Categorie: Blogs

[:nl]

Geplaatst op 8 oktober 2014

Het maken van keuzes en naleven van mijn zelf-bepaalde prioriteiten is al zo lang ik me kan herinneren een uitdaging. Ik schud met gemak een lijstje met zinnige prio’s uit mijn mouw hoor, maar me er daadwerkelijk naar gedragen blijft toch best een gedoe. Ik moet dan keuzes maken en daar ben ik niet zo goed in. Sterker nog, ik heb er eigenlijk een hekel aan. Want waarom kan niet alles gezellig tegelijk? Ik loop wel een stapje harder, dan doen we alles lekker wel. Ja, daar is dus precies de valkuil. Tientallen ballen in de lucht kunnen houden omdat ik me continue een slag in de rondte ren, dat gaat natuurlijk een keer mis!

Erkennen is stap één, toch?

Gelukkig gaat het dit keer niet mis. Ik zie namelijk nu al aankomen dat ik dingen niet ga redden omdat het teveel is en ik me te lang heb overladen met alles tegelijk door geen duidelijke keuzes te maken. Ik heb, naast een aantal projecten waar ik mee bezig ben en een fulltime baan, een pittige freelance klus en ik ben net begonnen met een cursus. De twee laatste zaken zullen me de komende 9 tot 12 maanden goed bezig houden dus het is tijd de agenda iets op te schonen. Anders heb ik simpelweg geen tijd om te slapen en dat lijkt me niet heel erg gezond. Ik erken dat ik niet altijd alles tegelijk kan doen puur gebaseerd op een hoog werktempo, soms moeten dingen wijken voor zaken die belangrijker zijn. Helemaal niet zo leuk en gezellig…

Stap twee is mensen teleurstellen

Ja, zo zie ik dat echt. Het aangeven dat ik me minder of niet meer kan inzetten voor een project of organisatie voelt alsof ik mensen zwaar teleurstel omdat ze stiekem tot in lengte van dagen op mij hebben gerekend. Dat is misschien helemaal niet zo of de mensen snappen heel goed waarom ik een keuze moet maken, het blijft voor mij verdomd lastig. Ik bemoei me graag tegen dingen aan en ik vind heel veel leuk, afscheid nemen van een project omdat iets anders voor gaat (en het project dus nog niet af is) blijft voor mij een vervelend gedoe. Toch is het belangrijk om deze teleurstelling op tijd te communiceren zodat ik mensen niet op een cruciaal moment moet teleurstellen. Dat probeer ik mezelf nu voor te houden.

Voorkomen is stap drie

Geheel volgens het prototype van de ADHD’er kan ik vrij impulsief en vol enthousiasme me storten op nieuwe projecten. Dat lijkt me dan leuk, een goede ervaring en de tijd haal ik nog wel ergens vandaan. Dit gaat natuurlijk niet altijd zo soepel en optimistisch zoals ik dat van te voren bedenk. Nu ik me moet concentreren op een goedbetaalde freelance functie naast mijn veertigurige werkweek en ik een cursus ben begonnen die ik zeker moet gaan afmaken van mezelf, is het tijd om te gaan strepen. Niet voor eventjes, maar eigenlijk definitief. Natuurlijk is het leuk om als freelancer en vrijwilliger bezig te blijven, maar wanneer dat betekent dat de mensen die eigenlijk op nummero uno moeten staan achteraan kunnen aansluiten is het tijd voor actie. Ik heb besloten mijn eigen sites op een wat lager pitje te zetten en me voornamelijk met de online communicatie van ADHDvrouw bezig te houden. Als ik me daarop focus naast mijn werk, freelance werk en cursus, kan ik veel beter mijn tijd indelen om met de lieve mensen om mij heen wat af te spreken. Dat zullen mijn man, familie en beste vriendjes vast wel waarderen. Daar hou ik me nu maar even aan vast!

Danitsja Koster

Geplaatst op ADHDvrouw

[:]

[:nl]Geplaatst op 19 april 2013

Gisteravond heeft Zembla een documentaire uitgezonden over de problematiek rondom kinderen met een etiket als ADHD. Door iemand uit mijn omgeving werd ik gewezen op de documentaire die zelf de conclusie had getrokken dat een meester voor de klas, de terugkeer van de ambachtsschool en het schrappen van Ritalin deze problemen (grotendeels) zal oplossen. Voordat ik de documentaire ging kijken was ik al sceptisch doordat vaak de onjuiste beeldvorming rond onder andere ADHD in de media wordt bevestigd en onderstreept. Daar kwam bovenop dat deze persoon uit mijn omgeving de uitzending aangreep om deze incorrect beeldvorming, in mijn beleving, te bevestigen. Toch heb ik de uitzending bekeken en heb ik wat kritische punten over het beeld wat wordt geschetst. Ik ben heel benieuwd naar jullie reacties op de documentaire van Zembla.

