Danitsja
Een van de dingen waar ik met regelmaat tegenaan loop is dat ik in de toekomst leef. In het hier en nu zijn, genieten van het moment, dat blijft lastig voor mij. Er zijn momenten waarop ik mezelf kan dwingen of de situatie ernaar is dat ik echt even kan ‘zijn’ zonder dat ik met mijn hoofd met hele andere dingen bezig ben. Die momenten koester ik. Al is het ook niet alleen maar slecht om vooruit te kijken. Dromen mag altijd!
Dromen over later
Met een goede vriend kan ik heerlijk zeuren over het leven en plannen smeden om de wereld over te nemen. Wanneer wij samen op een terrasje zitten is het een soort Pinky & The Brain verhaal, waarbij we uiteraard zelf Brain zijn als het gaat om de plannen voor ons eigen leven. We dromen over een gave baan waarbij we niet meer met zeurende klanten te maken krijgen, collega’s die met vervelende vragen komen niet bestaan en we ons eigen werk creëren. In dit scenario zijn we allebei eigen baas en werpen we ons op uiteenlopende en uitdagende opdrachten. Dat ik een beetje moeite heb met mezelf motiveren als er geen strakke deadline is en het voor mij de komende jaren waarschijnlijk volledig onhaalbaar is om als zelfstandige te gaan werken vergeten we even. Als ik kritisch naar mijn werk kijk heb ik veel meer uitdaging en afwisseling nodig om enthousiast te blijven. Mijn kwaliteiten worden te weinig benut, ik zie nu al voor me hoe ik dat later helemaal anders wil gaan doen.
Tijd voor rust en ontspanning
Wanneer ik kijk naar mijn toekomst hoop ik van harte dat ik wat meer ruimte kan inbouwen voor rust, ontspanning en spontane acties. Vorige week blogde ik al over mijn overvolle agenda, dat is echt een puntje van irritatie voor mezelf en mijn omgeving. Ik ben altijd druk. Druk met werk, projecten, eigen sites, familie, vrienden, vage kennissen uit de brand helpen. Door mijn grote netwerk en enorme enthousiasme weet ik mezelf bijna structureel vol te plannen. Ik hoop dat ik de komende paar jaar (of dagen, nog beter) iets meer ruimte voor mezelf en de mensen heel dicht om me heen kan inbouwen. Dan kan ik eindelijk eens die stapel boeken gaan lezen die eerder groeit dan krimpt, echt aan de slag met mijn schilderhobby die niet van de grond komt en mijn voornemen om gitaar te leren spelen op te pakken. Als dat op de rit is wil ik me ook verder gaan ontwikkelen in het schrijven van allerlei teksten en programmeren van websites. Dus die vrije tijd heb ik nu alweer volgepland…
Het grotemensenleven
Uiteraard heb ik allerlei wilde ambities als het om mijn carrière gaat, maar ik probeer wel een beetje realistisch te blijven. Hopelijk gaat het me lukken om richting de webredactie, social media of project management een baan te vinden waarin ik mijn kwaliteiten volop kan inzetten en me echt nuttig kan maken. Ondertussen moet ik niet vergeten dat ik een workaholic ben die haar familie en toekomstige gezin ook heel hoog op de agenda heeft staan. Mijn vriend en ik gaan over een paar maanden trouwen en kindjes staan ook nog wel ergens in de planning. Ik kan nu leuk bedenken dat ik een spannende carrière move wil gaan doen, maar ik wil toch ook niet vijf dagen per week de toekomstige kids wegbrengen omdat mama alleen maar aan het werk is. Want in de toekomst zie ik echt een gezinnetje met mijn lieve wederhelft, een fijne baan waar ik mijn ei in kwijt kan, waarschijnlijk nog wel een of twee projecten waar ik me weer instort en heel misschien tijd voor die stapel boeken. Dat is een heel ander leven dan van afspraak naar afspraak rennen, plannen voor het weekend minstens drie weken van te voren weten en structureel het gevoel hebben dat ik te weinig thuis ben. Misschien moet ik daar maar wat meer over gaan dromen, dat wordt het hopelijk vanzelf werkelijkheid.
Naiad