Een bruiloft plannen met ADHD

Ja ja, deze ADHD’er gaat trouwen! Niet impulsief, niet om me af te zetten tegen ouders/maatschappij/whatever en wel een beetje als een wervelwind. Want wat gebeurt er als een ADHD’er met veel ervaring als allround regelneef haar eigen bruiloft gaat plannen? Veel en in een heel hoog tempo. Laten we hopen dat de ceremoniemeesters en de aanstaande dit nog 8 maanden gaan volhouden.

De verloving

Laten we even beginnen met eer wie eer toekomt. Mijn lieve verloofde heeft ruim een week met een ring rondgelopen terwijl we op vakantie waren, wachtende op het juiste moment om mij te vragen. En geloof het of niet, maar het enige moment in de vakantie dat ik helemaal relaxed en ‘in the moment’ was heeft hij me gevraagd met hem te trouwen. Wat mij betreft was er in de hele vakantie geen beter moment dan dat en ik zal dat moment voor de rest van mijn leven koesteren. Daarna heb ik nog weken met een glimlach op m’n gezicht gelopen die er niet af te rammen was. We gaan trouwen!

Plannen en planning

Toen we thuis kwamen hebben we heel bewust de tijd genomen om aan het idee te wennen en onze geliefden te informeren over de plannen voordat we echt aan de slag gingen. Dit uiteraard met het risico dat we veel te laat aan de slag zouden gaan en het een grote, frustrerende ramp zou gaan worden. Gelukkig won mijn enthousiasme het van mijn uitstelgedrag en ben ik met een noodgang aan de slag gegaan met de plannen. Een lijstje in Google Docs met wat er geregeld moet worden, een planning op basis van voorbeelden op het internet en online offerteaanvragen waren in no time gepiept. Het fijne is dat heel veel online te vinden is, dus van trouwlocatie tot bedankje voor de gasten stond snel in een lijst vol met inspiratie voor de bruiloft.

Knopen doorhakken met twee ADHD’ers

Mijn vriend heeft de diagnose ADD en heeft daar gelukkig redelijk beperkt last van, ik heb de diagnose ADHD en heb daar ook beperkt last van. Maar met het nemen van besluiten steken de diagnoses zeker de kop op. Lekker impulsief en met weinig geduld worstelen we de lijst met inspiratie door, binnen een half uurtje hebben we besloten welke kaart we willen gaan bestellen, welke trouwlocaties we gaan bezoeken en wie ons gaan bijstaan als ceremoniemeesters. Terwijl we onze fietsen uit de schuur halen om naar een vriend te gaan hebben we het over wie ons moet gaan trouwen. Een ambtenaar van de gemeente vinden we wat onpersoonlijk, maar wie is echt een gemeenschappelijke vriend en kan deze taak vervullen? Binnen 30 seconden hebben we besloten wie het gaat worden en we stappen op de fiets. De vriend in kwestie is dezelfde vriend als waar we naar op weg zijn en bij aankomst stellen we gelijk maar de grote vraag. Weer een taakje afgevinkt.

We hebben nog alle tijd voordat we gaan trouwen

Op de DJ na hebben we alle grote zaken wel geregeld. Mijn verloofde gaat binnenkort op stap voor een pak en dan zijn we een heel eind. Het geeft me een heel relaxed idee dat we nu, 8 maanden voor de bruiloft, nog ruim de tijd hebben om na te denken over versieringen, bloemen, servetten, kaarsenhouders en dat soort onzin waar ik me minder druk om wil maken dan de gemiddelde bridezilla op TLC. We willen er een mooi, gezellig en persoonlijk feest van maken waarvoor we niet een jaar krom gaan liggen of ons leven on hold zetten om de plannen uit te werken. Uiteraard zullen we nu nog dingen over het hoofd zien dus ik hoop dat ouders, vrienden en onze briljante ceremoniemeesters ons hierin bij kunnen staan. Zeker wanneer ik in de regelneefmodus schiet, sommige dingen kan ik best veilig uit handen geven. Nu eerst maar eens een goede DJ vinden en gaan shoppen voor schoenen. Online shoppen natuurlijk, op zaterdagmiddag het winkelcentrum in is nog steeds niet mijn idee van een gezellig dagje uit. Ook niet voor trouwschoenen.

Naiad