Incorrect beeld van ADHD

Het beeld wat wordt geschetst in deze documentaire onderbouwd de onterechte aanname dat druk zijn het enige of voornaamste symptoom van ADHD is, dat kinderen met een diagnose alleen maar worden volgestopt met pillen en er ligt onterecht een focus op beweeglijke jongens wat erg weinig met de werkelijkheid van ADHD te maken heeft. Daarnaast wordt een etiket als iets verschrikkelijks gezien, terwijl heel veel mensen die een diagnose krijgen aangeven eindelijk te begrijpen waar hun kracht ligt en aan de slag te kunnen met hun grillen. Met of zonder medicatie, therapie of coaching. De frase ‘er ging een wereld voor me open’ heb ik meermaals gehoord. Daarnaast mis ik de aandacht voor het feit dat ADHD niet magisch verdwijnt in de puberteit en het daarmee onterecht het beeld in stand houdt dat ADHD alleen bij kinderen (en voornamelijk bij jongens) voorkomt. Dat is gewoon niet waar.

Steun en begrip voor ADHD

Natuurlijk lopen er genoeg mensen rond met een onterechte of niet kloppende diagnose. En natuurlijk lopen er genoeg mensen rond met ADHD die prima zelfstandig kunnen functioneren. Maar er zijn ook genoeg mensen die wel sturing, coaching, therapie of medicatie nodig hebben om hun leven op de rit te krijgen. Daarnaast is een diagnose niet perse een negatief etiket of geeft het de boodschap dat er iets mis met je is, dat ligt volledig aan hoe het kind en zijn/haar omgeving daarmee omgaat. Het is altijd goed om kritisch te kijken naar de hoeveelheid diagnoses en hoe de omgeving van kinderen bijdraagt aan hun ontwikkeling, maar dit is wel een bijzondere verzameling van negatieve verhalen.

ADHD in het verdomhoekje

Iedereen mag natuurlijk zijn eigen mening hebben, maar het onterecht bagatelliseren van ADHD en de bijbehorende symptomen is een klap in het gezicht van iedereen die zelf of in de omgeving te maken heeft met ADHD. De ontkenning van deze aandoening omdat mensen er onvoldoende vanaf weten of een onvolledig beeld hebben van wat het inhoudt is een enorm negatieve invloed in het aanbieden van sturing en hulp die vervolgens niet werkt. Niet iedereen heeft therapie of hulp nodig, maar de mensen die daar wel baat bij hebben verdienen het niet door dergelijke docu’s en uitspraken verder in het verdomhoekje te worden gedrukt.

Acceptactie ADHD

Als ik zie hoeveel mensen deze site bezoeken, reacties achterlaten en zich aanbieden om een blog te schrijven over zowel de positieve als negatieve ervaringen met ADHD, diagnostisering en de keuze voor of tegen therapie, coaching en medicatie merk ik dat er meer mensen zijn die problemen ondervinden in het krijgen van de juiste hulp en acceptatie dan veel mensen zich realiseren. Overdiagnostisering is zeker een probleem, maar het is geen reden om ADHD bij de enkeltjes af te hakken. Hetzelfde geldt voor dyslexie en vele andere aandoeningen waar mensen echt mee kampen.

Problemen in diagnostiek, niet in diagnose

Kritisch kijken naar de diagnostiek is zeker belangrijk, maar erkenning voor aandoeningen zou al een enorm verschil maken in de hulp die mensen dan nog nodig hebben met een aandoening. Kijk maar eens op deze site en zie het verschil in hoe mensen omgaan met hun ADHD gerelateerde klachten en wat voor een verschil steun en begrip voor hun problemen uitmaakt. Ik vind deze uitzending te veel onterechte aannames over ADHD in stand houden en onvrede over therapeuten en scholen onterecht op de aandoening afschuiven. Als de overdiagnostisering een probleem is moet dat worden aangepakt, en niet een aandoening worden gebagatelliseerd. Ik vind de documentaire te eenzijdig en het draagt geen werkbare of zinnige oplossingen aan omdat het probleem niet juist wordt gedefinieerd.

