn.

Helemaal zen in een boeddhistisch klooster

Geplaatst op door Danitsja

Als onderdeel van mijn revalidatietraject mocht ik drie dagen naar een Tibetaans klooster in België. Hier wordt een programma geboden van yoga, meditatie, lezingen van lama’s en een buitenactiviteit. Alles omringt door een prachtig landschap en een bijzonder indrukwekkend Tibetaans centrum met een zeer mooi klooster. Op de middelbare school heb ik een dergelijk weekend gedaan in een Dominicaner klooster wat veel indruk op me heeft gemaakt. Dus ik had er gelijk al veel zin in. Maar aan de andere kant, zen worden met een ADHD-hoofd is nog best een uitdaging!

Bezig met mezelf

Één van de dingen die ik tijdens het revalidatietraject aan het leren ben, is bezig zijn met mezelf in plaats van met de ander. De drie dames met wie ik naar België ben gereden zijn ontzettend gezellig en ik heb me verschrikkelijk met ze vermaakt, maar ik heb ook heel prima kunnen zeggen wanneer ik me even wilde terugtrekken. Het was een goede praktijkoefening om mijn eigen behoeftes serieus te nemen. In een sociale setting vind ik het altijd lastig om me terug te trekken en op tijd te erkennen dat ik daar behoefte aan heb. Juist omdat iedereen deze dagen er voor zichzelf zit en aan het oefenen is met het herkennen van de eigen behoeften is het een fijne omgeving geweest om mijn weg hierin te vinden. Zo ben ik lekker op tijd naar mijn kamer gegaan om rustig en op tijd te kunnen slapen (niet helemaal gelukt trouwens). En heb ik de tijd genomen om te lezen en te gaan hardlopen. Omdat er geen wifi is in het klooster is de telefoon niet zo’n enorme stoorzender, dat is zeker een goede les die ik hopelijk in het dagelijks leven kan blijven toepassen.

Energie kwijtraken

Mede door mijn ADHD heb ik veel fysieke energie die ik kwijt moet. De dag van aankomst hebben we een wandeling gemaakt en de tweede dag is een wandeling georganiseerd door het revalidatiecentrum onderdeel van het programma. Maar voordat ik klaar ben voor een dag vol lezingen en meditatie moet ik echt mijn energie kwijt. Na de yoga en de wandeling merkte ik dat ik nog volop energie had, dus ik ben een stuk gaan hardlopen. Op die manier is mijn lijf voldoende vermoeid dat ik me kan toeleggen op meditatie en me rustig klaar maken voor de nacht. Eindeloos wiebelkonten omdat mijn lijf nog bruist van de energie is geen goed startpunt voor een meditatie, dus dat is iets waar ik altijd rekening mee zal moeten houden. Het voordeel is dat ik vrij sportief ben dus altijd een manier heb om wat mijn mijn fysieke energie te doen. Ik moet het alleen doen!

Filosofie en zelfreflectie

Als van jongs af aan ben ik bezig met filosofie en zelfreflectie. Ik vind het ontzettend interessant om over de grote en kleine dingen van het leven na te denken en ik vind het belangrijk om mezelf continue te ontwikkelen. Toch zijn deze belangrijke onderdelen van mijn leven de laatste jaren wat naar de achtergrond verdwenen. Werk, carrière, sociaal leven en noem het op vochten om aandacht. Tijd en ruimte om stil te staan was er niet en was ook vooral niet prikkelend genoeg. Een tijdje terug heb ik in een kringloopwinkel een mooi filosofisch boek gekocht waarin ik gelijk ben begonnen met lezen. De paar dagen in het klooster hebben mij weer hernieuwde energie gegeven om me verder te verdiepen in de filosofie en mezelf. Yoga en meditatie zijn nog te weinig onderdeel van mijn leven terwijl ik er enorm veel profijt van heb, daarnaast merk ik dat een lezing over boeddhistische thema’s bij mij wat in werking zet. Ik wil me verder verdiepen in de stof en mijn geest verrijken. De sportschool waar ik wil gaan sporten zal ook zeker yoga moeten aanbieden zodat ik daarin al een mooi moment van geestelijke verrijking kan creëren. Nu is het zaak om te kijken hoe ik, naast lezen en zelf reflecteren, filosofie een structureel onderdeel kan maken van mijn leven.

Helemaal zen

De dagen in het klooster zijn omgevlogen. Ik heb het ontzettend naar mijn zin gehad en gemerkt dat ik in een dergelijke setting dichter bij mijn eigen behoeftes kom. Ik heb wat concrete lessen uit de dagen kunnen halen en op een wat algemener vlak inzichten gekregen. Ik was absoluut helemaal zen door de yoga en meditatie, daarnaast heb ik me gebogen over de vele aantekeningen die ik heb gemaakt tijdens de lezingen om de stof me eigen te maken. Hopelijk kan ik het zen-gevoel wat langer vasthouden en een retraite voor komend jaar plannen lijkt me een heel mooi iets om mezelf weer even terug te brengen bij mezelf!