Te veel ideeën, te weinig tijd

Ken je het gevoel dat je steeds achter de feiten aanloopt, de tijd vervliegt en je niet de resultaten behaalt die je verwacht, omdat je simpelweg te veel plannen hebt? Ik wel en het is bloedirritant! Voor elk project, elke hobby, elke ‘geef-het-een-naam’ heb ik talloze ideeën. In plaats van me te focussen op enkele hiervan, wil ik een hele berg ideeën uitwerken en uitvoeren. Met een gigantisch gevoel van falen als resultaat.

Een hoofd vol ideeën

Op mijn nieuwe werk is een hoofd vol ideeën een groot voordeel. Er is veel ruimte voor nieuwe artikelen, nieuwe campagnes en allerlei nieuwe invullingen van andere taken die binnen het team vallen. In de afgelopen weken heb ik al tig plannen neergepend en in ons systeem neergezet, ik heb nieuwe ideeën omgezet naar concrete artikelen en later deze week gaan we brainstormen om de plannen voor de komende tijd vorm te geven. Heerlijk! Zo ben ik op mijn best. De continue stroom aan gedachten is een mooi middel om in te zetten tijdens een creatief proces. Het grote voordeel op het werk is dat de prioriteiten duidelijk zijn en ik niet verantwoordelijk ben voor alles binnen het proces. Ik pak een deel op en kan een deel laten liggen waardoor mijn inzet ook voor mijn gevoel wordt omgezet naar een waardevolle bijdrage. Precies daar gaat het thuis mis.

Keuzes en prioriteiten

In mijn vrije tijd is de continue stroom aan gedachten en ideeën niet altijd een zegen, maar ook vaak een vloek. Talloze onafgemaakte hobby’s liggen me aan te staren en ik voel me een slecht mens dat ik er te weinig tijd aan besteed. Een cursus waar ik met veel plezier aan werkte, ligt onrustig op me te wachten. Elke week dat ik er niet aan toe kom, wordt het lastiger om weer te beginnen. De brainstorm van ADHDvrouw leverde talloze prachtige plannen op, maar de uitvoering ervan kost me veel moeite, omdat ik er naar mijn idee veel te weinig tijd in kan steken. De hulptroepen van ADHDvrouw komen met goede ideeën om de boel te stroomlijnen en verbeteren, maar ik merk dat ik het lastig kan bijbenen. Ik heb zelfs voor het eerst mijn eigen deadline gemist! Ik moet keuzes maken en prioriteiten stellen. Momenteel voelt het alsof er een onoverkomelijke berg aan taken op me ligt te wachten en de juiste prioriteiten aanbrengen blijkt lastig.

Niet zo perfectionistisch

De truc is natuurlijk om niet alles te willen doen en niet zo kritisch te zijn op mezelf. Ik ben net weer vier dagen per week op kantoor aan het werk, en ik ben mijn weg aan het zoeken in de balans tussen werk en ontspanning. Elke taak daarnaast is extra. Maar zo zie ik het niet. Ik voel me ondankbaar als ik de spulletjes die ik voor mijn hobby’s heb gekregen onvoldoende gebruik, ideeën van anderen die willen helpen niet snel genoeg omzet in actie en vrienden niet regelmatig genoeg contact om te kletsen of af te spreken. Natuurlijk moet de focus liggen bij mezelf. Gelukkig weet ik aardig de balans te houden. Maar ik voel me er schuldig over. Op mijn vrije dag niks doen en lummelen voelt nog steeds als verloren tijd, ook al weet ik dat ik het keihard nodig heb. Maar zo lang de lijst met taken overvol zit met ideeën, plannen, hobby’s en andere verplichtingen is het lastig om dit gevoel van me af te schudden. Het gevoel voedt het gebrek aan motivatie alleen maar, dus ik schiet er ook echt niks mee op. Tijd om te strepen en delegeren, anders maak ik mezelf helemaal gek.