De documentaire van Zembla vindt je hier.

Danitsja Koster

Geplaatst op ADHDer.nl[:]

[:nl]Geplaatst op 2 januari 2013

Het leven met een strikt dieet heeft de afgelopen maanden z’n vruchten afgeworpen en frustraties opgebouwd. Door voedingsintolerantie voor onder meer gist en koemelk ben ik op een streng dieet gegaan onder begeleiding van een biologische arts. Na jarenlang met klachten als buikpijn, misselijkheid en vermoeidheid te hebben gelopen werd ik eindelijk echt geholpen met mijn klachten. Het is zwaar, maar mensen die elke dag met vergelijkbare klachten lopen zien de meerwaarde van het dieet makkelijk in. Hierbij een kort overzichtje van wat ik ondertussen achter de rug heb.

De afgelopen tien jaar heb ik elke dag te kampen gehad met klachten die aan voedselintolerantie te wijten zijn. Doordat ik bepaalde voedingsstoffen niet goed kan verwerken heb ik met problemen als misselijkheid, buikpijn, darmproblemen, vermoeidheid en een vermoedelijke spastische darm gelopen. Het ziekenhuis kon na verschillende onderzoeken niks vinden en een allergoloog kon ook geen wijsheid bieden. Toevallig kwam ik via mijn nicht in aanraking met de artsen van Praktijk Biologische Geneeskunde die op basis van verschillende tests een dieet voorschrijven waar mensen met voornamelijk darmproblemen een hoop baat bij zouden hebben.

Voordat het feest losbarst wordt er in een intake bepaald wat de voornaamste klachten zijn en door welke zaken dat kan worden beïnvloed. Op basis hiervan worden al bepaalde richtlijnen meegegeven om vast te wennen aan de nieuwe levensstijl en te bekijken of deze aanpassingen in het eetpatroon de vruchten afwerpen. Na deze ‘wen’-periode is het tijd voor het echte werk. In mijn geval ging ik drie weken strikt op dieet en was grofweg alleen kipfilet, rijst en beperkt groenten toegestaan. De variatie was minimaal en het is even doorbijten zonder suikers, want dat betekend ook geen fruit, ‘nepsuikers’ en alcohol. Ook varkensvlees, vele groenten, koolzuur en rundvlees zijn uit den boze. In deze weken vallen de meeste cliënten echt af omdat ze ineens geen zaken meer binnen krijgen die het lichaam niet kan verwerken. In mijn geval wordt het afvallen op dit moment ingezet en vliegen de kilo’s er vanaf. In drie maanden ben ik 11 kilo lichter, gelukkig blijft dit later stabiel en heb ik eindelijk grip op mijn gewicht.

Na deze strenge weken wordt er met regelmaat gekeken naar de klachten en ontwikkeling om te bepalen of bepaalde voedingsmiddelen weer kunnen worden geprobeerd. Op deze manier wordt het lichaam langzaamaan getest en kan het wennen aan de voeding die het binnen krijgt. Na enkele weken begin ik er al handig in te worden op recepten te verzinnen en boodschappen te doen. Een goede tip is om in de supermarkt bij de goedkopere merken te kijken omdat daar meestal weinig middelen zijn toegevoegd aan pakjes en zakjes die het koken iets makkelijker maken. Wanneer dingen als verhitte tomaat en appel, verschillende groenten, fruit, schapenkaas of geitenkaas en beperkt rundvlees worden toegevoegd is het tijd om de weekmenu’s aan te passen en nieuwe recepten uit te proberen. Door het dieet worden we gedwongen puur en simpel te koken waardoor we heerlijke pastasauzen, kaashapjes in bladerdeeg en risotto in elkaar draaien alsof we nooit anders hebben gedaan.

Uiteraard zijn er ook voldoende frustraties, baaldagen en smokkelmomenten. Onderweg eten blijft lastig, wanneer ik bij andere mensen ga eten moet ik eigenlijk al een recept sturen omdat er anders geen rekening met me te houden is en zoetigheid is heel lastig dieetvriendelijk te vinden. Fruit mag ik weer beperkt, maar bijvoorbeeld chocola en gebak zijn een crime.

