Regelmatig pillen innemen, wat een ramp!

Niets zo veranderlijk als een vrouw met ADHD. De ene week ben ik klaar met Ritalin en de andere week denk ik dat het me toch weer gaat helpen, het besluit nemen en me daaraan houden is niet zo ingewikkeld. Stipt elke dag op tijd de pillen slikken is weer een heel ander verhaal! Wanneer ik m’n dag niet helemaal heb, druk ben of juist weinig te doen heb schiet het er weer meteen bij in alsof ik een of ander akelig smakend medicijn moet innemen. Zo’n klein pilletje, daar ben ik toch niet van onder de indruk?

Mijn voornemen om elke dag op hetzelfde tijdstip mijn medicatie te nemen strand met aardige regelmaat. Of ik mezelf saboteer, het stomweg vergeet of niet aan die regelmaat kan wennen, ik weet het niet. Het resultaat is dat er weken voorbij gaan zonder problemen en ik ineens begin te klooien met het regelmatig innemen. Eerst wel ’s ochtends en het ’s middags vergeten of andersom, helemaal geen medicatie bij me hebben of het strak drie dagen achter elkaar vergeten. Zelfs als ik een wekker zet op mijn telefoon gebeurt het me nog dat ik een dosis vergeet. Wat te doen?

De enige zinnige manier die ik kan verzinnen om m’n pillen regelmatig in te nemen is door mezelf terecht te wijzen en een schop onder m’n kont te geven. Het inzicht dat deze pillen me daadwerkelijk kunnen helpen en een steuntje in de rug zijn zou het verschil kunnen maken. Zo ingewikkeld kan het niet zijn om elke dag om dezelfde tijd dezelfde handeling te doen, zeker niet als deze belangrijk genoeg is om te onthouden. Gek genoet werkt het ADHD-brein anders en is onthouden überhaupt een uitdaging, laat staan als het voor jezelf belangrijk is. Toch besluit ik, wederom, om mezelf belangrijk genoeg te vinden en dit aan te pakken. Vanaf morgen weliswaar, want vanmiddag ben ik uiteraard m’n pillen weer vergeten.

Naiad