Danitsja
Het is een tijdje rustig geweest hier en daar baal ik van. Ik heb zelf al in geen tijden wat geschreven en ondanks dat ik het me steeds weer voornam om te gaan doen, kwam er niks uit mijn handen. Natuurlijk was ik druk met het organiseren van een evenement en het opzetten van een nieuwe website, maar dat mag geen reden zijn! De reden is ook iets anders, ik kan mijn draai niet vinden op het werk.
Te weinig druk en drukte
Nu pas kan ik het een beetje aan mezelf toegeven, maar eigenlijk merkte ik het meteen al. Er is weinig reuring, weinig druk om iets NU af te hebben en naar mijn smaak überhaupt te weinig drukte en gedoe. Het doet me heel sterk denken aan mijn eerste ‘grotemensenbaan’ waar ik eigenlijk teveel tijd en vrijheid had en te weinig verantwoording moest afleggen aan een team. Zet me in een team neer waar anderen op mij wachten als ik mijn werk niet af heb, en het gaat al een stuk soepeler. Ik kan prima zelfstandig werken, maar dan moet ik wel overlopen van passie. Anders ga ik uitstellen, vijf minuten werken en dan afgeleid zijn, werk in minuscule blokjes opdelen om mijn concentratie erbij te kunnen houden en komt er veel te weinig uit mijn handen.
Doodmoe
Op dit moment ga ik na elke werkdag doodmoe naar huis. Doodmoe omdat ik mezelf in de weg zit, het niet voor elkaar krijg me langer dan tien minuten ergens op te concentreren, ik teleurgesteld ben in mezelf en ik constant aan het vechten ben om maar iets voor elkaar te krijgen. Na een uurtje op de bank met een bord op schoot word ik weer wakker en begint mijn dag. Dan ga ik aan de slag met mijn eigen projecten, die ik ook tussendoor op het werk even bekijk, en leef ik op. Tegen de tijd dat ik naar bed moet ben ik klaarwakker en ga ik van concentratieproblemen moeiteloos over naar slaapproblemen. Uiteraard sta ik ’s ochtends doodvermoeid op, sleep ik me door de ochtend, slaat de paniek toe in de middag om nog wat werk af te maken en ga ik uitgeput naar huis. Dag in, dag uit.
Andere mindset of andere hulpmiddelen
Het heeft een paar maanden geduurd voordat ik aan mezelf en anderen durf toe te geven dat het niet gaat. Sterker nog, het gaat zo verschrikkelijk niet dat ik bang ben dat ik weer op een burn-out af ga als er niet heel snel wat gaat gebeuren. Natuurlijk kan ik proberen anders te kijken naar de werkzaamheden, het inplannen, mezelf deadlines opleggen en weet ik wat voor een trucjes nog meer. Maar het lukt me niet, met en zonder medicatie krijg ik het niet voor elkaar. Er zit maar één ding op en dat is aan de bel trekken bij de psychiater. Moet ik alleen nog even een goede vinden.
Naiad