Danitsja Koster

Geplaatst op ADHDer.nl[:]

[:nl]Geplaatst op 25 april 2012

De derde week van het dieet ging me aardig af. Op een enorme behoefte aan zoetigheid na dan, ik ben heel even gezwicht voor een stuk chocola wat net (niet) in het dieet past. Op zich niet zo heel gek na drie weken geen suiker, zelfs voor iemand die normaal helemaal niet gek is op zoetigheid. Dat buiten beschouwing latende gaat het zeer goed en ben ik al drie kilo kwijt. Ik weeg nu minder dan ik in jaren heb gewogen! Ook een hele prestatie.

Het verzinnen van gerechten gaat me steeds makkelijker af. We hebben sojasaus in huis die ik mag hebben die ik als basis voor roerbakschotels met rijst of noedels gebruik. Voor pasta kan ik een pakje tomatenpurree van de Euroshopper gebruiken en er een lading groene kruiden ingooien. Gekookte groenten als sperziebonen, doperwten en wortels gaan prima samen met gebakken aardappels en een stukje kip of rundvlees. Ook sushi, wraps met gehakt of kip en saus zonder toegevoegde suikers en een ovenschotel met aardappel en groenten kan prima. Met goed etiketten lezen en alle gerechten vers maken zijn we een heel eind.

Op dit moment ben ik vooral benieuwd wat er uit de bloedtest gaat komen. Ik merk al wel dat door het weglaten van gist en koemelk een hoop klachten zijn verminderd. Buiten dat ik voor het eerst in jaren weer wat afval heb ik vele malen minder last van buik- en darmklachten. Ook de hoofdpijn is grotendeels verdwenen. Het enige waar ik nog tegenaan loop zijn vermoeidheid, een onzuivere huid en eczeem. Hopelijk gaat dat ook snel verbeteren, tot nu toe is het in elk geval nog de moeite waard!

Danitsja Koster

Geplaatst op ADHDer.nl[:]

[:nl]

Geplaatst op 13 april 2012

De tweede week van het dieet gaat nog redelijk goed. Met een beetje smokkelen, geen idee of ik wijn mag en een zwager die koekjes bakt om half 6 helpt niet, gaat het vrij aardig. Ik word er al aardig handig in om te herkennen welke producten ik beter niet meer kan gebruiken. Voor het ontbijt en de lunch ben ik gelukkig met crackers, roggebrood, houmous en sporadisch geitenkaas. Het diner blijft alleen nog een uitdaging. Want buiten gist, suiker en koemelk (wat bijna overal in zit) mag ik bijvoorbeeld ook geen citruvruchten, varkensvlees en koolzuur. Koken met pakjes en zakjes is verleden tijd, een drankje doen ‘s avonds een enorme uitdaging.

Vorige week was ik al 1 kilo kwijt en die is er nog steeds af. Helaas is het daarbij gebleven dus dat motiveert niet enorm om me strikt aan het dieet te blijven houden. Ondanks alles valt het me nog mee. Melkproducten mis ik niet zozeer en buiten het zoeken naar avondmaaltijden gaat het me vrij aardig af. Gelukkig is mijn lieve wederhelft vrij creatief zowel in de supermarkt als in de keuken dus wordt er thuis enorm veel rekening gehouden met de idiote eeteisen die ik momenteel stel. Voor een paar weken is dit best uit te houden!

In afwachting van de resultaten van het specialistische bloedonderzoek ga ik dus gestaag verder met mijn dieet. Een groot voordeel: de buikklachten zijn grotendeels verdwenen! Ik ben de afgelopen twee weken zo goed als niet misselijk geweest, heb amper last van een opgeblazen buik of steken en de daarbij horende wisselende ontlasting. Zelfs de zeer stabiele hoofdpijn begint al weg te trekken! Het enige minpuntje nu nog is dat ik enorm moe ben zonder enige aanleiding, dat zal toch echt de fysieke omschakeling zijn die bij het dieet hoort. Voor nu ben ik heel benieuwd wat er uit het bloedonderzoek gaat komen en welk lastige dieet er daarna op me staat te wachten.

Danitsja Koster

Geplaatst op ADHDer.nl

[:]

[:nl]Geplaatst op 5 april 2012

De eerste keer dat ik me goed realiseerde dat ik klachten heb is alweer tien jaar geleden. Uiteraard was ik op excursie in het buitenland met school toen het mis ging. Mevrouw bestelde lekkere lasagne onder het mom ‘we zijn nu toch in Italië dus laten we ervan genieten’ en ik kon rennen naar de wc. Niet heel praktisch tijdens een stedentripje.

