Danitsja
Een bekend fenomeen bij ADHD’ers is dat informatie ongefilterd binnenkomt waardoor situaties te veel van het goede worden, het moeilijk is om je te concentreren of dat het scheiden van hoofd- en bijzaken te lastig wordt. Mijn filter werkt momenteel niet en dat vind ik een heel geruststellend idee. Sterker nog, ik zou willen dat veel meer mensen hun filter even uit konden zetten. Raak maar even overspoeld, we hebben te lang hoofdzaken afgedaan als bijzaken. Een klein aantal mensen was al wakker, nu zijn er heel wat meer mensen wakker geschud en moeten we wat met de informatie die ons wordt toegespeeld.
Machteloos en aangeslagen
Natuurlijk heb ik het over de crash van MH17, de oorlog in Oekraïne, het offensief in Gaza, de laatste acties van ISIS en zo verder. Wat ik daarvan vind maakt eigenlijk niet zoveel uit. Dat nu alles tegelijk het kookpunt lijkt te bereiken geeft me een enorm machteloos gevoel. Ik ben aangeslagen, ik zit vol ongeloof over wat mensen elkaar aan kunnen doen. Dit is niks nieuws, maar nu word ik er even hardhandig aan herinnerd dat de wereld geen vrede kent. Natuurlijk kan ik me in mijn coconnetje hier veilig afsluiten en me druk maken om een afgescheurde teennagel of een reparatie voor mijn auto. Helaas werkt dat voor mij niet, zeker nu niet. Volgens psycholoog Sanne Vink hebben ADHD’ers over het algemeen een groot rechtvaardigheidsgevoel. Dat is iets wat ik zeker bij mezelf herken en absoluut invloed heeft op het gevoel wat ik nu heb. En dat zie ik als iets positiefs.
Continue informatie via social media
Via Facebook zie ik continue berichten over de crash in Oekraïne, maar ook over de situatie in Gaza, Irak en Syrië. Sommige Facebookvrienden plaatsen al langer nieuwsberichten in de hoop dat hun netwerk wakker wordt, dit lijkt zich nu veel enthousiaster te verspreiden. Ondanks dat ik de berichten, foto’s en video’s die voorbijkomen tergend vind om te zien (en bewust ook niet alles kijk), vind ik dit een goede ontwikkeling. Social media is in mijn beleving niet alleen voor sociale contacten op kleine schaal, maar ook zeker voor sociaal en humaan handelen op grote schaal. De verontwaardiging over de crash in Oekraïne lijkt Nederlanders ineens bewust te maken van de ellende die zich in de wereld afspeelt. Natuurlijk zien we dit elke dag op het Journaal, Twitter of in de krant. Maar nu lijkt het ineens echt en moeten we er wat mee.
Wat moeten we ermee?
Natuurlijk gaat een zo’n blogje van een jongedame met ADHD die vertelt over dat ze zich machteloos voelt geen zak uithalen. Er zijn al weet ik hoeveel columns, berichten, opiniestukken en reacties verschenen in de afgelopen paar dagen, daar gaan we de wereldvrede niet mee bereiken. Maar stil zitten en doen alsof er niks aan de hand is zit niet in mijn aard. Daarom dit kleine gebaar, ook ik sta stil bij alle slachtoffers van geweld. Want ik kan echt niet geloven dat we als mensheid elkaar nog steeds zoveel ellende aandoen en echt niet hebben geleerd van het verleden. Het enige wat ik nu kan doen is proberen zelf een goed mens te zijn en daar anderen mee inspireren. Hopelijk krijgen de slachtoffers in Oekraïne, Gaza, Irak, Syrië enzovoorts ooit dezelfde kans.
Naiad