Danitsja
De afgelopen maanden ben ik druk geweest met mezelf. Dat klinkt vast veel leuker dan het is geweest. Overspannen zijn of een burn-out hebben, ik weet nog steeds niet wat nou precies het verschil is, is hard werken en een pittige manier om jezelf onder ogen te zien. Weggestopte gevoelens, oude angsten, intensieve emoties, negatieve aannames en niet werkende structuren worden langzaam maar zeker blootgelegd. Dit is heftig en confronterend en uiteraard ook doodvermoeiend terwijl ik al zo moe ben, maar heeft ook eindelijk die langverwachte stap vooruit veroorzaakt!
Toen was ik overspannen
Even een kleine terugblik, na een auto-ongeluk afgelopen zomer ging ik vrij snel achteruit. Het ging al een tijdje niet lekker, maar nu leek het helemaal mis. Eind augustus laat de huisarts weten dat ze denkt dat ik overspannen ben. Zo goed en zo kwaad als het gaat probeer ik overeind te blijven, maar pas in november klapt de boel echt. Ik zit vijf weken op de bank, zo uitgeput dat zelfs iets te eten maken in de middag teveel moeite is. Wanneer ik begin december eindelijk weer een beetje puf heb moet ik enorm oppassen om de verjaardagen en feestdagen te combineren met idioot veel ontspanning en rust. Eindelijk lijk ik na maandenlang moeizame ellende niet meer achteruit te gaan.
Intensief in therapie
Al sinds mei 2015 loop ik bij een GGZ-instelling. Eerst ben ik ruim vier maanden bezig om de diagnose te krijgen die ik al had, ADHD, terwijl ik aangeef op het randje van overspannenheid te balanceren. Wanneer ik eindelijk met andere medicatie kan starten in september en persoonlijke begeleiding krijg van een psycholoog in oktober, ben ik eigenlijk al veel te ver heen. Na mijn dal van vijf weken op de bank zitten in november merk ik dat ik nu pas echt aan de slag kan. Op aanraden van mijn nicht ga ik voor een kennismaking langs bij een coach, daarnaast ga ik aan de slag met een educatiegroep over ADHD, gegeven door mijn psycholoog. Sinds eind december ben ik bijna elke week een uurtje bij de psycholoog, een ochtend bij de coach en een ochtend bij de educatiegroep. Drie dagen in de week bezig zijn met ADHD, burnout en onderliggende problemen is intensief, sommige weken been ik het makkelijker bij dan anderen. Het is ook een vreemd concept om nu zo intensief in therapie te zijn, maar ik merk dat ik er zeer veel profijt van heb en eindelijk goede stapjes vooruit zet.
Nog een lange weg te gaan
Sinds november heb ik wat stappen gezet, sinds augustus ben ik zelfs best een eind gekomen. Maar ik heb nog een lange weg te gaan. Na bijna 25 jaar bepaalde strategieën en denkpatronen gebruiken en ruim 15 jaar mezelf structureel voorbij lopen heb ik enorm veel schade aangericht. Het is niet voor niks dat ik vijf weken nodig had om bij te komen, en ik denk zelfs dat ik mezelf zeker niet teveel tijd heb gegeven. Met hulp van mijn coach en psycholoog ben ik de lagen aan het afpellen om weer bij mezelf en mijn eigen gevoel te komen. Angsten, heftige aannames, negatieve emoties en rare verwachtingen van mezelf borrelen op, verwaarloosde en weggestopte delen van mezelf komen boven. Dit is goed natuurlijk, maar ook pijnlijk en confronterend. Relaties en gewoonten die goed leken te zijn blijken helemaal niet voor me te werken en er komt veel op me af. Deze vastgeroeste gewoonten en gedachten zullen altijd een valkuil blijven, maar door nu te leren wat bij mij past en dat mezelf te gunnen kan ik me hopelijk veel beter wapenen tegen mijn valkuilen en situaties waarin daar gebruik van wordt gemaakt ten koste van mezelf. Ik ben in elk geval blij dat ik al die toegevoegde lagen van me af kan gooien, want dat meedragen blijkt eigenlijk heel vermoeiend en helemaal niet zo fijn!
Naiad
Sorry, ook reageren op comments schiet erbij in… Bedankt voor jullie reacties!
Ik ben er verre van bovenop en loop ondertussen bij een specialist in het ziekenhuis om te onderzoeken of er ook een lichamelijke oorzaak speelt. Volgende week afspraak met de psychiater om te kijken of er sprake is van depressie, gebruik medicatie is een van de onderwerpen in het gesprek. Ik ben zo ziek dat ik echt wat moet gaan doen, op deze manier trek ik het niet heel veel langer. Alles doet pijn en ik ben het zat.
Hopelijk weet ik komende week iets meer. Over een paar weken afspraak bij de specialist om de uitslagen van onderzoek te bespreken. Ik hoop echt dat er snel duidelijkheid komt. Dan kan ik eindelijk aan de slag om echt helemaal beter te worden.
As, veel sterkte! Het is inderdaad gebruikelijk om depressie eerst aan te pakken en daarna ADHD omdat de depressie urgenter is dus eerder moet worden behandeld. Zelfde geldt voor angststoornis, eetstoornis en verslaving bijvoorbeeld omdat die aandoeningen de meeste impact hebben op het leven en behandeling van ADHD in de weg staan.
herkenbaar … Ook ik zit vanaf november thuis met een Burn out … Ben in intensieve therapie gegaan en hb tijdelijk citalopram geslikt daar werd ik rustiger van en liep niet de hele dag te piekeren . Nu ben ik daarmee sinds 3 wkn gestopt maar de ADHD blijft het herstel tegengaan ….om energie op te bouwen mag ik niet teveel doen … Moet mijzelf dus echt verplichten veeeel pauzes in te bouwen zodatvik niet oververmoeid raak … Na slikken AD nu extra last van mijn ADHD omdat er geen rem meer opzit .. Heeft iemand ervaring met het eerst sikken van antidepressiva ( omdat ik gewoon 30 jaar teveel van mezelf vraag) en daarna medicatie heeft gekregen voor ADHD? Ik probeer het nu zo lang zonder maar nu denk ik dat het mij ook erg kan helpen .. Ga vrijdag naar mijn arts .. Overleg starten ADHD medicatie gr as
Wat er ook gebeurt je zult altijd een oplossing vinden!! Linksom of rechtsom!! Hou vol vriend! Je kan het! Groet een mede ADHD-er en doordenkerT