Een paar dagen later aten we toevallig bij hetzelfde tentje en bestelde ik uit nieuwsgierigheid exact hetzelfde gerecht, maar dan zonder kaas er bovenop. Wonder boven wonder ging dat vrij goed. Eigenlijk niet heel gek aangezien mijn vader allergisch is voor kaas en allergieën vaak genetisch worden doorgegeven.

Waarschijnlijk had ik voor dit incident al klachten, maar heb ik dat nooit echt opgemerkt. In de jaren erna raakte ik gewend aan buikpijn, moeite met naar de wc gaan of juist moeten rennen, vermoeidheid, hoofdpijn, eczeem en noem het maar op. Verschillende keren ben ik naar de huisarts geweest wat niks uithaalde. Ik ben bij de maag-, lever-, darmarts geweest om me te laten onderzoeken (geen pretje), bij een traditionele Chinese genezer, een psycholoog wegens een aanstaande burn-out, een allergoloog en een hypnotherapeut om rust te vinden. Achteraf lijken alle klachten met elkaar samen te hangen door een vermoedelijke voedselintolerantie.

Afgelopen weekend ben ik op aanraden van mijn nicht bij een biologische arts in Arnhem geweest. Zij heeft jarenlang met bijna dezelfde klachten als ik gelopen en voelt zich na een strikt dieet en de overduidelijke uitslagen van een bloedtest eindelijk stukken beter. Aangezien ik nergens verder kom en de klachten zoveel overeenkomen (toch familie) waag ik het er ook op. Vanaf deze week geen gist, suiker, koemelk, paprika, koolzuur, varkensvlees en citrusvruchten voor mij. Gebaseerd op mijn klachten lijken dit de oorzaken te kunnen zijn. Aan de hand van een bloedtest zal duidelijk worden welke intoleranties ik heb en welke ingrediënten ik niet meer kan eten zonder daarna de rekening te moeten betalen. Heftig, maar het lijkt me zo de moeite waard!

De weg vinden in de supermarkt met zulke restricties is best een uitdaging. Op internet zijn helaas weinig menu’s of ideeën voor producten te vinden die in een dergelijk dieet passen. Daarnaast zijn de dranken beperkt tot water, koffie en thee uiteraard zonder suiker en melk. Eventueel kan rijstmelk worden gebruikt als vervanging van gewone melk. Hierbij wat dingen waar ik na de eerste zoektocht achter ben:

Voor het ontbijt eet ik rijstwafels met kalkoenfilet zonder enige toevoegingen. Let op de etiketten, in bijna elk soort vleeswaren is varkensvlees, suiker of citroenzuur toegevoegd. Tussendoor eet ik knackebrod van huismerk AH met pompoenpitten en hummus, dat is een heerlijke combinatie al had ik dat zelf niet verwacht! Ik heb ook Matzes en paardenrookvlees (minder toevoegingen dan runderrookvlees) en geitenkaas wat twee keer in de week mag. Als lunch heb ik wederom knackebrod en Matzes, daarnaast heb ik ook roggebrood van AH huismerk met hetzelfde beleg als de tussendoortjes. Voor het diner kan pasta met gehakt of vis, roerbakgroenten en Euroshopper tomatenpuree met wat kruiden. Ook risotto, zilvervliesrijst, couscous of aardappels passen in het dieet. Rundvlees, kip, kalkoen, lam en vis mogen dus daar zijn verschillende gerechten mee te verzinnen die we de komende tijd gaan uitproberen.

Voor een eerste week gaat het naar mijn idee goed. Ik heb de kracht om verschillende lekkere dingen die me worden aangeboden af te slaan en het vijf keer per dag eten om mijn suikerspiegel op peil te houden bevalt me zeer goed. Het is even een uitdaging, maar avondeten koken met pure ingrediënten is ook wel heel erg leuk. Lichamelijk merk ik na vier dagen nog weinig verschil. Ik werd al gewaarschuwd dat ik me de eerste periode slechter kan voelen voordat ik baat ga hebben bij het dieet. Ik heb het idee dat de hoofdpijn en buikklachten afnemen, maar ik ben wel erg moe. Hopelijk gaat het volgende week weer een stukje beter en zijn de eerste kilo’s eraf, een mooi bijkomend voordeel van werken aan de gezondheid!

Danitsja Koster

Geplaatst op ADHDer.nl[:]